…. en het is belangrijk voor me om dat te blijven zeggen tegen mezelf. Om vervolgens niet mokkend op de bank te gaan hangen en mezelf zielig te vinden omdat het nog niet zo ver is en te ergeren aan Alles Wat Er Mis Is Met Dit Huis, maar aan de slag te gaan met voorbereidingen.
Eerlijk gezegd was het best deprimerend voor me om thuis te komen in dit huis. Donker. Geen contact met buiten. Hondengeblaf en ander burengerucht.
Het was maar goed dat ik in ieder geval de moeite genomen had om het huis goed op te ruimen, voordat ik vertrok….
Ik heb nog nooit eerder een huis verkocht en ik zie ertegenop. Vooral tegen het opruimgedeelte, want na 11 jaar in dit huis zijn sommige delen behoorlijk dicht geslibd en alleen al het bijhouden van de “normale huishoudelijke klussen” zijn voor mij een behoorlijk ding…
“Babysteps, Mariimma…” moet ik dan ook tegen mezelf zeggen. Rome is niet in één dag gebouwd en de stad is prima gelukt. Het zou geweldig zijn als we het nieuwe voorjaar in ons nieuwe huisje zouden kunnen beleven, maar mocht het wat later worden dan is het ook prima. Ik bedoel, het dak lekt niet….! Doorgaan met het lezen van ““Wil ik hier nog twee jaar wonen?” “Nee.””