Maand: mei 2018

Een vraag van “Ano”

~ mariimma ~ 7 reacties

Die Ano, die zou zomaar Niem als achternaam kunnen hebben.

Die reageerde dus op mijn blog van vandaag. Met de volgende vraag:

 

Wij hebben ook een behoorlijk hoge buffer. Waar ik mee zit is de wijze waarop het vermogen verdeeld is. Bij ons is dit als volgt:

  • 20.000 Indexbeleggen
  • 39.000 Spaarrekening
  • 3.000 Deposito’s
  • 100.000 Overwaarde hypotheek

Schuld/niet afgedekte hypotheek op de hypotheek bedraagt nog 65.000.

We bouwen nagenoeg geen pensioen bij onze werkgevers op.

Over 4 jaar gaat de oudste studeren. Strategie mbt beleggen is buy en hold, lange termijn. We sparen niet fiscaal vriendelijk voor pensioen, hebben dat wel in overweging maar kijken op tegen de regels die er aan vast zitten. De spaarhypotheek is ook een ‘blok’ aan ons been. Ik ben heel benieuwd naar jullie adviezen welke verdeling zouden jullie aanhouden?


Wie geeft advies?!
Ik wil zelf best beginnen. Doorgaan met het lezen van “Een vraag van “Ano””

Té veel buffer, da’s toch eigenlijk ook zonde van je geld….

~ mariimma ~ 27 reacties

Regelmatig lees ik op blogs van mensen die bewust met geld omgaan, over de buffer. En over hoe hoog die moet zijn.

Hier bijvoorbeeld:

Ook in de media wordt daar regelmatig aandacht aan besteed in komkommertijd. En het Nibud geeft er advies over.

Wat ik zo opvallend vind aan de stukjes die de bloggers hierover schrijven, is dat zij uitgaan van hun inkomen voor het opbouwen van een buffer voor onverwachtse uitgaven. Alledrie de bloggers waarnaar ik hierboven verwees, hebben een vaste baan. In Nederland krijgen werknemers gewoon doorbetaald bij ziekte en bij arbeidsongeschiktheid zijn werkgevers verplicht om gedurende de eerste twee jaar, 70% van het laatst betaalde salaris uit te keren. Dat is één van de redenen geweest voor mij, om niet langer mensen in dienst te willen nemen: ik zou daar failliet aan gegaan zijn toen ik nog mensen in dienst had….

Maar goed. Deze mensen hebben die zekerheden dus die hoeven niet te bufferen voor een inkomen. Wel voor uitgaven.

Doorgaan met het lezen van “Té veel buffer, da’s toch eigenlijk ook zonde van je geld….”

Oproepje: schrijf mee in een review over robotstofzuigers

~ mariimma ~ 23 reacties

Gisteren schreef ik een stukje over leefstijlinflatie in de praktijk: over hoe ik meteen nadat ik na een paar maanden lang geen inkomen te hebben gehad, en vervolgens mijn eerste factuur betaald werd, ik meteen sushi liet bezorgen, een weekendje naar de Duurste Camping Ooit ging en ook nog ‘es een (hele dure) robotstofzuiger kocht.

Gelukkig zag ik het gebeuren en stopte ik er na deze drie “uitspattingen” mee. Niks aan de hand. Wij zijn geen monniken. Af en toe een uitspatting mag. Zo lang het bij af en toe blijft.

Doorgaan met het lezen van “Oproepje: schrijf mee in een review over robotstofzuigers”

Leefstijlinflatie in de praktijk…

~ mariimma ~ 10 reacties

Nadat ik gedurende een hele tijd geen inkomen had, want geen opdrachten, gaat het nu weer heel goed met de geldkraan.

  • Ik ging praten met een paar ambtenaren voor een voor mij vrij standaard opdracht: ondervragen van zo’n 400-600 burgers over afval. De gemeente wilde het echter nogal groots aanpakken en dacht aan 4.000 burgers. Ik adviseerde om dat niet te doen, om geld te besparen, omdat er geen onderzoek-technische reden was om de steekproef zo groot te maken. De gemeente wilde het toch. We gingen onderhandelen en uiteindelijk kwamen we in het midden uit. Voor mij is het een heel interessant onderzoek geworden waarin meerdere mrthodieken gecombineerd worden en ik meer de diepte kan ingaan, wat voor de gemeente ook veel interessanter is.
    Bijkomend voordeel is dat ik weliswaar veel meer geld had kunnen verdienen aan deze opdracht, maar toch is het alsnog een significant bedrag wat ik nu verdien en meer dan dat ik in eerste instantie zelf in gedachte had.
Doorgaan met het lezen van “Leefstijlinflatie in de praktijk…”

Een update in de huizenverkoop

~ mariimma ~ 25 reacties

Tijd om eens even op een rijtje te zetten hoe het staat met de huizenjacht….!

  • Tot 4 mei: De foto’s zijn gemaakt en vervolgens ging ik in de meivakantie een weekje naar Frankrijk, alwaar ik nog een paar keer de tekst heb gezien en aangepast van de advertentie van mijn huis.
  • 4 mei: De advertentie van mijn huis is online.
  • 8 mei en 10 mei: Poetsdag. Vooral op de 8e…..
  •  9 mei / 11 mei: 22 mensen hebben mijn huis bezichtigd op deze twee dagen. Zij kregen allemaal een brief mee met daarin een deadline voor het bieden op 16 mei.
  • 16 mei: Wat een spannende dag is dit, de deadline voor biedingen. En… ’s morgens is er nog niet één bod binnen….. Terwijl iedereen roept dat ik het huis zó verkocht heb, houd ik mijn hart vast…… Een nagelbijtdag, dus….

Doorgaan met het lezen van “Een update in de huizenverkoop”

De adviezentrein

~ mariimma ~ 6 reacties

“Ach joh, daar moet je je geen zorgen over maken…” zei ze, toen ik vertelde dat het toch wel spannend is, zo’n huizenverkooptoestand.

“Je hebt ook wel haast hé?” zei ze, toen ik zei dat ik het fijn had gevonden als er gewoon meteen na de eerste bezichtigingendag een heel mooi bod was gekomen en de deal binnen drie dagen rond was geweest. Zoals zo vaak gebeurt tegenwoordig, “in deze markt”.

“Je moet gewoon al je stress in een ballonnetje doen en deze wegblazen!”

“Joh het staat pas een paar weken te koop…!”

“Je moet je gewoon maar focussen op het verkennen van je eigen financiële mogelijkheden voor jullie nieuwe huis en de verkoop even de tijd geven…”

“Je moet wel een beetje positief denken!”

Doorgaan met het lezen van “De adviezentrein”

Bedankt, buurman!

~ mariimma ~ 8 reacties

Zoals de meeste nederlanders heb ik buren. Naastburen aan twee kanten, achterburen en ook tegenoverburen.

Nu er een “te koop!!!” – bord in mijn tuin staat, merk ik consternatie. Er gaat wat veranderen in de buurt en de mensen zijn nieuwsgierig. Met name de buren met wie ik het meeste contact heb en die het dichtsbij wonen – ik heb immers een hoekwoning – vragen bijna dagelijks wat de stand van zaken is.

Doorgaan met het lezen van “Bedankt, buurman!”

Opportunisme en netwerken

~ mariimma ~ 2 reacties

Opportunisme: handelen zonder rekening te houden met principes, alleen met omstandigheden en eigenbelang.

Het zakenleven staat voor veel mensen gelijk aan opportunisme. Kansen pakken. Producten of diensten verkopen. Of je klant daar nu beter van wordt of niet.

Soms wordt vergeten dat veel niet-zakenmensen in het dagelijks leven ook behoorlijk opportunistisch kunnen zijn. Denk maar eens aan zwerfvuil: dat zou er niet zijn wanneer we ons zouden laten leiden door principes in plaats van door omstandigheden (“Ik heb een rommeltje en de prullenbak is meer dan twee stappen lopen van me vandaan”) en eigenbelang.

Denk ook maar eens aan ellebogende moeders als er gratis ijsjes uitgedeeld worden en zij hun kind naar voren duwen….

In mijn werk kom ik regelmatig het NIMBY-syndroom tegen. NIMBY staat voor Not In My Back Yard. Mensen willen best een glasbak en het liefst dichtbij, maar ook weer niet zó dichtbij dat het overlast veroorzaakt. En dat geldt dan dus voor alle bewoners in een wijk, met soms veel negativiteit en opstanden tot gevolg van iedereen die de bak te ver of te dichtbij vindt. Idem voor voor windmolens, snelwegen, parkeerterreinen en asielzoekerscentra…..

Doorgaan met het lezen van “Opportunisme en netwerken”

Waar sluit je een hypotheek af, tegenwoordig?

~ mariimma ~ 17 reacties

Toen we mijn huidige huis kochten, zijn we naar drie banken gegaan. Uiteindelijk kozen we voor de bank waar ik op dat moment al mijn rekeningen had lopen: zowel privé als zakelijk.

Deze bank had een aantal kortingen in petto voor ons, juist omdát ik daar al zaken mee deed.

Nu ik me aan het oriënteren ben op een nieuwe woning, hoort daar natuurlijk ook bij dat ik me opnieuw moet oriënteren op de mogelijkheden voor een nieuwe hypotheek. En een nieuwe aanbieder. Met mijn huidige aanbieder ben ik eigenlijk wel klaar…. en het is de vraag of het sowieso wel een goed idee is om direct zaken te doen met een bank. Zij van WC-eend zullen immers WC-eend adviseren. De vorige keer was ik nog een blij ei en dacht ik dat iemand die zichzelf adviseur noemde, het beste met me voor had. Inmiddels weet ik beter.  Doorgaan met het lezen van “Waar sluit je een hypotheek af, tegenwoordig?”

Niet het achterste van de tong….

~ mariimma ~ 15 reacties

Mijn huis staat nog steeds te koop en vandaag was de deadline voor bieders.

Omdat er een kleine kans is dat gegadigden meelezen, ga ik even niets meer zeggen over de voortgang. 
Als er reden voor champagne is, ben jij de eerste die het hoort!

Of de tweede…. of duizendste….. ligt eraan hoe vaak je checkt…. 😉

Hoera ik heb weer geld op mijn rekening staan!

~ mariimma ~ 4 reacties

Ik heb er geen geheim van gemaakt dat ik een (te) rustige periode achter de rug heb, qua omzet. Ik schreef daar hier over, bijvoorbeeld. En later schreef ik ook dat het weer goed leek te komen, dat er weer nieuwe opdrachten waren.

Gisteren werd er eentje betaald. Voor het eerst sinds november komt er – behalve de kinderbijslag, het kindgebonden budget en wat kleine terugbetalingen van crowdfundingprojecten – weer geld binnen. Een groot bedrag voor een grote opdracht waarvan nog zo’n 90% uitgevoerd moet gaan worden, de komende maanden.

Fijn is dat joh, dat er geld op je rekening staat. Dat ga je ineens weer extra waarderen, als je het een tijd niet gehad hebt….

Doorgaan met het lezen van “Hoera ik heb weer geld op mijn rekening staan!”

Tweehonderdduizend potjes….

~ mariimma ~ 18 reacties

Nog anderhalve dag tot de deadline voor biedingen op mijn huis.

Ik tel de tijd….. heb nog geen nieuws gekregen van mijn makelaar…. en maak me zorgen over “what if”….

In de tussentijd ben ik het leven, zo na de meivakantie, vrij voortvarend begonnen. Een fijne werkdag, gisteren, waarin ik naar alle belangrijke kanten wat geluid gemaakt heb en zaken in gang zijn gezet. Ook ’s avonds nog een paar uurtjes gewerkt, dat krijg je ervan als je zomaar besluit om de boel zo’n beetje de boel te laten…. Het werk moet toch een keer gedaan en dat is helemaal niet erg.

Doorgaan met het lezen van “Tweehonderdduizend potjes….”

Toegeven aan weg willen

~ mariimma ~ 10 reacties

Al in 2013 schreef ik een blog over dat ik niet wilde dat Zonne opgroeit in ons huidige huis. Dat is vijf jaar geleden. En ook toen vertelde ik al, dat ik al een tijd een haat-liefde verhouding had met het huis en dat ik om die reden sinds 2012 gestart was met het aflossen van mijn hypotheekschuld.

Mijn huis stond immers zwaar onder water….

Inmiddels is het 2018, Een klein jaar geleden nam ik een definitief besluit wat betreft onze toekomstige woonplaats. En toch had ik er vervolgens nog een dik half jaar voor nodig om de daadwerkelijke stap te zetten: het te koop zetten van ons huis.

Doorgaan met het lezen van “Toegeven aan weg willen”

Een broodfonds

~ mariimma ~ 21 reacties

bread-pain-et-biscottes-4-1328015-1279x847

… intussen gaat het leven tussen alle huizenverkoopperikelen gewoon verder…. en één van de dingen die ik al jaren en jarenlang uitgesteld heb, is het regelen van een soort van inkomen in geval van langdurige ziekte of arbeidsongeschiktheid. Terwijl ik dus probeerde me niet druk te maken over het worst case scenario wat betreft de huizenverkoop, namelijk nul biedingen volgende week, ging ik me daar maar eens in verdiepen vandaag.

En in zakelijk netwerken. Maar daar kan ik geen gezellig blogje over bij elkaar typen.

Dus even terug naar die arbeidsongeschiktheid.

Doorgaan met het lezen van “Een broodfonds”

Eén logeermatras te veel

~ mariimma ~ 6 reacties

Wat opruimen voor mij altijd moeilijk maakt, is dat het zo’n eindeloos verhaal is. Nou ligt dat ook gewoon aan mij. Als je altijd achter je kont opruimt, is het geen terugkerende tijdskostende klus.

Maar helaas: ik ben een notoire rommelkont.

Ik vind altijd hele goede redenen om me bijvoorbeeld even niet te bukken om iets in een kastje te leggen. Ik ben iemand die het liefst de was aan de waslijn laat hangen en deze gebruik als semi-kledingkast. Buiten haal ik de was weliswaar wel af, maar vervolgens loop ik rustig een week tegen een volle wasmand aan te kijken. Mijn aanrecht lijkt als vanzelf vol te lopen, zéker wanneer de vaatwasser gedraaid heeft en ik het een Te Grote Klus vind om even vijf minuten de tijd te vinden, het ding leeg te ruimen…….

Doorgaan met het lezen van “Eén logeermatras te veel”

Tweeëntwintig

~ mariimma ~ 17 reacties

Tweeëntwintig zijn het er. Tweeëntwintig bezichtigingen van een half uur. De eersten komen vandaag om negen uur dus wij moeten zorgen dat we om half negen weg zijn. En vrijdag om 5 uur komen de laatsten. Morgen is het Hemelvaart en dan mogen we weer gewoon wonen in ons huis. Maar niet te veel. Want dan moet ik wéér poetsen…..

Nou vind ik persoonlijk dat de woningadvertentie wel een wat rooskleurig beeld schetst van ons huis. Er zitten namelijk geen drie, maar twee slaapkamers in mijn huis. Oké, en een souterrain, maar de helft van het souterrain is lager dan 2 meter en heeft geen daglicht. De andere helft heb ik ingericht als kantoor en nog wel iets opgeruimder dan hier. Maar er is wel een reden dat ik er nooit zit en mijn rapporten gewoon aan de eettafel op mijn laptop schrijf…

En oké er is een bijgebouw dat ik gewoon altijd als logeerkamer in gebruik gehad heb. Geïsoleerd, met veel daglicht en met een verwarming die het sinds begin maart niet meer doet vanwege bevroren leidingen….. Doorgaan met het lezen van “Tweeëntwintig”

Vijfde wiel

~ mariimma ~ 11 reacties

 

“Uhm, Mariimma…. nu ik je zo toch tegen het lijf loop…. uhm… tja…. Wouter en Annabel die komen vanavond dus met Anna bij ons samen eten… uhm… tja… als je het leuk vindt… dan mag je óók wel komen…? ”

Het werd op een wat verontschuldigende toon gezegd. Ze kon er eigenlijk niet omheen aangezien we wel heel erg dicht bij elkaar op de camping stonden. Toevallig elkaar tegen gekomen: drie gezinnen uit dezelfde stad, op dezelfde camping.

Dat gebeurt overigens vaker wel dan niet wanneer ik naar deze camping ga, in dit klimgebied. Soms kom ik ook gezinnen uit andere steden tegen: vage of minder vage bekenden of vrienden uit de klimwereld. ’t Is maar een klein wereldje, immers.

 

Ik zei nee op die uitnodiging. Het voelde als een verplichte uitnodiging. We waren tegelijkertijd aangekomen en twee dagen later kwamen Wouter en Annabel ook met Anna. Sinds die aankomst veranderde de sfeer. Het ging over gezamelijke vrienden van hen die ik ook wel ken, maar met wie ik niet bevriend ben. En het ging over momenten waar ik niet bij was geweest.

Geen probleem. Ieder zijn of haar eigen vrienden. Maar toch voelde ik vanaf dat moment dat Wouter en Annabel (niet hun echte namen)  arriveerden, me niet meer helemaal prettig.

Doorgaan met het lezen van “Vijfde wiel”