In de Volkskrant stond laatst een column over deeltijddecadentie. Er werd in de column behoorlijk met een vingertje gewezen naar Nederlandse vrouwen, die een “egoïstische keuze maken om parttime te werken en economisch gecompenseerd worden door de fulltime werkende mannen”.
U kunt wel raden wie zich heeft laten verleiden om daarop te reageren….
Lees verder
Het begon met die éne aanvraag van het ministerie. Die klus was eigenlijk wel wat veelomvattend voor een eenpitter en ze hadden ook nog eens iets te veel haast maar de inhoud was fantastisch: vernieuwend, uitdagend, creatief en ook nog eens met een positieve maatschappelijke en duurzame impact.
Lees verder
In deze week, de week dat jij acht jaar geleden geboren werd, sta ik er altijd wat meer bij stil. Bij het wonder dat jij er bent.
Lees verder
Eén van de allerbelangrijkste doelen in mijn leven is “mooie herinneringen maken”. Persoonlijk denk ik dat dat echt het belangrijkste in eenieders leven zou moeten zijn. Ik zoek dat niet persé in allerlei extreme ervaringen (maar soms wel). Ik zoek dat juist ook in de kleinere dingen. De trouwe lezers kunnen zich misschien nog wel herinneren dat ik weleens wat schreef over paddenstoelen zoeken, wafels bakken op zaterdag en de dwaaltochten door het bos die ik – al dan niet met dochter en al dan niet op zoek naar een geocache – regelmatig onderneem.
Lees verder
Gisteren vertelde ik jou hoe je week eruit zou zien. Ik moet namelijk veel werken deze week en voor het eerst in een hele tijd gaat het me niet lukken om dat werk uit te voeren op tijdstippen dat jij op school of in bed ligt.
Lees verder
Tja… aan de slag na de vakantie is toch wat lastiger wanneer je thuis werkt en je kind nog een weekje vrij heeft van school. Nou had ik haar best nog een weekje ergens kunnen onderbrengen: een paar BSO-dagen kopen, logeren bij familie of deelname aan één van de georganiseerde vakantie-activiteiten in de regio.
Lees verder
Ooit had ik geen kind en werkte ik heel veel en deze week gaat er ook zo uitzien. Gisteren bracht ik namelijk mijn dochter naar een zomerkamp en vandaag is de werkweek begonnen.
Ik heb precies een week om deze vrij grote opdracht af te ronden en daarnaast heb ik allerlei uitsteltaken die niet eeuwig uitgesteld kunnen blijven, waar ik aandacht aan wil geven. De BTW-aangifte bijvoorbeeld, en het eeuwig uitgestelde plintenproject. Die andere huisinrichtklusjes die maar geen prioriteit gekregen hebben sinds wij in november in dit huis gingen wonen.
En tenslotte kan ik gewoon zonder ergens over na te denken of iets te regelen, mijn huis verlaten. Om te gaan sporten bijvoorbeeld, of om iets mee te krijgen van de feestelijkheden in de stad waarin ik vorig jaar nog woonde.
Vroeger, toen ik nog een team werknemers had en een daarbij horende omzet, was het een bijna wekelijks terugkerend fenomeen: de gillende deadline. Die dan bijna niet gehaald werd waardoor mijn fulltime werkweek ineens bijna het dubbele aantal uren kende.
Lees verder
Vorige week schreef ik over dat ik van niets doen lui aan het worden was. Daar zou ik op terugkomen: mijn plan was om toch eens wat meer uitstelklusjes aan te gaan pakken. Daarom probeerde ik er sowieso meer bij stil te staan wat ik eigenlijk doe in zo’n week.
Lees verder
Voor sommige vrouwen is het heel gewoon, deze dag. Ze wilden ooit een kind (of twee drie of meer) en die kregen ze. En op die tweede zondag van mei krijgen ze een ontbijt op bed en een zelfgeknutseld kado. Lees verder
