Ik schreef er hier al over: Ik sloot een abonnement af op de sportschool om de hoek. En de eerste ervaringen zijn positief!
Voor mij is dat geen vanzelfsprekendheid. De laatste keer dat ik dacht te gaan fitnessen ging ik welgeteld drie keer: ik had géén “klik” met die sportschool en hield het al snel voor gezien. Gelukkig nam ik er geen jaarabonnement en was ik na een maand uit de kosten.
Lees verder
Zoals u weet probeer ik een paar kilo’s kwijt te raken: onlangs stond ik op de weegschaal en wees deze dik 63 kilo aan. Dat is objectief gezien niet te veel voor mij, maar het was wèl meer dan dat ik ooit gewogen heb en die extra kilo’s waren ook behoorlijk zichtbaar aanwezig in de buik-regio. Ik vond het dus wél te veel: het is een gewicht (en extra lichaamsvorm) dat niet bij me past.
Klik hier om te lezen wat ik nog meer bedacht heb
Eén van de meest gemaakte goede voornemens voor ieder nieuw jaar zal ongetwijfeld zijn dat er meer gesport zou moeten worden.
En ik denk ook zomaar dat “meer sporten” één van dé voornemens is die bij veel mensen binnen een maand sneuvelt.
Dat geldt ook voor mij. Sporten loopt weliswaar als een rode draad door mijn leven en het is zelfs een wezenlijk onderdeel van mijn identiteit, maar ik gaf er al jaren veel minder tijd en aandacht aan dat dat ik wilde. Als je jezelf “een klimmer” noemt, dan moet je af en toe ook wèl aan rotsen of (in Nederland) plastic grepen hangen. Eens per week een paar uurtjes is daarvoor wel wat weinig. Vind ik dan…..
Net zoals bij driekwart van alle Nederlanders, nam ook ik me dus voor om dit jaar meer te gaan sporten.
Zoals ieder jaar, heb ik ook dit jaar nogal een lijst met doelen en voornemens. Laatst hoorde ik op de radio dat veel voornemens na twee weken al gesneuveld zijn.
Nou scheelt het dat ik al 16 jaar geleden stopte met roken, dat is immers typisch zo’n voornemen dat júist in die eerste dagen heel zwaar kan wegen. Maar om die voornemens voor mezelf een beetje actueel te houden, is het wel af en toe goed om ze weer eens op een rijtje te zien en erover na te denken.
Bij deze, dus.
Van 1996 tot en met 2011 gaf ik training aan kinderen en pubers. In eerste instantie gaf ik klim-les om te bezuinigen op kosten die als ik maakte: per training kreeg ik één keer gratis entree terug. Als arme student zei ik geen “nee” tegen deze mogelijkheid om te besparen.
Twee jaar later kwam er een klimhal in mijn eigen stad. We konden niet wachten tot deze open ging: toen de hal in aanbouw was stonden we regelmatig met onze neus tegen de ramen te kijken.
Zo ontmoette ik de toenmalige eigenaar. Hij vroeg ons of we wilden helpen met het bouwen en dat wilden we wel. Gedurende die zomer hingen we dagelijks van 8 uur ’s morgens tot 10 uur ’s avonds in een klimgordel aan een wandje om klimgrepen op een voor ons logische volgorde in de wand te schroeven. Er gingen heel wat emmertjes grepen in, die we tot meer dan 20 meter ophesen. Zo’n emmer vol met grepen woog al snel een kilootje of 12 dus je begrijpt wel dat ik een maand later meer dan fit was…
Ik had dat doel, vorig jaar. Ik zou hard gaan trainen en dan zou ik aan het einde van het jaar een 7a klimmen.
Voor de leken onder u (en volgens mij is dat iedereen want volgens mij zitten er geen klimmers op dit blog…): een 7a is moeilijk. Moeilijker dan een 6a. Makkelijker dan een 8a. Maar een 8a is voor de sterke mannen en godinnen. Dat ben ik niet en ik ga ’t ook niet meer worden.
Maar die 7a….. ooit zat ik er al dichtbij. Ik klom al een paar 6c’s en ook enkele 6c+-en. Daarna komt de 7a. Zit erin dus… Lees verder
Inmiddels is het hier zomerweer. En klimmen als het zo best wel heel erg warm is, gaat best moeizaam. Die veelstekrappe schoenen voelen toch weer een beetje krapper dan in de winter. En dan is het lastig en pijnlijk om op kleine randjes te staan.
Lees verder
