Mooie herinneringen maken: Pasen 2020.

Eén van de belangrijkste levenslessen is voor mij geweest dat mooie herinneringen je leven kleur geven. Die herinneringen delen met iemand geeft een gevoel van verbondenheid dat altijd blijft. En die herinneringen maak je niet persé door naar exotische plekken te reizen. Zo zijn mijn mooiste jeugdherinneringen verbonden aan het grasveldje achter ons huis waar wij urendagenwekenlang speelden met een aantal buurkinderen.

Een tentje en een dierentuin.

Ik kan me herinneren dat mijn moeder voor ons een soort tentje bouwde van een strandwindscherm in u-vorm met daaroverheen een laken. Wij maakten van gemaaid gras een plattegrond van een dierentuin waar we onze knuffeldieren tentoonstelden. Alle passanten werden uitgenodigd om de dierentuin te bezoeken. Tegen betaling met denkbeeldig geld. Ook verkochten we boeketten van onkruid aan passanten. En dat mijn moeder dan bekertjes ranja kwam brengen.

Deze herinneringen stonden niet op een bucketlist om afgevinkt te worden. We hoefden er niet voor naar de andere kant van de wereld te reizen. En nu ikzelf moeder ben denk ik regelmatig terug aan die tijd; aan liggen in het gras om fantasiefiguren in de wolken te vinden. Aan urenlang vliegeren of vissen zonder vangst. Aan een verhaal spelen dat iedere dag verder doorgaat.

Te veel aandacht voor bijzaken?

Toen de coronamaatregelen ons leven beperkten was ik veel bezig met leuke thuisonderwijsdingetjes verzinnen, steeds weer andere telebel-software installeren omdat iedere opdrachtgever zo weer zijn voorkeuren had en thuisonderwijs vormgeven, inclusief combineren met thuiswerk. Daarna maakte ik me zorgen over hoe ik in hemelsnaam aan een brood en een liter yoghurt moest komen. Vervolgens ging ik coronanieuws bingewatchen en ’s avonds werk inhalen tot ik tenslotte boven een studeer- en werkplek installeerde en alsnog een deadline haalde en voor de andere een “geen enkel probleem, alle begrip!” week uitstel kreeg.

Kortom, ik werd opgeslokt door hindernissen en kortetermijndingen en vergat het grotere plaatje te zien. Want laten we eerlijk zijn: over een jaar kijk ik niet met plezier terug op de coronanieuwsbingewatch en ook niet op die éne deadline.

En wanneer het brood op is, zijn er altijd nog pannenkoeken.

Het grote plaatje weer zien….

En toen was het paasweekend met twee stralend zonovergoten dagen en we waren drie dagen vrij. Die drie dagen hebben me meer dan goed gedaan. Op zaterdag moest ik nog even “afkicken” van de adrenalinerush, maar mede dankzij het prachtige weer lukte het me in de loop van de middag al om me in een boek te verdiepen.

Op zondag werden eieren verstopt en gezocht, er werd uitgebreid ontbeten en ’s avonds gingen we thuis uit eten – met dank aan de coronaafhaalservice van een restaurant.

Een tent opzetten

Ik besloot zondagsmiddags zoals gepland onze nieuw aangeschafte tent in gebruik te nemen. En aangezien alle campings buiten de #blijfthuiszone liggen, had ik bedacht dat ik de tent binnen ging opzetten.

Tot ik erachter kwam dat de vloer wel wat hard (én kostbaar…) was om tentharingen in te slaan en er in de woonkamer niet voldoende zware dingen op strategische plekken voorhanden waren om als vervanging te dienen.

De tent ging dus naar buiten. We zetten hem op in het speeltuintje voor ons huis. Dat vond ik wel een beetje spannend, want in ogen van anderen zou dit immers burgerlijke ongehoorzaamheid kunnen zijn en ik heb al snel geleerd dat er een aantal sjagrijnige ouwe buren kritische medemenschen op het pleintje woont.

Maar toch… een beetje risico moet je nemen… toch? Ik was bovendien niet van plan om erin te gaan slapen en voor die paar uurtjes zou die tent wellicht nog nét getolereerd worden.

Een verhaal over magische krachten en speciale rijken.

Dus daar stond onze prachtige nieuwe tent. Ik zette er een opvouwbare picknicktafel voor. Het buurvriendinnetje kwam aanwaaien. De barbiepoppen werden tevoorschijn gehaald. En drie dagen lang – óók nadat de tent allang weer opgeborgen was – werd er intens gespeeld. Een mooi verhaal over het Kristalrijk, Bloemenrijk, Waterrijk, IJsrijk, Spookrijk en Vampierrijk en nog een aantal rijken waarin magische krachten een hoofdrol spelen. En ondertussen kwamen de buurvriendinnenmoeder en ik af en toe een bekertje ranja, krentenbollen en appeltjes – met kaneel brengen.

En zo vierden wij Pasen 2020. Het werd een weekend om nooit meer te vergeten.