Stenen

We zochten stenen, de afgelopen paar dagen. Kiezels. Platte, ronde, driehoeken en vierkanten. Donkere en lichte.

En we gingen ermee aan de slag. In het water laten weken. Schoonmaken met een borsteltje. Laten drogen. En vervolgens gingen we met verf aan de slag. Dat was niet persé succesvol dus ik kocht een paar stiften. En vernis. Daarmee ging het beter. Kijk maar:

Vandaag, toen opa en oma op visite kwamen en we samen met Pippa het bos in gingen (wat was het een pràchtige dag!) zochten ze met ons mee: nog meer stenen.

Opa en oma mochten allebei een steen van je uitzoeken. Met moeite stond jij ze af. Ik leerde daarvan, dat ik ze dus stiekem in het geocachetasje moet stoppen. Want daar waren ze dus eigenlijk voor bedoeld….: om achter te laten in de schatten die we vinden.

De bedoeling is immers dat je, wanneer je iets uit een geocache haalt, je er een ander voorwerp voor terugplaatst.

Persoonlijk vind ik het leuk om óók iets achter te laten wanneer ik helemaal niks meeneem. Gewoon omdat het kan.

Voor de microcaches, ter grootte van een ouderwets filmrolletje, veranderde ik ministeentjes in lieveheersbeestjes.

Leuk toch?

Er zijn er nog meer in de maak en we worden er steeds beter in.

Wat heerlijk kneuterig toch af en toe, de winter!