20 maart

Het is ’s morgens behoorlijk fris in onze Sunnybus zonder verwarming maar ik merk wèl dat de vloertegels leggen een goede zet is geweest. Geen koude voeten, gisteravond ook niet. We slapen samen onder het knusse dekbed en na het wakker worden blijven we nog heerlijk knus liggen kletsen.

Door lekker langzaam water te koken voor koffie en om de thermoskan te vullen en vervolgens de tijd te nemen voor de warme melk wordt het, door de fornuisvlammen, langzaam maar zeker heerlijk warm.

Overigens vertelde de bazin van de camping me tijdens het inchecken, enthousiast dat mijn eerste donatie van boeken in mei van vorig jaar, grote navolging heeft gehad. Ze wees me op een kastje met een behoorlijk voorraadje boeken in meerdere talen. Slechts één van de boeken herkende ik, alle andere waren meegenomen of geruild.

Tof!

We klommen wel. Maar we hingen ook gewoon op de camping rond. Douchen, koken, naar de bakker… alles gaat hier een tempo lager….

Ik bracht inmiddels weer drie avonden in de Sunnybus door en het viel me op hoe fijn die avonden zijn. Net zoals thuis ben ik – als jij in bed kruipt – alleen. Ik brei en lees en rommel wat aan. De tv, die thuis eigenlijk a-l-t-i-j-d aan staat, ook als ik lees of werk, mis ik niet.

Dit is die minimalistische levensstijl die ik eigenlijk wil. Leven op 8 vierkante meter. Als het koud wordt dat éne pitje aan. Binnen 10 minuten de keukenkastjes allemaal opgeruimd.

En ’s avonds de stilte…. met jou rustig ademend op de achtergrond…. tot ik gezellig met mijn boekje bij je kruip…!