Een verhaal over met vallen en opstaan groeien naar balans, geluk en vrijheid.
De astronomische schemering begint natuurlijk al wat eerder maar als ik ’s morgens om half negen het bos in wandel dan is de zon nog niet opgekomen. Het fietslampje dat zo nu en dan aan Zonnes fiets hangt, is nu dus nog aan Pippas halsband te vinden.
Doorgaan met het lezen van “Een kwartier per week”
Op de sporadische dagen dat ik ’s morgens een externe afspraak heb na, maak ik iedere ochtend een hondenboswandeling van een uur. Vaak wandel ik alleen. Bijna dagelijks kom ik dus in het bos: soms ietsjes meer aan de zuidkant, soms wat meer naar het Noorden. En vanzelfsprekend kom ik er met de regelmaat van de klok andere hondeneigenaren tegen.
Doorgaan met het lezen van “Ik hartje planborden”
Het is soms gewoon een kwestie van vertragen. Een ander looptempo, een ander ritme.
Doorgaan met het lezen van “Een kwestie van vertragen”
Een meisje glipt onder mijn dekens en zingt een goedemorgenliedje voor me.
Ik kreun dat mijn ogen nooit meer open kunnen.
Maar daar trapt ze niet niet.
Doorgaan met het lezen van “Zaterdag”
Toen het speelafspraakje op het laatste moment afgezegd werd was dat niet erg. Wij gingen samen leuke dingen doen. Gewoon thuis en in de tuin.
Doorgaan met het lezen van “Samen kleuren”
Ooit had ik geen kind en werkte ik heel veel en deze week gaat er ook zo uitzien. Gisteren bracht ik namelijk mijn dochter naar een zomerkamp en vandaag is de werkweek begonnen.
Ik heb precies een week om deze vrij grote opdracht af te ronden en daarnaast heb ik allerlei uitsteltaken die niet eeuwig uitgesteld kunnen blijven, waar ik aandacht aan wil geven. De BTW-aangifte bijvoorbeeld, en het eeuwig uitgestelde plintenproject. Die andere huisinrichtklusjes die maar geen prioriteit gekregen hebben sinds wij in november in dit huis gingen wonen.
En tenslotte kan ik gewoon zonder ergens over na te denken of iets te regelen, mijn huis verlaten. Om te gaan sporten bijvoorbeeld, of om iets mee te krijgen van de feestelijkheden in de stad waarin ik vorig jaar nog woonde.
Vorige week schreef ik over dat ik van niets doen lui aan het worden was. Daar zou ik op terugkomen: mijn plan was om toch eens wat meer uitstelklusjes aan te gaan pakken. Daarom probeerde ik er sowieso meer bij stil te staan wat ik eigenlijk doe in zo’n week.
Doorgaan met het lezen van “En hoe was jóuw week?”
Een paar dagen geleden las ik het blijmakerslijstje van Minimal Dutchie Anja. Anja gaf mij nog een eervolle vermelding, heel lief. Maar dat was niet waarom ik het zo fijn vond om om haar blogartikel te lezen. Ze herinnerde me eraan om vooral te blijven stil staan bij alle dingen in mijn leven die me goed doen, waar ik blij van word.
Doorgaan met het lezen van “De mooie dingen in de afgelopen weken”
Echt wel dat toeren veel leuker is dan op een camping hangen. En misschien zelfs wel leuker dan klimmen, soms….
’t Is dat Zonne zo vreselijk gelukkig wordt van met andere kinderen spelen, anders wist ik het wel….
De lucht vochtig nog
Dauw op het gras en natte sokken
Over het platgetrapte gaas springen we
En nemen de hondenuitgang
Door het blauwebloemenveld
We volgen het pad dat naar die onbekende bestemming gaat
En slaan toch maar linksaf
Terug naar huis
Een andere keer misschien dan lopen we wel door
Maar voor vandaag vind ik het nu genoeg
Doorgaan met het lezen van “Een ochtendwandelingetje door het elfenbos”
