Wij hadden een bijzondere vriendengroep toen we 18 waren.

Een jongen die de ene week op Prince leek en de week erna op Johnny Rotten, eentje die later de diagnose “schizofrenie” kreeg, een meisje dat na een lange depri periode wel ineens erg vrolijk was, een jongen die zich in extravagante dameskleding uitdoste. Ook de mensen zonder “diagnose” hadden zo hun dingetjes, opgroeien en volwassen worden was voor ons allemaal niet gemakkelijk.

Als je in een dorp woont, kom je elkaar dan blijkbaar vanzelf tegen. Wij waren de hippies van het dorp en dat waren we.

Ik kan me nog goed onze verontwaardiging herinneren toen dé rijkste inwoner van ons dorp een feest gaf. De gasten konden parkeren in óns park, op óns grasveld, waarna ze met busjes naar de feestlocatie vervoerd werden. We zagen ministers en andere hoogwaardigheidsbekleders voorbij komen. Op ons grasveld dat steeds meer veranderde in een modderboel. Het grasveld waar wij nadat we al het zwerfafval opruimden, onder de grootste boom altijd een vuurtje maakten, op kratjes bier zaten en jointjes rookten met een gitaar erbij. Ik herinner me ook nog dat een jongedame met haar blote tetten tussen die sjieke mensen door ging rennen, leuzen roepend… maar wie van ons dat was weet ik niet meer… echt niet… hmmmzzzz….. Doorgaan met het lezen van “Vrienden”