Categorie: remember2018

Drie dingen….

~ mariimma ~ 7 reacties

flower-series-1-1311847-639x753

… om dankbaar voor te zijn, in het afgelopen jaar…..

 

Dat werd mij jaar of vijf geleden gevraagd op oudjaarsavond, toen ik in een toevallig samengesteld gezelschap van oude vrienden en nieuwe kennissen, oud – en – nieuw doorbracht in een kasteel in Frankrijk.

Ik vond dat een hele moeilijk vraag. Ik had een zwaar jaar achter de rug waarin ik mijn laatste personeelsleden had moeten ontslaan vanwege een fraudezaak. Ik was opgelicht door mensen die ik vertrouwde. Niet leuk. Ik had een moeizame vakantie gehad. Er waren dingen anders gelopen in mijn leven dan dat ik wilde, dat jaar. Dat was niet makkelijk te verteren geweest.

Het was dus gewoon eigenlijk een kutjaar. Maar het was er het gezelschap niet naar om dat met ze te delen…..

Doorgaan met het lezen van “Drie dingen….”

Een zondagochtendberichtje over daglicht en ander geneuzel

~ mariimma ~ 10 reacties

stoel

Ik heb goed nieuws, lieve kijkbuiskinderen!

De zon gaat in de komende weken niet nóg vroeger onder dan vandaag. En dat is om 16.25 uur. In mijn regio tenminste, de mensen die vinden dat Amsterdam het centrum van Nederland is zien de zon een minuutje later ondergaan.

En dát terwijl het “pas” 9 december is….

Doorgaan met het lezen van “Een zondagochtendberichtje over daglicht en ander geneuzel”

Hallo klusmannen… dáág klusmannen!

~ mariimma ~ 3 reacties

20181203_1115145066777452679709836.jpg

Vandaag wordt de nieuwe vloer gelegd. Daarmee is de periode van verhuizen en verbouwen afgesloten. Gevoelsmatig dan, vooral. Want in het hokje waar ooit een wc komt is nu alleen een gat in de vloer….

Maar…. op dat kleinste kamertje na is het vanaf morgen wel in iedere ruimte in ons huis min of meer leefbaar en kan ik echt gaan “opbouwen”.

Heerlijk.

Ik ben toe aan de heerlijke saaiheid van het dagelijkse bestaan. Voor zover saai en dagelijks, dan, want wanneer je ZZP-er bent met steeds weer nieuwe opdrachten, is er afwisseling genoeg.

Maar verder… die heerlijke huiselijkheid… even geen grote beslissingen moeten nemen over de hoogte van de plinten… even géén koffie zetten voor klusjesmannen en dat de woonkamer wéér ontruimd moet worden…. ik kijk ernaar uit!

Doorgaan met het lezen van “Hallo klusmannen… dáág klusmannen!”

We zijn thuis.

~ mariimma ~ 29 reacties

20181122_1936568997732005132052650.jpg

Eigenlijk was vandaag mijn hele dag vol met zakelijke afspraken. Nadat ik dagenlang kasten en bedden in elkaar gezet had, moest er weer gewerkt worden.

Maar toen werd die éne afspraak in de Randstad geannuleerd. En de andere was veel dichterbij waardoor ik ineens tijd had. Tijd om wat kleine puntjes op de “i” te zetten. Tijd om de inhoud van de koelkast én de diepvries van ’t ene naar het andere adres over te hevelen: van ons huisje in het bos naar het nieuwe huis in dorp.

Doorgaan met het lezen van “We zijn thuis.”

2018: nu al geslaagd.

~ mariimma ~ 6 reacties

yellow-wins-1189807-1278x958

Ik houd van goede voornemens en jaardoelen. Ze geven me focus en richting, bovendien benadrukken ze me mezelf te blijven zien als “nooit te oud om te blijven ontwikkelen”.

Ik zal daarom waarschijnlijk altijd voornemens blijven hebben en plannen blijven maken. En ik zal er ook altijd na een tijdje achter komen dat ik misschien wel te veel van mezelf verwachtte, dat ik niet helemaal realistisch was geweest of dat ik gewoonweg te veel een gewoontedier ben om mezelf te veranderen in de “verbeterde ik”. Falen mag echter. Mij gaat het niet alleen om het eindresultaat, maar ook om de weg ernaar toe: wat leer ik ervan doelen te halen en wat leer ik ervan om doelen níet te halen? Dat is ook waarom mijn blog “Struikelen” heet. Ik struikel graag. Want wie nooit probeert die heeft sowieso niets bereikt.

Doorgaan met het lezen van “2018: nu al geslaagd.”

Het mooiste kado

~ mariimma ~ 17 reacties

paper-chain-in-the-dark-1152593-1279x850.jpg

Met vele andere Nederlanders leverde ik vanavond mijn eigen bescheiden bijdrage aan de drukste avondspits van het jaar. Er stond, hoorde ik op de radio (want ja… ik luister heel ouderwets nog graag naar radio één wanneer ik in de file sta) ruim 1100 kilometer file.

Gelukkig voor mij, die dichtbij de Duitse grens woont en ook nog eens met een zachte chee praat, staan de meeste files in de Randstad. Mensen betalen daar niet alleen het dubbele voor een huis als dat van mij, maar ze doen ook nog eens veel langer over hun reis van huis naar werk en andersom. Dat is wel een beetje een oneerlijke wedstrijd trouwens want ik werk dus vanuit huis en heb maar één of hooguit twee keer per week een externe afspraak die ik bovendien bijna altijd buiten de filetijd om plan, bovendien zijn veel bezoeklocaties goed bereikbaar met OV.

Maar goed. Ik dwaal af. Ik wilde het vanavond even over iets anders hebben.

Doorgaan met het lezen van “Het mooiste kado”

Even op de schapen wachten…

~ mariimma ~ 13 reacties

20181029_0840368024375917419230066.jpg

Sommige Nederlandes emigreren naar het buitenland op zoek naar rust, eenvoud en de natuur. En dan spelen er wellicht nog allerlei andere behoeften mee.

Ik geef ze geen ongelijk.

Toch heb ik in de afgelopen maanden ervaren dat emigreren niet persé nodig is om de drukte en herrie van Nederland te ontlopen. Ook onder de rook van een middelgrote stad “in de provincie” kan je die rust, eenvoud en natuur al ervaren. Hoewel die natuur natuurlijk wel relatief is in Nederland… toch heb ik zelfs op allerlei avonturen in gebieden in Europa waar de dichtsbijzijnde supermarkt drie kwartier verderop was, nog nooit zó intens rust ervaren als hier. Doorgaan met het lezen van “Even op de schapen wachten…”

Deze week

~ mariimma ~ 2 reacties

Voor mij is het heel gewoon om in iedere schoolvakantie weg te gaan. In ons ouwe huis was ik immers liever zo weinig mogelijk en eigenlijk gold dat ook voor de twee woningen die ik daarvóór bewoonde. Behalve zeven jaar geleden, toen Zonne op een prachtige zondagmiddag van de herfstvakantie geboren werd, was ik in de afgelopen 20 jaar dus gewoon altijd in Frankrijk, in de herfstvakantie. Aan het klimmen. Ik heb daarvan genoten en ik kijk uit naar een volgende keer.

Vorig jaar bleven we voor het eerst thuis en ondanks dat dat toen tegenviel en ik me voornam dat we dit jaar wél weg zouden gaan, bleven we ook dit jaar thuis. Volgend jaar nieuwe ronde, nieuwe kansen: dan is alle onrust rondom de verhuizingen voorbij. 

Doorgaan met het lezen van “Deze week”