Een verhaal over met vallen en opstaan groeien naar balans, geluk en vrijheid.
In de Volkskrant stond laatst een column over deeltijddecadentie. Er werd in de column behoorlijk met een vingertje gewezen naar Nederlandse vrouwen, die een “egoïstische keuze maken om parttime te werken en economisch gecompenseerd worden door de fulltime werkende mannen”.
U kunt wel raden wie zich heeft laten verleiden om daarop te reageren….
Doorgaan met het lezen van “Deeltijddecadentie”Seksisme is nooit grappig. Seksisme is nooit oké. Vervang een opmerking over vrouwen met dezelfde opmerking over “valse nichten”, “dramaqueer”, “negers” of “rechtse ballen” en vraag jezelf dan af hoe dát dan voelt.
Doorgaan met het lezen van “Nooit grappig”… omdat er niet genoeg aandacht voor kan zijn en omdat het perfect weergeeft hoe ik me regelmatig weg gezet voel…
(zet je geluid maar aan)
Ik heb een raadsel.
Komt ‘ie….
Een vader en zijn zoon zijn op weg van de voetbaltraining naar huis. Onderweg rijden ze een tunnel in en uit het niets komt een tegenligger op ze af die op de verkeerde weghelft rijdt. Er volgt een frontale botsing. De vader is helaas op slag dood. De zoon wordt met gillende sirene naar het ziekenhuis gebracht, alwaar een team van chirurgen in gereedheid wordt gebracht om een levensreddende operatie uit te voeren.
De chirurg die de operatie zal uitvoeren werpt bij het binnenrijden van de patiënt een blik op het gezicht van de jongen en zegt vervolgens: “Ik kan de operatie niet uitvoeren, deze jongen is mijn zoon.”
Hoe kan dat?
Doorgaan met het lezen van “Het raadsel van de chirurg”
Ik houd van mensen die het aandurven om tegen de stroom in te zwemmen. Ik heb het zelf ook weleens gedaan. Er is moed voor nodig. Het is niet makkelijk. Je wordt er moe van. Je weet niet of het wel goed komt. Je gaat maar door en je weet niet zeker wat het je gaat opleveren. Mensen kijken je wat meewarig en met een opgetrokken wenkbrauw aan en hoe stoer je tijdens zo’n zwemtocht ook om je heen kijkt, toch raakt dat je: het ongeloof, de oordelen, de schampere blikken. Het is moeilijk om dan rechtop te blijven staan.
Doorgaan met het lezen van “Tegen de stroom in.”
Doorgaan met het lezen van “De afspraken die we met zijn allen gemaakt hebben.”
Naar aanleiding van mijn stukje van gisteren heb ik een vraag aan jou.
Ben jij financieel onafhankelijk?
Wat betekent “financiële onafhankelijkheid” voor jou?
En wat zou het voor jou / je gezin / je partner betekenen wanneer je dat niet langer meer zou zijn of (wanneer je het nu níet bent) wanneer je dat wél zou zijn…?
Ik zou het super tof vinden als je zou reageren!
… en het zou dan helemaal handig zijn als je vertelt of je een man of een vrouw bent, of je met iemand van hetzelfde of het andere geslacht samen leeft en of jullie samen kinderen hebben….
Feminisme blijft voor sommige mensen een vies woord. Jammer is dat toch. Als je de definitie opzoekt, staat er namelijk:
“Feminisme – uit het Frans féminisme, van de Latijnse woordstam femina = vrouw – is de verzameling maatschappelijke en politieke stromingen of bewegingen die ongelijke (machts-)verhoudingen tussen mannen en vrouwen kritisch analyseren en vrouwenemancipatie nastreven.”
“De sociale en politiek kritische theorie en stroming die opkomt voor de inherente eigenwaarde van vrouwen en vrouwelijke eigenschappen, en die werkt aan de verdediging en het bevorderen van de rechten en belangen van vrouwen.”
Zolang die gelijkheid nog niet bereikt is, zouden we in opstand moeten blijven komen. Maar juist die opstand maakt dat wij, feministen, worden weggezet als immer boze mannenhaters.
Deze keer kom ik dus niet in opstand. Ik heb mijn boosheid over de stemmingmakerij rondom feminisme maar laten bedaren. Pas nu die boosheid weer gezakt is schrijf ik dit stukje. Een stukje over roeptoeteren over feminisme en over de cijfers.
Doorgaan met het lezen van “De misverstanden over feminisme”
