De verkiezingen zijn voorbij, nog meer mensen hebben gekozen voor “ikke ikke ikke en de rest kan stikken” en voor mij heeft het wel een paar dagen geduurd om deze teleurstelling in de mensen om me heen los te kunnen laten.
Ik leerde dat mensen die uitspraken over “dobbernegers” doen gezien worden als een volstrekt redelijke politieke keuze. En ik hoop dat de mensen die “genoeg hebben van corona” en daarom kozen voor politieke partijen die het haten van mensen die anders zijn gewoon willen maken, zich ooit zullen realiseren wat ze gedaan hebben. En daarover met zichzelf in gesprek zullen gaan.
Wij leven in een land waarin het volstrekt acceptabel is dat mensen uit ons land vertrekken, bijvoorbeeld naar Noorwegen, Frankrijk of Spanje, om daar hun geluk te beproeven. Maar andersom heersen er andere sentimenten. En dàt terwijl het allang aangetoond is dat delen van de wereld behoorlijk onleefbaar zijn door de klimaatcrisis en bijvoorbeeld doordat grote bedrijven en rijke landen zich schuldig gemaakt hebben en maken aan uitbuiting van andere landen. Daar zijn wij dus mede verantwoordelijk voor.
Ik snap daar niets van, van die dubbele moraal waarin Nederlanders die het in het buitenland proberen lof ontvangen en mensen die het in Nederland willen proberen, geweerd worden en gezien worden als profiteurs. En ik wil dat ook niet begrijpen.
Enough said.
