Nu Zonne vijf jaar oud is en op zo ongeveer een kwart van haar minderjarige leven, denk ik zo af en toe na over hoe ik de financiële opvoeding aanpak.

Dat is eigenlijk nog te vroeg. Ze begrijpt amper het verschil tussen een muntje van 20 cent en van 2 euro.

Maar ach. We hebben de tijd, we zien wel. Ze wordt vanzelf ouder, dat gaat sneller dan dat ik soms besef….

Zoals ik al eerder betoogde, ben ik wat betreft de financiële toekomst van mijn kind, niet perse een voorstander  van het openen van een spaarrekening voor een eventuele studie en deze spekken tot the limit… Er is wel een spaarrekening en daar staat wel een bedrag op, maar dat zie ik als een leuke bonus om naar goeddunken uit te geven tegen die tijd. Hoe haar eventuele studie betaald gaat worden zien we dan wel weer. Ze zou van die spaarrekening best een jaar kunnen leven en studeren maar misschien gaan we het wel anders doen tzt.
Waarschijnlijk heb ik tegen die tijd geen hypotheekschuld meer af te betalen, dus ik kan het me permitteren om me daar geen zorgen over te maken. Ik heb ook maar één kind waarvoor ik financieel verantwoordelijk ben.

Ik heb er ook minder dan wat ik weleens lees, een probleem mee dat ze een eventuele studieschuld zou opbouwen. Misschien is dat wel omdat ik zelf ook een studieschuld heb opgebouwd in mijn studententijd…. ik weet het niet…

Belangrijkste vind ik namelijk niet dat ze een bak geld krijgt op haar 18e, maar dat ze tegen die tijd geleerd heeft hoe ze haar geld – hoe veel of weinig het dan ook is – beheert. Wat mij betreft hoort daar ook bij dat ze de komende 15 jaar nog fouten mag maken en haar eigen manier mag vinden om met geld om te gaan. Ik ga haar dus niet opleggen om al dan niet met budgetten te werken of één of meerdere spaarrekeningen te openen. Ze hoeft van mij ook niet een vast deel van haar huidige “zakgeld” te sparen, al dan niet voor verschillende doelen. Als ik namelijk íets geleerd heb van andere geldbloggers, dan is het wel dat eenieder hierin zijn eigen stijl heeft en die al vallend en opstaand ontwikkeld heeft. Leren doe je door fouten te maken, ik gun mijn meisje haar eigen fouten. Ik coach haar graag en ik hoop dat ze binnen de komende 15 jaar gaat leren dat het handig is om voor dingen te sparen, ik heb daar alle vertrouwen in.
Bovendien wil ik ook niet een type moeder zijn die mijn kind probeert te opleggen dat mijn manier van “de dingen doen” het beste is. Dat is mij als kind ook erg slecht bevallen….

Ze heeft nog 15 jaar de tijd om te leren. En de eerste lessen zijn begonnen. Zo krijgt ze bijvoorbeeld al iedere zondag “een centje”, op vakantie krijgt ze iedere dag een centje zodat ze niet hoeft te zeuren om eventuele ijsjes maar dat zelf kan beslissen.
Eén muntje krijgt ze dus, variërend van 10 cent tot 2 euro, afhankelijk van wat er op dat moment in mijn eigen portemonnee zit. Aangezien ze het verschil tussen 10 cent en 2 euro toch nog niet kent, maakt het ons beide namelijk niet zo veel uit wat ze krijgt. Zo lang het maar iedere week een beetje is…

Gisteren deden we een “geld lesje”. Haar puntenslijper was kwijt en – hee wat handig – als je dan geld hebt, kun je een nieuwe kopen. Zelf. Van je eigen centjes  (les één…).

Dus we gingen naar een kantoorboekhandel. Waar ze aan de meneer vroeg of ze ook “puntensnijpers” (nee… geen typfout… ) hadden.
Er waren twee soorten: eentje met een bakje en eentje “gewoon kaal”.

Heerlijk, van die overzichtelijke keuzes….

Dus ze koos die met het opvangbakje en rekende zelf af. Met een beetje hulp… want wat ieder muntje nu precies waard is, blijft lastig…

Thuis aangekomen gingen de muntjes die over waren terug in het spaarvarken.  Want (les twee) als je nou nóg eens wat kwijt bent, dan kan het maar beter niet je centjes zijn. Want die heb je nodig om  kwijtgeraakt speelgoed te vervangen.

Dat waren wel weer genoeg financiële lessen. Nu gaan we kleuren. Dag!

Wat is jouw visie op de financiële opvoeding van kinderen?