Ik ben er helemaal klaar voor dit jaar voor het feest van de Sint.
Zonne is inmiddels groot genoeg om zich niet overweldigd te voelen door het feest en ze is klein genoeg om nog helemaal in het verhaal mee te gaan.
Eigenlijk is het kinderfeest maar een jaar of twee echt leuk, bedacht ik me laatst…. en ik gun mijn meisje de mooie herinneringen die zo veel mensen hebben aan de Sint. Ook al houd ik persoonlijk niet écht van dit feest… we gaan het gewoon tóch uitbundig vieren…..!
Vorig jaar vond ze het al helemaal geweldig. Vooral de schoen zetten was fantastisch. Ze maakte prachtige tekeningen voor Sint en Piet. Dus ook voor dit jaar heb ik via Internet het rooster van de Sint opgezocht en morgen komen ze Pieten in onze straat….
Ik moet wel nog effe wat kleine shizzle kopen voor in die schoen. Wat kleurpotloden en zo. Dikke prima. Ik blijf erbij dat ze niets te kort komt en dus niet overspoeld hoeft te worden door dure plastic kado’s. Er is genoeg te verzinnen van een paar euro dat echt heel erg leuk is, Sint en consuminderen kan bést samen gaan…!
Er dreigde even een familiecrisis uit te breken omdat die éne zus het op haar heupen lijkt te hebben en de oudste generatie om onduidelijke redenen heeft laten weten de familiefeestjes over te willen slaan. Voor de Sint zijn haar pubers te oud, maar ook kerst zou op de tocht staan. En ook de 50jarige bruiloft.
Ik ken haar al mijn hele leven en ik weet dat het bij haar vaak een kwestie is van de storm uitzitten…. maar….
Even tussen ons…… waar haalt ze het lef vandaan…??!!
De timing van haar heupen is echt waardeloos.
Maar soms is het beter om de confrontatie níet aan te gaan en te doen alsof mijn neus bloedt…. dus ik vroeg afgelopen weekend nietsvermoedend wanneer de Sint bij opa en oma zou langskomen. En gaf de tip om gewoon iedereen uit te nodigen. Het is aan iedereen om daar een besluit over te nemen en het is wat mij betreft niet aan één persoon om er al bij voorbaat een streep door te trekken. Dat geldt ook voor de kerst en al helemáál voor die vijftigjarige trouwdag. Ik bedoel… víjftig jaar…. die ouwetjes mogen dat wat mij betreft vieren zoals ze willen, ik vier het wel met ze mee….!
We vieren het dus, dit jaar. Ook bij opa en oma. De andere zus is er in ieder geval ook bij. En wie weet trekt de zus met de heupen wel bij.
Je weet maar nooit.
Er zal vast wel meer achter zitten wat je nog niet weet , zoiets komt meestal niet zomaar uit de lucht vallen . Dat ze met sinterklaas niet meer wil komen, en kan ik me persoonlijk iets bij voorstellen, ik heb zelf 3 pubers en ben helemaal klaar met dat hele sinterklaasfeest. Kerst is nog even weg. En met een trouwjubileum gooien de meesten als het puntje bij paaltje komt meestal niet de kontakt tegen de krib:)
LikeLike
Van je familie moet je het maar weer hebben….
Mijn dochters weten inmiddels dat ik wat in hun schoen stop, maar ze leven nog helemaal mee met de feestelijkheden en ze zingen gewoon voor onze – kartonnen Kruidvat – schoorsteen. Zo schattig en ook wonderlijk vind ik dat. Dat het een het andere niet hoeft uit te sluiten in de beleving van een kind.
En nee…het is niet aan je zus om te bepalen of het huwelijksfeest van je ouders wel of niet door gaat.
LikeLiked by 1 persoon
Ja familiedingen… wij hebben ook onze portie en frustratie over kerst vieren alweer gehad. Elk jaar weer opnieuw.. beetje vermoeiend vind ik!
de nieuwe opzet van dit jaar zal hopelijk wel werken en frustratie beperken, hopelijk ook de komende jaren.
Succes ermee!
LikeLiked by 1 persoon
Ik geef zus groot gelijk. Al die verplichte familiedingen, vreselijk!
50 Jarig trouwfeest van ouders is iets anders, dat is een eenmalige gebeurtenis.
Maar verder, lekker iedereen laten doen wat hij of zij zelf wil.
Wij doen niets met kerst maar gourmetten altijd op kerstavond. De regel voor onze 5 kinderen met aanhang is simpel: als je komt vinden we het gezellig en kom je niet, zijn we even goede vrienden. En wil je iemand extra meenemen, ook dat is geen bezwaar als je het vantevoren maar laat weten.
Leven en laten leven.
LikeLiked by 1 persoon
Ik houd er ook niet van. Maar soms moet je dit soort dingen gewoon doen omdat anderen het belangrijk vinden, vind ik.
Maar ik heb er geen last van als ze niet komt hoor! Leven en laten leven….
LikeLike
Och ja hier ook elk jaar het gezeur over de feestdagen. Wij hebben gezegd dat we sint met het gezin vieren en kerst doen we niet aan dit jaar.( in de vorm van familie bezoekjes) Manlief mag beide kerstdagen werken. Ma na dagen lang gezever heb ik gezegd dat mijn schoonouders natuurlijk welkom zijn om stamppot te komen eten, traditie in ons gezin om stamppot te eten met kerst. Helaas werd daar de neus voor opgehaald. Nou ja, ze hoeven niet te komen. ik vertik het om met kerst lang in de keuken te gaan staan. Ik heb die energie niet. Zown 8 jaar geleden heb ik het wel gedaan en lag ik totaal uitgeput op de bank terwijl de familie gezellig aan het tafelen was. Eens en nooit meer.
LikeLiked by 1 persoon
Een zus met zulke heupen heb ik ook. Ik heb er geen contact meer mee en dat geeft zo’n rust! Ze heeft zelf het contact verbroken, omdat ik weigerde mee te doen aan haar ‘ideale familie’-plaatje. Gewoon gezellig bij elkaar zijn, vind ik prettig; iedereen strak in de make-up, merkkleding, perfect 10-gangen diner? Nee, dank u.
LikeLike
Bwoh, tis overal wel iets hoor. ik ben helemaal alleen op dat vlak: moeder is een volledig zot geval dat opgesloten moet worden, vader woont ergens heel ver, en mn enige zus is intussen 20 jaar dood. Gelukkig heb ik mn eigen happy family (3 kids en man), maar wat mis ik een zus en een ‘normaal funcionerende’ moeder op die dagen! Ahja mn verjaardag is op 24 december dus dat is ook elk jaar fun. We hebben dit jaar besloten om met het hele gezin op bezoek te gaan naar mn vader. We huren een week een huisje in zn buurt, Ik kijk er nu al naar uit 🙂
LikeLike
Hier ook. Onze kinderen zijn de jongste, een aantal brussen vind het niet leuk meer en stopt er mee. Wat voor de kleinsten die nog wel het hele feest inclusief drukte van oudere familieleden leuk vindt dan jammer is… Maar we doen wel wat met de mensen die wel willen.
LikeLiked by 1 persoon
Schoencadeautjes moeten ook steeds groter. Eigenlijk was ik het een beetje vergeten en nam zaterdag nog gauw een pakje markeerstiften mee. Zoon kreeg de groene in zijn schoen en drie dochters de gele, oranje en roze, jongste van 3 maanden helemaal niets. Ik vond het wel een beetje sullige staan, maar de volgende ochtend alleen opgetogen gezichtjes. Zo groot hoeft het dus echt niet… Volgende keer krijgen ze er iets lekkers in. En drie keer zetten vinden ze eigenlijk veel te weinig, maar dat is meer gemakzucht van mijn kant, want ik heb geen zin om telkens te moeten verzinnen wat er in moet 🙈
LikeLiked by 1 persoon
Je ziet dat regelmatig; zodra bepaalde mensen er dan niet speciaal meer wat aan hebben (bijvoorbeeld om hun kinderen), dan mag het ineens maar afgeschaft worden. Dan zouden mijn nekharen ook meteen overeind gaan staan. Nog niet eens speciaal om het inhoudelijke deel, maar wel om zoiets zonder overleg aan te kondigen én dan nog te denken dat dat heel normaal is.
LikeLiked by 1 persoon
Tja ik heb daar ook wel wat moeite mee. Vooral omdat ik als kinderloze vrouw jarenlang het kinderfeest gezellig meegevoerd heb. En een andere kinderloze zus ook….
Ik weet dat dat geen reden zou mogen zijn om het andersom terug te verwachten. Maar toch ben ik dan wat teleurgesteld…
LikeLike
Pingback: Dag november, hallo december…! | Mariimma
Pingback: De kerstplannen | Mariimma