Sinds wij in Ons Dorp wonen waan ik me af en toe in de jaren ’80. We wonen nu namelijk in eenzelfde type wijk als waarin ik zelf opgroeide, toentertijd waren dit soort woningen nog nieuw. Er wordt veel buiten gespeeld. Buren groeten elkaar. Zelfs op de fiets naar het winkelcentrum voor de boodschappen voelt vertrouwd.
Lees verder
Vorige week schreef ik over dat ik van niets doen lui aan het worden was. Daar zou ik op terugkomen: mijn plan was om toch eens wat meer uitstelklusjes aan te gaan pakken. Daarom probeerde ik er sowieso meer bij stil te staan wat ik eigenlijk doe in zo’n week.
Lees verder
Een paar dagen geleden las ik het blijmakerslijstje van Minimal Dutchie Anja. Anja gaf mij nog een eervolle vermelding, heel lief. Maar dat was niet waarom ik het zo fijn vond om om haar blogartikel te lezen. Ze herinnerde me eraan om vooral te blijven stil staan bij alle dingen in mijn leven die me goed doen, waar ik blij van word.
Lees verder
Echt wel dat toeren veel leuker is dan op een camping hangen. En misschien zelfs wel leuker dan klimmen, soms….
’t Is dat Zonne zo vreselijk gelukkig wordt van met andere kinderen spelen, anders wist ik het wel….
Oude vrienden. Allebei de zeventig wel gepasseerd. Eentje met pet, de andere met stralend witte haren. Ik heb het ze niet gevraagd maar waarschijnlijk klommen ze al in de tijd vóór de crashpad. Ze zagen ze komen, die klimmers met zo’n gekke valmatras op hun rug. Wat een flauwekul.
Maar nu…. de gewrichten wat strammer…. eentje met een ondersteunende rugbrace om… en toch ook maar zo’n crashpad. Een triple. Ook die crashpads zijn inmiddels voor oldskool boulderaars.
Af en toe een fikse bui. Een koel dagje. We lezen boeken, Zonne en ik. Lekker knus in de Sunnybus. En dat rijmt.
Maar er is ook zon, zo tussendoor. Dus met de regenjassen aan gaan we het bos in. Gisteren klommen wij, vandaag gaan we op avontuur. We maken een prachtige wandeling.
Och och och och och och och och och och.
Wat was het een fijn weertje toch weer, vandaag.
En het goede nieuws was dan ook nog eens dat ik deze week al gewerkt had. Ik zag die mooie zonnige dag er namelijk al een tijdje aan komen dus alles wat moest gebeuren deed ik al eerder deze week.
Ik ben immers HOT: als alleenstaande kostwinner kan ik prima rondkomen en zelfs sparen van 20 uur werken in de week. Ik kan dus naar gelieve vrije dagen inplannen. Lees verder
Om een uur of acht kruip je bij me in bed met je boek
Lekker samen langzaam wakker worden
Een beetje lezen kletsen kietelen knuffelen
Alle goede dingen van de zaterdagochtend
Dan een ontbijtje samen
Al kletsend kietelend en lezen
Dit jaar heb ik verstandige financiële doelen gesteld: er wordt niet belegd of afgelost totdat ik een fatsoenlijke inkomstenbuffer opgebouwd heb.
Mijn excuses voor het saaie begin van deze blog, geloof me: het wordt snel beter. Echt.
Eigenlijk had ik dat al een jaar of 17 geleden moeten doen, in het jaar voordat ik besloot om voor mezelf te beginnen. Maar 17 jaar geleden nam ik in een boze bui om goede redenen ontslag en ging in een tent wonen in de Franse Alpen en later in Trentino, Italië, waar ik voor een appel en een ei klimles gaf in de rotsen en eens in de twee weken mijn kleren met de hand waste in een gletsjersbeekje.
Dat was ook leuk.
Iedere bestelling bij een kleine zelfstandige maakt zo-iemand heel blij….
Er is een tijd geweest, in ons OuweHuis, dat ik ’s morgens met een theeglas heet water op mijn teenslippers of in mijn klompen (jawel, géén half werk…!) de tuin in liep. Ik plukte dan wat verse munt, citroenmelisse, agastache of bergamot, vers uit de tuin, om er thee van te maken. Vervolgens liep ik door naar mijn koude kas, waar ik met mijn neus op de zaailingen stond om blaadjes te tellen. Met een gieter in mijn hand. Met veel liefde en geduld groeiden die miniscule plantjes uit tot ze groot genoeg waren om de tuin in te kunnen. Lees verder
