Mijn jongere zusje was een typisch zondagskind. Als zij een ijsje wilde vond ze een muntstuk op straat waarvan ze er twee kon kopen.

En toen ze een bijbaantje zocht kon ze kiezen uit drie smaken: alledrie niet zo hard werken tegen heel aantrekkelijk loon. Ik daarentegen was vier weken lang op zoek maar zelfs bij de MacD  kon ik niet terecht, tenslotte sloofde ik mezelf uit aan de lopende band bij een kippenslachterij, tegen minimumloon. En vervolgens had ik een schandalig slecht betaald oppasbaantje, waarna ik als kamermeisje aan de slag kon: hard werken, strenge controles en gekke werktijden. Zij werkte toen bij een biologische slagerij: “Anders nog iets mevrouw?” met als secundaire arbeidsvoorwaarden dat ze in die twee jaar geen vlees of vleeswaren meer hoefde te kopen. Ondertussen bouwde ik een studieschuld op terwijl er weken voorbij kwamen dat ik leefde op sinaasappelen en fabrieksbrood. WC-papier “leende” ik van de universiteit.

Toen ik een kamer zocht kwam ik terecht bij louche pandjesbaasjes en het kwam regelmatig voor dat ik met een opzegtermijn van één dag mijn spullen kon pakken wegens Niet Pluis. Dan heb je in theorie rechten, in praktijk kies je eieren voor je geld.

Mijn zusje die woonde in prachtige studentenpaleisjes. Met gezellige huisgenoten. Prachtige locaties, tegen lage huren.

Zij werd na twee keer proberen zwanger, ik na een heel ingewikkeld traject en twee jaar hormoonbehandelingen. De andere zus bleef ongewenst kinderloos.

Zo kan ik nog wel even doorgaan.

Het zusje riep “Je moet het gewoon afdwingen!” en de andere zus en ik glimlachten dan maar eens. Wij kwamen er ook wel, op onze manier. En we genoten van de reis en leerden van de tegenslagen of zo.

Tja. Je moet toch iets.

Als dat zo je hele leven gaat dan ga je er dus nog bijna echt in geloven; in het idee dat jij altijd pech hebt en dat het geluk altijd naar dat zusje drijft.

Zo kochten andere zus en ik precies op het verkeerde moment ons eerste koophuis: tegen hoge hypotheekrentes en hoge prijzen. En oh ja… woekerpolissen…. ook…. en een jaar later zaten we met een huis dat fiks onder water stond en nog steeds hele hoge lasten. Het zondags-zusje woonde toen nog voor een prikkie in een prachtig huurhuis waar ze toevallig tegenaan was gelopen. Zij kocht haar huis een paar jaar later. Met een leuke terugkoopregeling van de woningbouwvereniging, tegen een lage rente en een lage koopsom.

De woningcorporatie hielp haar ook maar meteen even met wat leuke acties om haar woning energiezuiniger te maken. Voor bijna gratis.

Typisch… zeiden mijn andere zus en ik….. en glimlachten een beetje waterig…. Wij hadden inmiddels allebei gesappeld om een stukje van onze hypotheekschuld af te betalen.

Dus toen ik mijn huis verkocht en een nieuw huis kocht vond ik het niet zo gek dat de timing niet optimaal was. Ik heb daar immers meestal geen geluk mee. Ik ben wel heel goed geworden in omdenken en was (en ben) vastbesloten om onze periode in het bos onvergetelijk leuk te maken en dat lukt aardig, met voorlezen en iedere zondag wafels.

Toen ik erachter kwam dat je voor een nieuwe vloer inclusief vloerverwarming in je huis veel verschillende klusbedrijven nodig hebt met allemaal overvolle agenda en dat het dus een flinke uitdaging wordt om zo’n vloer op een beetje handig moment te regelen, was ik niet verbaasd. Eigen schuld immers, had ik maar een half jaar eerder moeten beginnen met regelen. En hopla…. op die blaren zitten dus…..

In de tussentijd was ik blij met ons boshuisje. Oprecht blij, echt. Jammer toch van die ietwat onhandige indeling en niet zo comfortabele meubels…. maar ik zeur niet…

Ik legde me er dus al bij neer dat die badkamer het voorlopig nog even niet ging worden maar ik gaf die vloer toch niet zomaar op. Dus ook deze week hing ik weer dagelijks aan de telefoon met verschillende klusbedrijven die ieder weer zo hun expertise hadden. Want als je dus vloerverwarming laat leggen en je wil misschien die radiatoren eruit, dan zijn dat al twee verschillende bedrijven. En idem voor het egaliseren. Ook bedacht ik dat die huidige vloer er dus ook nog uit moet en die ligt gelijmd….. en nog iets met een convectorput….

Ondertussen bleef ik gezellige praatjes maken met de eigenaar van ons bungalowpark. Altijd goed om met mensen die eigenaar zijn van een bungalowpark en daar af en toe een huis of grond van verkopen, vrienden te blijven, namelijk….
Hij vindt Pippa een fantastische hond, dat helpt. Ze blaft immers amper en ze vindt iedereen lief. En dat ik voor mijn ouders voor een paar dagen een vakantiehuisje op zijn terrein huurde vond hij wel erg aardig van me. Ook Zonne gedraagt zich keurig en zegt netjes “u”, want ik las in een interview met zijn beroemde dochter dat hij daar aan hecht, aan goede manieren…..

Eergisteren liet ik doorschemeren dat ons huisje weliswaar prachtig ligt, maar voor ons gezinsleven toch wel wat onhandig is. Dat snapte hij wel. Aan dat tafeltje kun je inderdaad amper werken. Hij kent de eigenaren goed, liet hij weten, maar hij vond dat ze toch wel hoge huurprijzen rekenen….

Een uurtje na dat gesprekje kwam hij weer gezellig aanlopen. En ik kweelde weer “Hoi buurman, lekker weertje hè!”. Hij is overigens ook gewoon echt aardig, dus daar hoef ik niet zo mijn best voor te doen….

Bood hij me een ander huisje aan; groter, comfortabeler en tegen lagere kosten.

En in dat nieuwe huisje daar zit een grote tafel in plus een houtkachel. Twee slaapkamertjes. Perfect voor ons.

En oh ja. Inmiddels heb ik een offerte binnen van een bedrijf dat meer dan één ding kan met een vloer. In de periode waarin ik dat wil. Daarmee is het nog lang niet geregeld, maar er is wel weer wat hoop. Morgen dus wéér een dagje waarin ik offertes binnen ga krijgen en planningen tegemoet kan zien….

Dit weekend al kan ik naar ons nieuwe huisje verhuizen dat ietsjes verderop ligt. Ik beproefde mijn net gevonden geluk en zegde de huur van het huidige huisje op per een voor mij fijne datum. Ik ging er eigenlijk niet vanuit dat ik nog huur zou terugkrijgen: ik had immers een afspraak voor een huurperiode voor bepaalde tijd en moest alledrie de maanden vooruit betalen. Maar tot mijn verbazing kreeg ik een begripvolle email van de eigenaar en zegde deze teruggaaf van de te veel vooruitbetaalde huur toe.

Ik denk dat ik zo dus nog maar even een staatslot ga kopen…