Month: maart 2014

boodschappen doen is niet verboden….

~ mariimma ~ 7 reacties

Gisteravond at ik met een lepeltje, een pot chocopasta leeg. Ik had zin in wat lekkers en de chocopasta kwam het meest in aanmerking.

Ter verdediging van mezelf voer ik graag even aan, dat er nog maar een bodempje in zat.

Dus… vandaag… ging ik boodschappen doen.

Uitdaging niet gehaald…

Ik had best nog een behoorlijke voorraad, hoor! Er waren maar een paar dingen “echt” op, zoals de yoghurt, boter en, op mijn werk, de koffie.

De laatste tijd heb ik eens nagedacht over de gedachtenspelletjes die ik met mezelf speel en ook die ik hier en daar op bespaarblogs van anderen tegenkom. Ik heb het dan over:

– geld uit één potje uitgeven, moeilijker vinden dan hetzelfde betalen uit een ander potje
– jezelf uitdagen een tijdlang geen boodschappen te doen
– liever iedere maand een beetje aflossen dan eens in het half jaar het zesvoudige. Of, omgekeerd: eerst een bedrag sparen en dat dan aan het einde van het jaar aflossen, in plaats van iedere maand een bepaald bedrag…
– jaarlijks vakantiegeld ontvangen in plaats van iedere maand een deel van datzelfde bedrag
– cash betalen in plaats van met de pas
– lijstjes maken van huishoudelijke klusjes die je echt niet vergeet, en deze afstrepen en jezelf dan een complimentje geven
– grafiekjes of inkleurschema’s maken met overzichten van hypotheekaflossingen
– gedetailleerde financiële planningen maken van een toekomst die op dat detail helemaal niet zo voorspelbaar is

Iedereen moet het zelf weten hoor! Maakt mij niet uit wat voor je werkt. Op zijn kop staan mag ook als dat voor jou fijn is. En natuurlijk, ik doe het zelf ook. Echt. Maar het zijn maar spelletjes / truukjes. En ik weet, zoals veel mensen die die truukjes toepassen, bèst dat het niet zo veel uit maakt of ik die kaas vandaag koop of volgende week maandag, zo lang ik hem maar niet duimendik op mijn brood doe of grote stukken weg gooi. En of ik nou vandaag of volgende week boodschappen doe maakt niet zo veel uit. Zo lang ik maar niet dure taartjes en zo ga kopen, om die lekker op te eten in plaats van een boterham met pindakaas.Of aanbiedingen koop die ik over de datum laat gaan. Of een leuk speelgoedje of keukenapparaatje erbij dat we helemaal niet nodig hebben.

Het is natuurlijk van den gekke dat ik mijn meisje geen yoghurt meer zou geven na het eten, terwijl ze er zo dol op is en al niet zo’n goede eter is, alleen maar omdat mama een wedstrijdje met zichzelf speelt om lang geen boodschappen te doen.
En ik mag best af en toe wat lekkers:ik heb geld op de bank, mijn lijn en gezondheid zijn prima. 

Dus vandaag deden we boodschappen. Voor 26 euro nogwat. Niks mis mee.

We namen ook een grote bak yoghurt mee. En een reep chocola.

Van kleine meisjes en de dingen die voorbij gaan…

~ mariimma ~ 7 reacties

Gisteren verkocht ik Stip.

Ik kan zo snel geen actiefoto vinden van jou en Stip samen, maar dit is een foto van een broertje of zusje van Stip…

Jij hebt je tot nu toe nog niet echt ontwikkeld tot een fietsfan. Op Stip zat je wel af en toe, maar nog vaker speelde je met Stip door haar op haar rug te leggen met haar pootjes / wieltjes omhoog. “Saaapuh, Stip!” zei je dan. Soms voerde je lange gesprekken met haar in je eigen onnavolgbare taal. Soms was ze ondeugend en dan gaf je haar op haar donder. Meestal was ze echt heel lief en aaide je haar en gaf je haar kusjes.

En nu heb ik haar verkocht.

Je hebt immers een echte grote meisjes loopfiets nu. En ik kan wel alles bewaren waarmee je ooit heel lief speelde, maar er zijn natuurlijk grenzen…

Toch deed het pijn en als ik mezelf niet streng had toegesproken nadat ik de de deur dicht deed, had ik er misschien zelfs wel een traantje op gelaten.
Ik zei heel stilletjes, tegen de dichte deur: “Dag Stip!” en zwaaide nog even. Ook namens jou natuurlijk.

Stip leverde ons 20 euro en een blij onbekend meisje op. Maar eigenlijk is ze onbetaalbaar en een stemmetje gilde in mijn buik dat ik dat nooit had mogen doen….
Ze komt goed terecht en gaat nu spelen met een ander meisje dat nog veel kleiner is dan jij. Wie weet is dat wel een kindje die de hele dag op Stip gaat zitten. Misschien krijgt Stip wederom dekentjes over zich heen en kettingen om.

Ondanks dat jij nog steeds heel lief en schattig en klein bent mis ik de jongere jou een beetje, liefie. De lieve schattige dreumes die je was, die in haar eigen taaltje het hoogste woord voer. Die met haar mollige handjes zelf het flesje kon vasthouden en met dichte oogjes, genietend, haar pap opdronk.
De tijgerende mini die achter de poezen aanging maar ze niet kon inhalen. Het kruipende minimeisje dat pakkertje speelde met mama. En die gierend van de lach haar eerste wankele stapjes zette…

Ook mis ik die kleine knuffelige baby die ’s morgens vroeg van zich liet horen als ze honger had en dan gezellig bij mama in bed haar eerste borstvoeding van de dag kreeg…. Die met pientere oogjes de wereld in keek vanaf de eerste dag dat ze er was…

Ja ik geniet nog steeds iedere dag van jou: van je gezellige praatjes en je mooie peuterlogica. Van je verstopspelletjes en je ondeugende streken. En ik ga genieten van alle mooie jaren die nog komen gaan.

Maar ach. Wat jammer dat het allemaal voorbij gaat….

Kleine uitdaging voor budgetterende vrouw

~ mariimma ~ 8 reacties

Ik ben nu pas net voorbij de helft van de maand. Dus eigenlijk is het een beetje raar om nu al een tussenstandje te doen. Maar de vaste lasten zijn eigenlijk allemaal al afgeschreven en de paar afschrijvingen die ik nog verwacht, staan al in het overzicht.
Ik houd dus geld over, deze maand!

Variabele uitgaven deze maand die nog in het verschiet liggen, zijn een emmertje menie voor de schuttingpalen (buurman en ik gaan van het weekend samen aan de slag om een nieuwe schutting te maken) en een verjaardagskadootje voor een vriendin (categorie “interieur” en “leuk”). Verder zou ik het niet weten…

Ik gaf in februari en maart, gemiddeld € 7,12 per dag uit aan boodschappen (eten basis, luxe en overige boodschappen). Vriezer, koelkast en keukenkastjes zijn goed gevuld. Ik zou misschien zelfs de rest van de maand geen boodschappen meer hoeven te doen: het abonnement groentepakket dat ik wekelijks op vrijdag ophaal is voor de hele maand al vooruit betaald en verder heb ik echt voldoende op voorraad.

…. uhm… nu ik dat zo zeg… zal ik maar eens gewoon geen boodschappen meer te doen, deze maand? Twaalf dagen maar, waar heb ik het over….

MAART
post uitgaven budget budget
wonen € 770,05 € 770,00 € 0,05
kdv € 418,00 € 418,00 € 0,00
studieschuld € 170,00 € 170,00 € 0,00
energ&heff € 308,83 € 338,00 -€ 29,17
verzkr € 134,55 € 141,00 -€ 6,45
abnmt+gddl € 225,32 € 231,00 -€ 5,68
auto vast € 42,50 € 89,00 -€ 46,50
camper vast € 29,49 € 50,00 -€ 20,51
eten basis € 113,85 € 225,00 -€ 111,15
boodsch ovrg € 35,55 € 50,00 -€ 14,45
eten luxe € 22,49 € 50,00 -€ 27,51
interieur € 0,00 € 50,00 -€ 50,00
kleding € 19,99 € 100,00 -€ 80,01
leuk € 114,58 € 130,00 -€ 15,42
auto var € 27,50 € 50,00 -€ 22,50
camper var € 0,00 € 100,00 -€ 100,00

Het maandbudget voor april, ziet er wat zo ongeveer alle kosten betreft echt heel anders uit dan februari en maart..! Maar daarover later meer…

Een Eigen Bedrijf: leuk, moeilijk, spannend, anders.

~ mariimma ~ 6 reacties
Lang geleden nam ik boos ontslag nadat er een grote reorganisatie geweest was. De werkomstandigheden en de workload voor de overgebleven medewerkers, waaronder ik, waren niet echt tof…
Nadat er in mijn kamer weken lang iedere dag wel iemand in tranen uitbarste was ik er klaar mee en stapte op. Ik maakte nadat ik mijn ontslag aankondigde, netjes mijn taken af en hield me netjes aan mijn opzegtermijn.
Tja… geen recht op een uitkering heb je, hè, als je ontslag neemt… 
De periode na mijn vertrek teerde ik dus flink in. Ik scharrelde en rommelde wat en had zo links en rechts een bijverdienste. Ik werkte een tijd als klimjuf en woonde in een tent. Ik smeerde broodjes in een bedrijfskantine, ik deed 20 keer alsof ik een fotocamera wilde kopen. Ik at vieze hamburgers en beoordeelde ze via internet.
En toen, net voordat ik echt maximaal rood stond, begon ik mijn bedrijf.
Dat was sappelen, de eerste maanden… 
Opdrachten binnenhalen is een talent van mij. (ze uitvoeren ook, overigens. Maar dat terzijde…) 
Ik kan enthousiast vertellen over de meerwaarde van mijn werk. Dus ik kon al snel aan de slag. Maar ik had geen geld om de hoognodige printjes te maken die ik nodig had. Want geen printer… zelfs geen geld voor printpapier.. 
Ik leende wat tientjes hier en daar. En de boel ging rollen… Nadat de eerste factuur betaald was, kregen mijn vrienden de hun leningen netjes weer terug en sindsdien had ik nooit schulden, zakelijk.
In de eerste drie jaar verdiende ik € 1.200 netto per maand. Dat was lager dan het minimumloon toentertijd. Bovendien sloeg ik soms een maandje over omdat er niet iedere maand genoeg geld binnenkwam.
Ik werkte zo’n 60 tot 70 uur per week. Nu, tien jaar later, moet ik daar niet meer aan denken, zowel aan het lage inkomen als (vooral) de vele uren dat ik hard aan het werk was….
Na drie jaar kwamen de vettere jaren en ondanks allerlei ups – and – downs, ondanks en dankzij De Crisis, heb ik het nooit meer zo krap gehad als in die eerste jaren. Wel bleef het regelmatig voorkomen dat ik tot ’s avonds laat door werkte. Ik haalde een bovenmodaal inkomen uit het bedrijf. Kortom, het ging goed.
Sinds de geboorte van Genietkind ging ik veel minder werken: nog ongeveer 35 uur: verdeeld over dagen op kantoor en bij klanten, en een paar avonden thuis.
Dat is héél goed te doen.
Ik vond het overigens wél moeilijk dat ik moest doorwerken tot de bevalling letterlijk begon. Zestien weken zwangerschapsverlof met behoud van opbouw van vakantiedagen, wat dus neerkomt op zeventien à achttien weken, is een luxe waarvan wij zelfstandigen alleen kunnen dromen. Ik deed het dus met drie weken…  Met baby in de draagdoek begon ik vervolgens weer met werken, in eerste instantie één dag per week maar al snel meer. Voeden achter de computer…. Ik deed daar heel stoer over, maar eigenlijk was het niet zo leuk….
Nu Zonnekind alweer bijna twee en een half jaar oud is, is de combinatie werken en mama zijn helemaal oké voor mij. Ik vind het heel fijn om thuis te zijn en leuke dingen te doen met mijn lieve meisje. Maar na drie dagen continu samen, zijn we er beide aan toe om weer een dagje zonder elkaar ieder ons ding te doen: ik aan het werk en de mini naar het kinderdagverblijf…
Vorig jaar, in september, heb ik onverwachts een pittige verandering moeten doorvoeren op kantoor. Vanwege ’t één en ander dat misging in de samenwerking, kon ik mijn vaste werknemers niet langer handhaven en moest ik ze ontslaan. Dat was niet zo leuk en heeft er bij mij persoonlijk behoorlijk ingehakt.
Sindsdien werk ik in principe alleen, soms met oproepkrachten erbij en soms met een collega éénpitter.
Ondanks dat ik er niet bewust voor gekozen heb om als ZZP-er verder te gaan, is een wereld voor me opengegaan! Nu ik alleen ben, kom ik erachter dat ik het helemaal niet zo leuk vond / vind om werknemers te hebben. Dat me dat altijd erg zwaar viel en dat ik daarom mijn werk vaak helemaal zo leuk niet vond.
En nu? Geen gedoe meer met veeleisende werknemers die 10 smaken thee niet voldoende vinden omdat nou net dat éne smaakje er niet meer is. Geen onuitgesproken kritiek als het kerstkado niet groot genoeg, het bedrijfsuitje niet speciaal genoeg en de opleidingsmogelijkheden niet uitgebreid genoeg zijn. Geen mensen er (tevergeefs) op aanspreken om ook de taken uit te voeren waar ze geen zin in hebben, maar die wèl bij hun functie horen. Geen kleine luie foutjes meer met grote gevolgen, waar ik vooral begrip voor moet hebben. En oh ja wel graag salarisverhoging graag want dat hoort zo, ieder jaar. Kan ik er wat aan doen dat die klant nooit meer terugkomt…?
En vooral: ik hoef nooit meer twijfelen aan de integriteit van mensen.

… Ik was er me niet bewust niet eens van hoe knel ik zat tussen de uitgesproken en onuitgesproken eisen en verwachtingen van mijn medewerkers. Pas achteraf besef ik hoeveel energie het me kostte…

Wat een vrijheid is het leven zonder personeel!

Dus nee, nooit meer neem ik iemand vast in dienst…!
Een ander gevolg van deze toch wel ingrijpende verandering is, dat ik nu de meeste taken zelf weer uitvoer. Ik kan me daardoor minder richten op commerciële activiteiten, waardoor ik minder opdrachten binnenhaal en daarom minder omzet draai. Minder omzet is niet meteen een groot probleem omdat ik immers ook véél minder personeelskosten heb, bepaalde verzekeringen en lidmaatschappen heb kunnen opzeggen.
Toch is de lagere omzet erg spannend en zal er in de loop van dit jaar wellicht een moment komen dat mijn inkomen gaat dalen. 
Ook daarom budgetteer ik: om mezelf te laten zien ik ook met veel minder inkomen, ook gewoon rond kan komen…

Woonlusten en lasten

~ mariimma ~ 9 reacties

Omdat de accu van de SunnyBus niet zo betrouwbaar bleek te zijn, gingen we na één nachtje camperen in plaats van twee, wat eerder terug naar huis.

Ik wilde niet. Ik wilde niet thuis zijn. Ik wilde zó graag niet thuis zijn dat ik overwoog om vóór de deur alsnog in de camper te gaan slapen met mijn meisje…

Ik ben daar eens over gaan nadenken want zo’n gevoel is natuurlijk niet goed…

En de volgende dag (natuurlijk hebben we gewoon toch binnen geslapen, vond het toch een beetje raar om in mijn eigen straat in de camper te gaan slapen…) kwam ik erachter wat er aan de hand is… Ik heb thuis nooit echt “vrij”.

Gisteren heb ik bijvoorbeeld:

  • mijn gazon soort van geverticuteerd: héél veel mos verwijderd. Anderhalf uur mee bezig geweest. Resultaat? Redelijk. Er kwam heel veel mos uit maar er zit ook nog heel veel mos tussen… Moet ik zeker nog een keertje herhalen. Komend weekend kalkmest op het gazon gooien omdat het dan gaat regenen.
  • Gedurende nog eens een uur de braam teruggesnoeid, die anders mijn halve tuin in bezit neemt. Resultaat? Over een maand of twee pas weer herhalen.
  • Hop verwijderd en uitgegraven, duurde zeker een half uur. Resultaat: geen enkele garantie: hop groeit 10 centimeter per dag. Dat is dus driekwart meter per week.. zowel boven als onder de grond… Ik hoop dat hij wegblijft maar dat hoop ik al zeven jaar…
  • De keuken schoongemaakt inclusief het rooster van de afzuigkap. Dat ding was zó ranzig… Daar was ik anderhalf uur mee bezig. De rest van de keuken ook nog eens een half uur.
  • Stofzuigen, wasje draaien, ophangen, afhalen. 

Voor mijn meisje ook verre van leuk… Immers de keuken deed ik in haar middagdutje en ’s avonds, maar gedurende een groot deel van de dag was ik druk in de tuin. Na heel lang zoet alleen spelen in de “zambak” en nadat ze heel enthousiast had geholpen met het mos in de GFT bak gooien, kwam ze naar me toe: “Mama is nu klaar met knippelen!!”.  Toen ben ik maar gestopt en zijn we samen naar de bieb gegaan. Want in de tuin relaxen is voor mij echt zó moeilijk als ik zie wat er allemaal nog meer moet gebeuren…

(er groeit alweer een hoop  onkruid tussen de bestrating door. Op sommige stukken zó veel dat de bestrating bijna niet meer te zien is… Alweer een karwei dat uren gaat duren en over een maand weer herhaald moet worden… en oh ja, de schutting was omgewaaid met kerst. Moet weer een nieuwe komen… Nu geen privacy immers en de framboos heeft niets om tegen omhoog te groeien… Dat is weer een klus van een hele middag)

Daar ga je dan met je leuke schema’s en klusjes, zei ik tegen mezelf… Geen woongenot meer, alleen nog maar als een soort werkmier aan de slag. En als ik lui niets doe, hoor ik zoals altijd wel iets roepen: “DE VAATWASSER MOET LEEG”, “DE WASMAND IS VOL” “DE WC MOET GEPOETST!!”….

Mijn huis wordt wel steeds schoner en leger (ik gooide en passant ook nog een hoop ongebruikte meuk weg) maar ondertussen is mijn woongenot wel een stuk minder hoog geworden… Soms lijkt het immers dat ik alleen maar bezig ben met al die klusjes uitvoeren. Die overigens wel echt allemaal moeten gebeuren: mijn huis is nog steeds minder schoon en opgeruimd dan een gemiddeld huis, om over de tuin maar te zwijgen…

Want die tuin, die tuin… Die is véél te groot. Ik tuinier niet, ik houd de tuin in toom. Ben bezig met het verwijderen, uitgraven en afknippen van planten die een meter per dag groeien en de tuin in een oerwoud veranderen. Nu heb ik al een behoorlijk wilde tuin, maar er zijn grenzen…

Had ik maar een man die ook ‘es wat deed….
Was ik maar een thuisblijfmoeder….

(als ik dat soort dingen ga denken, voel ik me officieel zielig…)

Oh wat zou ik toch graag mijn huis verkopen en opnieuw beginnen in een kleiner huisje met een (veel) kleiner tuintje in een leuker buurtje…

Klein wonen, Firma Fluitekruid schreef er toevallig een leuke blog over gisteren, toen ik werkmier was…

Ik wil dat ook!
 
….

….

Uiteindelijk heb ik het volgende met mezelf afgesproken: twee extra avonden per week thuis werken. Dus niet de televisie aan, maar de laptop. En dan eens per 14 dagen een werkdag vrij nemen en al die 9 uur dat ik niet op kantoor ben en Genietkind wèl op het kinderdagverblijf, nuttig besteden aan héél veel klusjes in huis. Zo houd ik hopelijk meer vrije tijd die ook echt vóelt als vrije tijd, over…

Misschien moet ik ook maar gewoon mijn huis eens te koop gaan zetten… Dan ziet het er maar niet helemaal uit als door een ringetje te halen….. Dan verkoop ik het huis maar voor wat minder euri…

Hm…. of niet… of wel… of niet….

Verjaardagskadodilemma

~ mariimma ~ 8 reacties
Er komt een moeilijk weekend aan. Verjaardagstijd.
Twee feestjes op zaterdag.
Op het lijstje van het dametje dat twee jaar oud wordt staat heel veel p1aym0bil. Nu heeft Genietkind voor háár 2e verjaardag, een klein half jaar geleden, een kist vol poppetjes en ander spul gekregen. Niet precies dat wat op het lijstje van vriendinnetje staat, maar het komt dicht in de buurt. Ik voel er veel voor wat leuk spul uit te zoeken, goed schoon te maken en in te pakken voor het vriendinnetje. Ik denk dat de papa en mama van dit meisje ook niet zo veel verwachtingen hebben van wat voor kadootje dan ook, dus ik denk dat ik dat gewoon ga doen…
Dan het probleemgeval. Neefje wordt 11. Heeft een erg uitgebreid lijstje met veel dure dingen die deze tante in het verleden zonder blikken of blozen zou kopen. Er gingen makkelijk bedragen tot 50 euro doorheen.
En dat wil ik niet meer.
Bezuinigen in de veilige omgeving van het eigen huishouden is voor mij een leuke uitdaging die tot nu toe aardig lukt. Niemand weet dat ik zo hard aan het besparen ben (behalve ik en, nu jij dit leest, jij ook…) en ik hoef niemand iets uit te leggen.
Maar nu…?
In mijn familie is het sinds jaar en dag de gewoonte om dure kado’s te geven. Ik probeer dat sinds een jaar of twee tegen te gaan, zeker als mijn meiske de ontvanger is… Ik wil niet 500 kilo speelgoedzooi in mijn huis. Ik wil niet dat mijn dametje alles en nog meer aan speelgoed heeft.
Dat blijft lastig. Hoe hard ik ook roep, toch kreeg ze vijf poppen en even zo veel knuffels. Ze kreeg een grote lelijke plastic gele hond waar ze niets mee doet en die in mijn huis moet staan want het was zo goed bedoeld immers…
En dat terwijl ze het liefste samen met mama een boek leest. Van de bieb. Die voor haar gratis is. En waar ze ook fantastische puzzels hebben. Ook gratis… en iedere twee weken een helemaal nieuwe voorraad…. Ook danst ze graag op de muziek die mama heeft gekopieerd van de CD’s van diezelfde bieb. Kosten? 1 usb stick….
Ik wil dat mijn meisje blij is met een plastic bakje uit de keuken, die ze als pan gebruikt om net als mama te koken in de keuken. Nee ze hoeft geen minikeuken, ook niet als die heel schattig en van hout is. Dat ene bakje is goed genoeg, zeker als ze er van mama echte (droge) macaroni in krijgt. Ik wil ook dat mijn meisje leert dat als ze de dop van de gele stift er niet op doet, de zon dan maar een tijdje rood of blauw is. Zodat ze de volgende keer de dop niet kwijtraakt, zodat ze de waarde van spullen leert.
De afgelopen verjaardag, toen Zonnekind 2 werd, heb ik mijn familie en vrienden de weg naar de tweedehands wereld gewezen. Sommigen begrepen het helemaal en pakten het goed op (dat waren vooral de vrienden…). In de familie was er één enthousiast, die besteedde haar veeltehoge budget he-le-maal aan tweedehands speelgoed. Een kist vol. Een hele grote kist vol…  waaruit ik nu dus wil putten voor het verjaardagskado van het vriendinnetje van Genietkind. Opa en oma kochten, door mij geïnstrueerd,  een loopfietsje. Van dat ene merk. Gloedjenieuw. En verder kreeg ze kadootjes die inmiddels stuk of allang uit de gratie zijn….
Ik kan mákkelijk een duur kado betalen voor Neefje. Als ik geen hypotheekaflossingen zou doen, zou ik totaal niet krap bij kas zitten, voorlopig niet tenminste. Ook mèt hypotheekaflossingen zou ik best geld kunnen vrijmaken. Ik heb alleen andere prioriteiten. Ik vind dat materialisme steeds meer zum kotzen. Heb er mijn buik van bol…
Maar….. hoe om te gaan met het doorbreken van gewoontes in de familie? En hoe leg ik mijn antimaterialistische ideeën uit aan een jongen van elf die een waslijst aan spullen wenst te ontvangen op zijn verjaardag?? Die niet beter weet. Die al lang vergeten is wat hij vorig jaar voor zijn verjaardag kreeg, behalve dan dat het voor hem absolute noodzaak was toen?

Het is niet zo dat mijn familie zo veeleisend of onredelijk is. Deze druk leg ik mezelf op. Eigenlijk wil ik niet achterblijven bij de familie. Ik vind het moeilijk met een klein kado aan te komen waar grote kado’s verwacht en gegeven worden….. 

Hoe leg ik mijn familie uit dat ik een kado van tien tot vijftien euro eigenlijk wel goed genoeg vind? Mijn familie aan wie ik ook nog steeds niet durf te vertellen dat ik geen dierlijke producten wil eten uit de bio industrie… en dus ook geen soepballetjes van oma….? Die ik dus braaf eet, nog steeds… om de goede vrede te bewaren….. omdat het van me verwacht wordt… omdat het al jaren zo is….

Kosten besparen in februari

~ mariimma ~ 8 reacties

In het kader van budgetteren heb ik een aantal veranderingen in huize Mmiirraah doorgevoerd die – al dan niet blijvend – een besparing opleveren.

Vaatdoekjes
Allereerst het afschaffen van alle wegwerpschoonmaakdoekjes die ik gebruikte. Niet alleen zijn uitwasbare / herbruikbare vaatdoekjes goedkoper, het is ook nog eens beter voor het milieu. Ook heb ik de pannensponsjes in ere hersteld waardoor ik de vaatwasser minder vaak hoef aan te zetten.
Tot nu toe zijn de ervaringen prima, hoewel ik overigens nog steeds óók keukenrol gebruik in de keuken. Misschien iets voor de toekomst om daar ook nog mee op te houden. We nemen kleine stapjes, kleine stapjes…
Besparing per maand: ongeveer 5 euro.

Energie
Daarnaast heb ik de laatste tijd mijn thermostaat opnieuw, nog een keer en nóg een keertje opnieuw geprogrammeerd. De temperatuur die voor ons prima is, mét een extra vestje aan, is 18 graden. Dat wás 19,5 graden zonder extra vestje aan.
Ook heb ik de temperatuur voor ’s nachts en voor mijn werkdagen, wanneer er niemand thuis is, drastisch verlaagd van 15 graden naar 7 graden (ofwel: gewoon uit). De nachten duren ook langer nu: de temperatuur gaat eerder omlaag en later omhoog.
De verwarming in de keuken ging flink omlaag, de verwarming in de badkamer ging uit. Ook deed ik – eindelijk – de verwarming uit in de tuinkamer. Dat is écht écht zo zonde geweest, dat die altijd aan stond, aangezien het een ongebruikte en slecht geïsoleerde ruimte is… Het probleem was echter dat de radiatorknop afgebroken was. Ik heb nog met tangen staan klungelen, maar zonder succes. Een paar weken geleden is het me eindelijk gelukt om de toevoer van warm water naar de tuinkamer, die ergens in mijn kelder zit, af te sluiten. Dat geeft een goed gevoel!
Ik douche om de dag en “mag” nog maar één keer per twee weken “lekker lang” douchen in plaats van iedere dag. Dat lekker lang douchen, doen we overigens wél altijd als we gaan zwemmen (eens per twee weken) want dan is het “gratis”.
Het gaat me te ver om iedere dag of week de meterstand bij te houden. Ik ben dus benieuwd wat het zuiniger omgaan met energie, me aan kosten gaat schelen, wanneer de afrekening komt. Ook al omdat mijn deur tegenwoordig dicht is!
Besparing per maand: geen flauw idee! Indicatie nadat ik wat infosites heb bezocht: 15 euro.

In februari leverden diverse verkopen op marktplaats, me iets meer dan 100 euro op.
Dat is dan 100 euro winst.

Genietkind is zindelijk! Geen luiers meer dus. Dat is beter voor het milieu, maar ook op twee manieren beter voor mijn portemonnee: ik hoef er veel minder te kopen (alleen nog voor ’s nachts) èn gebruik minder vuilniszakken. Mijn gemeente is immers een “dure zakken gemeente”: wij betalen een deel van onze afvalstoffenheffing via speciaal bedrukte vuilniszakken die 93 cent per zak kosten. Nu ik er nog (amper) eentje per twee weken nodig heb, bespaar ik ongeveer 25 euro per jaar aan vuilniszakken.
Besparing per maand: ongeveer 35 euro aan luiers, billendoekjes en vuilniszakken.

Ik vries tegenwoordig vlees meteen na aankoop in porties in. Ja dit is een  besparing: ik denk altijd: bewaren tot morgen. Vervolgens snack ik het extra gehaktballetje of de stukjes kip in de loop van de avond met een lekker sausje alsnog op. Nu eet ik dus minder vlees: beter voor het milieu én voor de portemonnee!
Zou je tofu eigenlijk kunnen invriezen??
Besparing per maand: ongeveer 15 euro.

Ik gooi minder voedsel weg. Tussen de middag eet ik salades van de restjes van de vorige dag. Ik eet dus minder brood (dat ik niet meer hoef te kopen). Ook gebruik ik mijn diepvries veel beter door maaltijden in te vriezen in plaats van te lang in de koelkast te laten staan, waarna het alsnog in de GFT bak terecht komt.
Besparing per maand: ongeveer 20 euro (voorzichtig ingeschat).

Mijn overlijdensrisicoverzekering werd opgezegd. Vooralsnog levert dit me geen besparing op helaas. Ik leg nu maandelijks meer in, in de tegenrekening van mijn beleggingshypotheekdeel. Dat heeft natuurlijk niet zo veel rendement opgeleverd de afgelopen crisisjaren (sterker nog…. hm…. hierover later meer…). Ik ben overigens wel nog samen met mijn bankmevrouw naar andere oplossingen aan het zoeken hiervoor want liever stort ik over een paar maanden in één keer een flink bedrag, dan dat mijn vaste lasten blijvend hoog blijven…
Vooralsnog geen besparing in mijn vaste lasten, wel in de vaste lasten in de toekomst.

Mijn kosten voor de ziektekostenverzekering verlaagde ik door over te stappen naar een meer basaal pakket. Nu alle IVF behandelingen en bevallingsperikelen achter me liggen, ben ik van plan vér uit de buurt van wat voor ziekenhuis dan ook te blijven!
(eerlijk is eerlijk: ik stapte per 1 januari over en niet in februari… de besparing telt echter iedere maand gewoon weer lekker op)
Besparing: 43 euro per maand.

Ik zegde het pluspakket van mijn televisieabonnement op. Ik had natuurlijk meteen moeten opzeggen nadat de gratis aanbieding was afgelopen. Of er nooit aan moeten beginnen… Gelukkig kwam ik er op tijd achter dat ik hierop kon besparen en heeft dat hele pluspakket me maar 10 euro (één maand) gekost… De “oude” Mmiirraah had hier echter niet om gemaald en was jarenlang door gegaan met betalen voor zenders die ze eigenlijk toch nooit keek…
Besparing: 10 euro per maand. 

Ik ging vaker met de fiets naar het werk of bleef thuis werken, en spaarde dus brandstof.
Besparing: 10 euro per maand. 

Thee zet ik tegenwoordig in een thermoskan. Hij trekt langer waardoor ik twee keer zo lang doe met hetzelfde theezakje. En ik bespaar natuurlijk op de kosten van het steeds opnieuw aanzetten van de waterkoker!
Besparing: nihil, maar het levert me wél een goed gevoel op!

De grootste besparing is echter, dat ik bij álles wat ik wil kopen, twee keer nadenk over of ik het echt nodig heb en of er wellicht een ander alternatief is. Ik koop véél minder “dure rotzooi” zoals cola of een belegd broodje ergens langs de snelweg.
Besparing: onbetaalbaar! Waarschijnlijk wel 50 euro of meer per maand.

Totale besparing: ongeveer 300 euro!

En het beste nieuws is eigenlijk, dat ik geen, ik herhaal: géén comfort inleverde.
Ik investeerde wél tijd, voornamelijk door dagen thuis te blijven in plaats van leuke dingen te doen, vanwege de zindelijkheidstraining. Dat is echter tijdelijk geweest en nu Genietkind één en ander behoorlijk onder controle heeft, gaan we gewoon weer lekker weg samen…

Tenslotte: ik hield een onbetaalbaar goed gevoel over aan mijn nieuwe levensstijl…!

een korte vakantie van een dag

~ mariimma ~ 9 reacties
 We gingen op vakantie, we gingen niet zo ver
Even de brug over en toen waren we er
De bus Sunny die zetten we daar, onder aan de dijk
Jij trok je rode laarsjes aan en speelde in de slijk
Ook gingen we wandelen met de bolderkar
En de wind die waaide jouw haartjes in de war
Bij de bus teruggekomen las ik een boekje in de zon
Jij deed toen een dutje in je nachtjapon
Ook hadden we een picknick met broodjes en veel fruit
Toen was de vakantie over en het verhaaltje uit 
 
(Kosten voor deze mooie dag: 3 liter LPG. €2,70.)

Afscheid nemen van spulletjes is toch niet zo makkelijk…….

~ mariimma ~ 2 reacties

Eén van de doelen die ik mezelf onlangs stelde, was om de boel es effe flink op te ruimen, door bijvoorbeeld iedere week een kastje helemaal uit- en in te ruimen en daarnaast de “opslagruimtes” in mijn huis stuk voor stuk eens goed aan te pakken en alleen spullen die ik echt nodig heb en gebruik, mogen blijven.
Het opruimen en uitruimen gaat prima! Iedere week een kastje of een la is goed te doen. Ook het weggooien van Echte Rommel is geen probleem. Maar dan…..

Blijkbaar heb ik best moeite met het weggooien van spullen die eigenlijk nog goed zijn. Het liefst verkoop ik ze of geef ik ze weg. Maar zeg nou eerlijk: wie zit er nu te wachten op vier gebruikte snijplanken…?

Waarom ik er vier heb? Joost mag het weten….. Ze zijn spontaan ontstaan denk ik….

Ook vind ik het best lastig om nauwelijks gebruikte spullen die ooit duur waren, ofwel miskopen / impulsaankopen, spullen die ik niet nodig heb, weg te doen. Zo heb ik een nauwelijks gebruikte buggy… nieuw gekocht voor veel geld…. hooguit 10 keer gebruikt…. De mini past er prima in dus ik bewaar hem nog even, voor Jeweetmaarnooit. Maar eigenlijk zou ik hem nu al op Ma.rktp1aats moeten zetten….

Alle prima maar onverkoopbare spullen, zoals de snijplanken, bewaar ik toch maar. Zonde om weg te gooien, toch? Misschien naar de kringloop brengen binnenkort…. En die buggy dus ook toch nog maar even bewaren….

En zo verplaatsen we rommel vrolijk van de éne naar de andere plek, totdat het me zo de keel uithangt dat ik het toch ga wegbrengen of verkopen… Daar wacht ik dus maar op…..

Nee ik ben nog niet echt zo ver om radicaal de boel weg te doen….

Er is hoop. Sommige spullen heb ik wèl al te koop gezet. Nog niet zoveel, maar een begin is er en een paar spulletjes bleken nog best wat op te leveren! Zo had ik ergens achterin een kastje een K.itchenaid blender staan. Supermooi ding en hij was heel duur geweest. In de praktijk gebruik ik echter alleen mijn staafmixer. Hem te koop zetten deed even pijn want tja ooit heel duur geweest…. Maar…. hopla, de blender ging uiteindelijk weg voor 80 euri, leuke deal!
Ook een lavalamp die ik ooit kado kreeg maar nooit gebruikte, leverde wat geld op en nog steeds wordt er geboden om een paar leuke enkellaarsjes en wat kinderspeelgoed.

De kledingstukken die ik op M.arktplaats zette verkopen niet. Kijken kijken maar niet bieden… Dat snap ik best: er komen nog pittige verzendkosten bij. De volgende stap is dus om nog veel meer kleding te fotograferen en te koop te zetten, zodat mensen zelf hun pakket kunnen samenstellen. Als het dan nog niet verkoopt, dan gaan overbkdige kleren gewoon naar een goed doel. Ook goed… Zou wel jammer zijn: in sommige gevallen zijn de kleren maar een enkele keer gedragen, omdat ik ze bij nader inzien toch niet zo leuk vond… Zonde van het geld, niet mee impulsief kopenkopenkopen dus!

Pfff spullen weg doen is voor mij uiteindelijk moeilijker dan ik dacht…..