Voordat mijn meisje geboren werd, werkte ik, letterlijk totdat de bevalling begon, 50 a 60 uur per week. Dat lijkt veel, maar valt in de praktijk wel mee: vijf dagen van half 8 tot 6 en één avond per week door tot laat. Soms een paar uurtjes in het weekend, om de aangifte BTW te doen bijvoorbeeld.
Geen probleem.
Werken wordt pas zwaar als je het niet naar je zin hebt. Of veel stress hebt. Ik ben gelukkig niet echt van de stress, ook niet als ik het druk heb en dingen mis gaan.

Sinds Zonnekind er is werk ik minder. De ene week drie dagen, de andere week vier. En ongeveer twee of drie avonden. ’s Avonds werken is geen probleem als je singlemum bent. Je kunt zonder oppas regelen, wat altijd gedoe is, toch nergens heen ’s avonds. Ik werk nu dus zo’n 30 á 40 uur in de week en achteraf denk ik: ik had veel eerder moeten gaan parttimen…!

Voordeel van altijd veel gewerkt te hebben, is voor mij dat ik die extra vrije dagen die ik nu wekelijks heb, extra waardeer! Wat is het héérlijk om bijvoorbeeld op donderdagochtend naar de supermarkt te gaan, in plaats van op zaterdag…!

Na de geboorte van Zonnekind bleef ik drie weken fulltime thuis. In de derde week kreeg ik af en toe wat werk opgestuurd via email van mijn medewerkers. Na drie weken ging ik weer naar kantoor en Zonnekind, die toen nog een Zonnebaby was, ging mee. Met haar in de draagdoek of slapend, in de kinderwagen naast me, kon ik best nog wel wat uurtjes maken. Ik kwam en ging zoals het me uitkwam en pas na drie maanden ging ik weer aan het werk volgens het schema dat ik nu heb.

Ik ging altijd op vakantie. Sinds ik werk (en ook al voordat ik een eigen bedrijf oprichtte…) was dat maximaal drie weken achter elkaar. Om daar maar zo lang mogelijk van te genieten, pakte ik meestal mijn auto al in op de avond vóór mijn eerste vakantiedag, zodat ik ’s morgens vroeg meteen kon vertrekken.

En nu?

Hoera!

Vier weken vrij. VIER WEKEN!!!

Wát een rijkdom…

Vandaag is mijn eerste vrije dag. Strakjes nog even een conference call met een veeleisende engelse klant. Maar dat is maar een uurtje. In de tussentijd doe ik mijn laatste huishoudelijke klusjes zodat ik mijn huis heerlijk schoon en opgeruimd kan overdragen aan de huurders die komende zondag arriveren.

Wij zijn dan al weg. Met de zuiderzon vertrokken!

Helaas zal de laptop mee moeten. Als je een eigen bedrijf hebt ontkom je er niet aan om af en toe je zakelijke emails uit te lezen en daarop te reageren. Ik ben tenslotte altijd nog de hoofdkostwinner, ofwel enige geldverdiener van ons gezin. En dat riante inkomen wil ik graag houden!
Het was fantastisch geweest als dat niet nodig was geweest. Misschien volgend jaar… want daar droom ik van…!

De komende blogartikelen zullen veel vakantieverhaaltjes bevatten. Ik kijk er nu al naar uit om ze te schrijven!