Eigenlijk was het een hele normale zondag. Zoals altijd wakker gekletst worden. Nog even samen in het grote bed: kletsen, knuffelen, stoeien.
Opstaan, aankleden (maal twee).
Ochtendflesje – ochtendplasje – katten voeren – boterhammetje smeren – koffie maken.
Ontbijten.
En wat gingen we doen die dag?
Ik had bij de tweedehandswinkel voor een paar euro een fietsstoeltje op de kop getikt, een dagje eerder. bij het stoeltje zat een “bikers buggy”, een soort rollator die met stoeltje en al op de fiets past en ter plekke gebruikt kan worden als buggy…
Een fietsstoeltje.
Al die jaren droomde ik ervan..
Avonturen met mijn dochter.
Zo’n stoer meisje met kapotte knieën en afgezakte sokken en altijd het haar een beetje in de war.
Roze laarsjes stampend door de regen.
Gezellig babbelen in de keuken tijdens het koekjes bakken.
Samen liedjes zingen op de fiets: wapperende haartjes voor in het stoeltje aan het stuur.
Ja daar droomde ik van…
En nu?
Nu heb ik een fietsstoeltje…
En ja hoor ik zong de liedjes en nadat je van je verbazing was bijgekomen babbelde je gezellig terug…
Toch wel een klein brokje in mijn keel…
Een gouden zondag. Een dag om nooit te vergeten.
