Categorie: vrijeschool

Terugkijkend: de scholenswitch

~ mariimma ~ 10 reacties

Het is inmiddels meer dan een jaar geleden dat ik moest besluiten om een nieuwe school voor Zonne te zoeken. Daar ging een hele worsteling aan vooraf:

  • De oude school had een fout gemaakt in aannamebeleid van kleuters omdat men ervan uitging dat er een nevenvestiging zou worden geopend. Er waren meer kleuters aangenomen op de school dan dat men er kwijt kon.
  • Zonder dat ik dat wist van dat aannamebeleid, sprak in in februari met de juf over of Zonne al dan niet naar de eerste klas zou gaan of niet. Herfstkinderen waren immers bespreekgevallen, volgens de regels van de school. Juf zag eigenlijk geen redenen om Zonne een derde jaar te laten kleuteren. Ze vroeg na overleg met college kleuterjuffen een “leervoorwaardeonderzoek” aan: een soort test dat de intern begeleidster van de school uitvoert op iedere “oudste kleuter”.
  • De nevenvestiging ging niet door. Directie werd door één ouder die koppen had geteld, dringend gevraagd om ouders te informeren over leerlingenaantallen. Directie stelde dit uit. Pas in maart werd bekend gemaakt dat er in het jaar erna twee eerste klassen (=groep 3) van 35+ kinderen zouden komen. Ouders raakten overstuur. Op dat moment ging ik ervan uit dat Zonne bij die 35 geteld was. Dat bleek niet het geval te zijn.
  • Juf kreeg een burnout en bleef thuis. Ik kreeg geen informatie over enige voortgang wat betreft het besluit in welke klas Zonne terecht zou komen. Veel later hoorde ik dat de “casus Zonne” voor haar de druppel was geweest: haar mening bleek er niet toe te doen.
  • Pas in mei hoorde ik dat de IB-er vond dat Zonne niet schoolrijp was omdat ze niet vloeiend genoeg zou huppelen, haar organen nog niet geïncarneerd waren en ze tijdens de test zou hebben gevraagd wat de volgende opdracht was. Ze had Zonne een uurtje gezien.
  • Ik herkende mijn kind niet in de visie van de IB-er. Op mijn zorgen over haar sociaal-emotionele ontwikkeling in een klas met allemaal veel jongere kinderen werd niet ingegaan. Ik ging in gesprek met directie die de IB-er blind volgde. Ging in gesprek met de antroposofische schoolarts die de IB-er blind steunde. Ging in gesprek met juffen van de antroposofische kleuterBSO die vonden dat juf en ik het goed gezien hadden en Zonne wél schoolrijp was. Kwam erachter dat het schoolbeleid t.a.v. herfstkinderen met terugwerkende kracht (in een ander lettertype, hoe knullig) was aangepast en er een “harde leeftijdsgrens” gesteld was van 1 oktober, terwijl Zonne van 16 oktober was.

Uiteindelijk besloot ik dat er voor Zonne geen plek was op deze school. Inmiddels was het leerlingenaantal al afgenomen omdat meer ouders tot die conclusie kwamen, maar de twee opties (optie 1: klachtenprocedure en vervolgens Zonne als jongste in een eerste klas van 35, met de heersende opinie dat ze niet schoolrijp was òf optie 2: nog een jaar kleuteren tussen jongere kinderen die qua ontwikkeling niet aansloten bij Zonne) voelde niet goed. Bovendien was door het geknul van de IB-er en de directie, al mijn vertrouwen in enige professionaliteit weg.

Doorgaan met het lezen van “Terugkijkend: de scholenswitch”

Ik wens u laconiekheid toe

~ mariimma ~ 32 reacties

De laatste tijd komt het regelmatig voor dat ik gesprekken heb met moeders, of verhalen lees van moeders, waaruit duidelijk wordt dat ze zich zorgen maken.

Zorgen over ruziënde kinderen. Zorgen over of iedereen het wel leuk heeft. Over of de vakantiebestemming wel goed genoeg is voor het hele gezin. Of samen spelen op het schoolplein wel tof gaat.

Mokkende kinderen.

Zo was er vorige week een incidentje tussen Zonne en Cindy* op de BSO.  Doorgaan met het lezen van “Ik wens u laconiekheid toe”

Een nieuwe school

~ mariimma ~ 5 reacties

De keuze voor de nieuwe school is gemaakt en Zonne is er geaccepteerd en ingeschreven, een hele opluchting!

Op het hoogtepunt van de hittegolf had ik er een rondleiding en – gelukkig – ik was enthousiast. Inmiddels besef ik namelijk dat de wensen die ik heb voor een school voor Zonne, lang niet zo gemakkelijk te verwezenlijken zijn als dat ik denk: klassen van minder dan 32 kinderen (bij voorkeur 28 of zo) en een onderwijs-aanbod dat verder gaat dan alleen cognitieve vaardigheden.

Om die laatste reden viel de buurtschool dus af. En.. tja… als je dan in een stad woont met tig scholen dan kom je in het luxeprobleem terecht dat “keuzestress” heet. Ik had echt niet verwacht dat het zo moeilijk zou zijn om een school te vinden waar de klassegrootte niet de spuigaten uit loopt en waar kinderen zich breed kunnen ontplooien, maar de werkelijkheid bleek toch wel wat weerbarstiger. Dat had er natuurlijk ook wel mee te maken dat we in mijn stad in ingewikkeld school-inschrijf-systeem hebben. En dat ik steeds weer koos voor de scholen die vol bleken te zitten. En dan die timing, zo in de laatste weken van het schooljaar, maakte dat er niet makkelijker op! Doorgaan met het lezen van “Een nieuwe school”

Het besluit

~ mariimma ~ 16 reacties

We gaan weg, Zonne en ik. Weg van deze school.

Want hoe super de docenten ook zijn, en hoe blij ik word van de visie op onderwijs, mijn meisje past blijkbaar niet in dit systeem. Of misschien wel in dit systeem, maar niet hoe het systeem door de school wordt geïnterpreteerd. Ik krijg namelijk steeds meer het idee dat er een groot verschil is tussen theorie en praktijk…
Mijn kind past niet op deze school omdat ze in de tweede week van oktober jarig is. En omdat de school halsstarrig blijft vasthouden aan het belang van vloeiend huppelen.

Jammer.

Het eerlijke verhaal zou zijn geweest: “Sorry, twee jaar geleden hebben we vooruitlopend op een nevenvestiging aan de overkant van de rivier, besloten om meer kleuters aan te nemen. Maar nu gaat die vestiging niet door. En daarom krijgen we volgend jaar twee eerste klassen van 35 kinderen. Daar kunnen we niet nóg meer kinderen aan toevoegen. Dus ook jouw dochter niet, die een herfstkind is en daar kunnen we dus twee kanten mee op.”

Daar had ik best nog begrip voor kunnen opbrengen.

Als ze dat eerlijk gezegd hadden, mijn zorgen over Zonne’s sociaal-emotionele ontwikkeling in zo’n kleuterklas erkend hadden (deze zorgen heeft de juf ook, die me gisteren nog vertelde dat ze er met haar hoofd niet bij kan dat juist déze zorgen niet genoemd en gehoord worden als reden voor een derde kleuterjaar omdat immers voor beide opties: doorgaan als jongste in een mega-klas of doorkleuteren als oudste in een kleuterklas, er wat zorgen zijn…), dan had ik de gok gewaagd.

Doorgaan met het lezen van “Het besluit”

Het dilemma

~ mariimma ~ 50 reacties

Ze mag van school dus niet door naar de eerste klas, volgend jaar. Ondanks dat ze wat mij betreft meer dan schoolrijp is, wat ook bevestigd is door allerlei mensen die daar helaas niet over gaan, hoewel deskundig genoeg. Haar juf, bijvoorbeeld…….

Het eerlijke verhaal zou zijn geweest dat de school een fout gemaakt heeft in haar aannamebeleid van nieuwe leerlingen, waardoor er nu twee eerste klassen van 34 kinderen zullen ontstaan volgend jaar. Zonne zou daar dan nog bij komen en dat kan de school zich niet permitteren. Ouders zijn al voldoende van de wap door het bericht van de plofklassen.

Het verhaal dat me verteld is dat deze school de strenge grens stelt op 1 oktober. Mijn dochter is van daarna.
Dit is een discutabel verhaal: de school zegt dat dit het beleid is, terwijl dit nergens gecommuniceerd is / wordt en er bovendien in eerdere jaren wél kinderen die een paar weekjes later geboren zijn dan die datum van 1 oktober, als vijfjarige naar de eerste klas gegaan zijn. Het staat zelfs zo beschreven in het pedagogisch beleid: kinderen die vóór 1 januari geboren zijn (en dat is Zonne), hebben recht op een zogenaamd “leervoorwaardenonderzoek” voor de overgang naar klas één. Er wordt per kind gekeken. Dat is gecommuniceerd. Maar blijkbaar toch niet want ineens komt daar die strenge leeftijdsgrens om de hoek. Waarvan de kleuterjuffen niets wisten, toch een saillant detail….

Ondanks dat er nú, op 16 mei, terwijl ik al maanden vraag om duidelijkheid, volgens de school ineens tóch een keiharde leeftijdsgrens is (of wel of niet), hebben ze een test afgenomen, een zogenaamd “leervoorwaardenonderzoek”. Dat hadden ze dan nooit moeten doen, toch?
Uit de test zou zijn gebleken dat mijn kind, dat huppelend door het leven gaat, “niet vloeiend genoeg” zou kunnen huppelen. En dat haar regelmatige buikpijn veroorzaakt zou worden doordat ze te veel  “in haar hoofd zit” en te weinig “in haar gevoel”. Haar organen zouden nog niet voldoende geïncarneerd zijn voor de eerste klas. En een kind dat niet vloeiend genoeg huppelt en te veel “in haar hoofd zit”, moet langer kleuteren. Vinden ze.
Mijn meisje had ook een paar keer gedurende het onderzoek, terwijl de mevrouw zat te schrijven, gevraagd “wat gaan we nu doen?”. Dat vond de antroposofische IB-er jong, niet-schoolrijp gedrag. Op mijn vraag wat een schoolrijp kind dan doet tijdens deze momenten, werd geantwoord dat die naar buiten zou gaan kijken en wellicht een opmerking zou maken over wat daar te zien was.

Hm….

Doorgaan met het lezen van “Het dilemma”

Een rel op school

~ mariimma ~ 19 reacties

…. dat is wat er aan de hand is…

Sinds de schoolleider een dikke maand geleden bekend maakte dat er volgend jaar twee enorme klassen van 35(+) kinderen zouden zijn voor groep drie, zijn de ballen aan het rollen.

Er lijkt nogal wat aan de hand te zijn en dat kost veel tijd en energie. Met een paar ouders kom ik op voor onze kinderen, wat resulteert in dagelijkse gesprekken op het schoolplein met huilende moeders, spoedvergaderingen, intensief mailverkeer etcetera.

En oh ja. Ik heb ook nog werk.

Dus lieve lezers: ja er is iets aan de hand. Maar vooralsnog zijn er geen doden en gewonden.

Bedankt voor jullie bezorgdheid!

Een grote klas?

~ mariimma ~ 32 reacties

Vanavond is er een ouderavond. Volgens de schoolleiding komen er volgend jaar twee eerste klassen (groep drie) die “goed gevuld zijn”. Wat een understatement is. Want de klassen zullen 35 kinderen bevatten, per klas. En dan zijn twijfelgevallen zoals mijn Zonne, die volgend jaar misschien ook wel naar de eerste gaat, niet eens meegeteld.

Een kwalijke zaak…

Ik ben dan ook erg benieuwd naar de argumenten van de schoolleiding om van de 70+ leerlingen niet een splitsing in drie groepen van 23-25 (want Zonne is vast niet het enige herfstkind dat al soort van schoolrijp is…) te maken.

Doorgaan met het lezen van “Een grote klas?”

Een gesprekje met de juf…

~ mariimma ~ 25 reacties

Ik vroeg me af wat nu eigenlijk het traject is voor Zonne. Ze is immers een herfstkind en tijdens de voorlichtingsavonden werd me duidelijk dat kleuters die in de herfst zes worden, soms al wel en soms nog niet naar de eerste klas gaan. Voor de niet-vrijeschooldeskundigen: de eerste klas, dat is groep 3. Maar dan op de Vrijeschool.

Ik kreeg zelf een beetje de indruk dat de focus van juf niet echt bij Zonne was.
Doorgaan met het lezen van “Een gesprekje met de juf…”

Bosdag

~ mariimma ~ 13 reacties

Op donderdag heeft de klas van Zonne bosdag.

En vandaag ging ik mee.

Het is immers best rustigjes qua werk en ik functioneer beter wanneer er wat druk op staat. Dus nam ik vandaag een extra vrije dag van werk zodat ik morgen efficiënter aan de slag ga. Zo werkt dat bij mij.

Maar goed.

We gingen dus naar het bos.

Met de juf, de stagair, een papa, ikzelf en 21 kleuters. Dat is gemiddeld vijf kleuters per volwassene, goed te doen zou je zeggen. Toch… poeh… ik had er denk ik 20 van de 21 onder mijn hoede, of zo… Doorgaan met het lezen van “Bosdag”

Avonturenkind

~ mariimma ~ 14 reacties

Tijdens de bobo-vergadering een telefoontje van de juf.
Mijn avonturenkind was er (weer) vandoor vandaag. Tijdens de bosdag. Met twee mede boefjes.

Ze heeft nu zo onderhand een officieus record: al drie keer lukte het haar om zich aan de liefdevolle begeleiding van juf te onttrekken. En dan zit ze pas een half jaar op school….
Ik hoop dat dat een geheimpje blijft tussen juf en mij, zodat andere papa’s en mama’s hun kind niet verbieden om met mijn meisje op avontuur te gaan….. ahem….

Ze was ook niet echt onder de indruk toen ze gevonden werd, aldus de juf. Ik was niet verbaasd. Ze is al vier en een half, dan kan ze toch zeker wel voor zichzelf zorgen in het bos?
Doorgaan met het lezen van “Avonturenkind”

Avontuurlijk kind

~ mariimma ~ 9 reacties

Ze ging ervandoor vandaag. Naar het schoolplein. Ik zag haar de deur uitglippen maar tegen de tijd dat ik de hindernisbaan van bijkletsende ouders, halfaangeklede kleuters, spelende kleine-zussies-en-broertjes en net niet omvallende kleuterstoeltjes richting deur had genomen, was ze spoorloos.
Niet bij de schommels. Niet in het speelhuisje en niet op de pittoreske vermaledijde antroposofisch onoverzichtelijke speelheuvel met waterpomp en modderpoel.

Ook niet binnen, in de gang tussen de kletsende jasaantrekkende ouders en kinderen. Ook niet om de hoek… toch…? Die kant loopt ze
niet op…. toch?

Dus haastte ik me tussen fietsparkerende en met de (bak-)fiets in de hand doorgang blokkerende kletsende ouders naar de straat. Die drukke doorgaande straat met veel verkeer plus dubbelgeparkeerde aso ouders auto’s – en altijd die éne irritante gele megabus.

Geen kleuterkind. Gelukkig ook geen auto-ongeluk en geen paniek. Er is niets aan de hand, niets aan de hand…

Dus vóór de school langs. Tussen nog meer fiets in de hand kletsende ouders door, de zijstraat in… waar de niet-aso-ouders parkeren, ik ook af en toe dus ze kent de weg….

Geen meisjelief.

Terug naar het schoolplein.

Weer richting schommels die achter de gezellige afscheiding ineens nauwelijks zichtbaar lijken te zijn. Tussen de spelende kinderen door het mulle zand met mijn zwikkende irritante waarom-draag-ik-deze-zakenvrouwenpumps. Tevergeefs. En dan toch maar weer die heuvel op richting natuurglijbaan.

En toen zag ik haar. Achter het pannapleintje voor de grote kinderen. Op een “omgevallen” boom van het natuurlijkematerialenklimobject. Met haar rugzakje netjes opgehangen aan een zijtak.

Braaf te wachten.

Niet bloedend buiten bewustzijn met wit gezichtje door een auto aangereden.
Niet door de straat zwervend overstuur snikkend haar mama kwijt.
Zich van geen kwaad bewust, blij om mij te zien en zuchtend dat het zo lang duurde.

Soms wil je gewoon zo’n kaal schoolplein met een hek erom en vooral geen creagroen. Ouders die zich niet met de school verbonden voelen en achter de hekken wachten op de komst van hun kind en zo snel mogelijk vertrekken.

Een wat minder avontuurlijk zelfverzekerd ondernemend stoer zelfstandig kind….

Soms wil ik dat. Meestal niet gelukkig. Want eigenlijk is dat schoolplein keigaaf en Zonne ook….

Speelafspraakjes

~ mariimma ~ 22 reacties

nijntje-kaart-met-vriendjes-in-rondjes-voorkant

Om Zonne te helpen zich meer thuis te voelen in de klas, ging ik al in gesprek met de juf en maakte afspraken over hoe de juf haar ging helpen. En omdat ik in tegenstelling tot sommige reageerders op mijn blog niet alle verantwoordelijkheid bij school of juf wil leggen, ging ik zelf ook aan de slag en heeft het fenomeen “speelafspraken” zijn intrede gedaan in ons leven.

Doorgaan met het lezen van “Speelafspraakjes”

Meespelen

~ mariimma ~ 13 reacties

swing-1255387-640x480

Het is me wat, die school!

Nog steeds ben ik enthousiast over mijn keuze voor de Vrije School, ook al betekent dat voor mij een stuk verder fietsen dan wanneer ik voor een buurtschool gekozen had.
In onze directe omgeving wonen overigens maarliefst vijf klasgenootjes van Zonne, dus het argument “geen vriendjes in de buurt” gaat gelukkig niet op. En ondertussen zijn er leuke activiteiten en jaarfeesten op Zonne’s school, was er geen klassieke Zwarte Piet en gaat de klas iedere week een hele dag naar het bos. Ze zingt de hele dag liedjes. Ja. Leuk.

Doorgaan met het lezen van “Meespelen”

Hoera ik heb een schoolkind!

~ mariimma ~ 7 reacties

school-kids-1561890-639x412

  • Iedere ochtend weer iets te laat van huis vertrekken. Omdat we iets te laat gingen tanden poetsen. Omdat we iets te laat gingen eten. Omdat we iets te laat onze kleren aantrokken. Omdat we iets te laat ons warme knusse bedje verlieten. Omdat we gewoon nog lekker aan het knuffelen waren. En aan het kletsen. Want die wekker ging eigenlijk gewoon echt wel op tijd…..
  • Hard fietsen. Héél hard fietsen. Met een juichend Zonnekind achterop die roept dat het best nog wel wat harder kan.
  • Routes kiezen die het mogelijk maken om mensen gewoon in te halen in plaats van achter die slome fietsers voor je te moeten blijven hangen….
  • Een keertje naar de kinderopvang gegaan om erachter te komen dat mijn kind daar niet meer is….
  • Neemt u een jampotje meer zodat we die kunnen versieren voor het Sint Maarten Feest?
  • Zegt ze nu een versje op met iets van de Lieve God?!
  • Iedere ochtend een liedje zingen in de kring. Ze gaan weer beginnen met dansen en zingen en de papa’s en mama’s die gaan nu weg weg weg.
  • Overstelpt worden door kunstwerken.
  • Nieuwe liedjes leren.
  • Oh wat ben ik trots. Want jij doet het zo goed!
  • Langzaam maar zeker lid worden van de Club Van Ouders Van De Klas.
  • Luizen…. luizen… luizen…..
  • Ouderavonden met knutselopdrachten.
  • Een Sint met Pieten die niet zwart waren.
  • Luizenshampoo. En lotion. En spray. En kammen….
  • Een lekke band en samen naar school lopen. En daarna alleen naar huis lopen. Dat duurt dus anderhalf uur dan….
  • Zonnekind die verlegen is…?!
  • Leren wat een contactouder is.
  • Of ik jampotten meegeef. Voor advent.
  • Maar eigenlijk eten wij helemaal niet zoveel jam…..
  • Ontdekken dat mijn meisje niet mee mag spelen met de oudere meisjes en een hart dat samen knijpt…
  • Broodtrommels vergeten. En nog een keertje moeten fietsen. Dat is dan drie kwartier extra fietsen.
  • Luizen? Ja, nog steeds luizen…. Dus weer een andere shampoo. Nog meer kammen…..
  • Chaos in de krappe gangen waar alle kleuters tegelijkertijd de schoenen en de jas uitdoen. Met ouders die ze min of meer helpen. En broertjes en zusjes die al dan niet ontsnappen en achterna gezeten worden.Een tien minuten gesprekje met de juf.
  • Iedere dinsdag bosdag.
  • Sint Maarten vieren. En daarover leren.
  • Kaboutermutsen naaien. Want de Sint geeft alle kinderen een kaboutermuts… Met hetzelfde belletje maar verder zijn alle mutsen anders.
  • Hé… zingt ze nou van Maria die naar Bethlehem gaat? Hoe gaat die tekst nu ookalweer….?
  • Dat éne jongetje is wel heel erg druk altijd….
  • Wachten totdat Zonnekind ein-de-lijk gekozen heeft waar in de kring ze gaat zitten. En dan blijkt die plek opeens bezet. Waarna ze opnieuw moet kiezen. Kiezen is héél moeilijk….
  • Luizen. Nog steeds. Dus weer een andere shampoo. En druppels. En kammen. Nog meer kammen.
  • Goedbedoelde tips over luizenbestrijding. Je zou er jeuk van krijgen… (inderdaad ook ik luizen).

Ja de school is leuk. En mijn meisje doet het goed. Het gaat goed. Ze vindt het leuk. En ik ook.

Daar komt een MijlPaal aan….

~ mariimma ~ 5 reacties

Vier jaar geleden stond deze tijd van het jaar in het teken van de naderende bevalling. Ik liep toen blij en gelukkig met een mooie dikke buik en een tevreden buikbaby rond en keek uit naar de eerste kennismaking. Ik genoot van alle schopjes een de dagelijkse hik die jij had… ik wist dat de kans groot was dat ik dat nooit meer zou voelen en ik wilde dat gevoel zo lang mogelijk vasthouden en ervan genieten. En dat heb ik gedaan. Ik had een heerlijke zwangerschap en ik heb van (bijna) iedere dag genoten.

In de tussentijd zijn er heel veel mijlpalen geweest: de eerste keer in bad, het eerste lachje, het eerste tandje, de eerste keer naar de opvang, de eerste keer logeren, samen op vakantie, de eerste woordjes, de eerste stapjes, op het potje, op de wc enzovoorts.

Maar… nu komt er een grote aan.

Binnenkort ga jij op school en ik merk dat dat toch wel echt een ding is.

Ik doe mijn best om te denken dat het wel echt veel voordelen heeft: weer wat meer tijd voor mijzelf: om eens boodschappen te doen zonder kind en om weer wat meer te werken (én wat meer werken, dus geld te verdienen om de rekeningen te betalen…). Bovendien: jij kijkt er zelf enorm naar uit en ik gun je dat feestelijke gevoel.
Ikzelf kijk er ook naar uit om niet de dagelijkse kleine irritaties te hebben in confrontaties met beleid van de kinderopvang waar ik het eigenlijk gewoon niet mee eens ben: het vele snoepen en zoete broodbeleg, bijvoorbeeld. En ook de gebrekkige communicatie met mij als ouder…

Toch… toch…

De meeste juffen zijn gewoon heel erg lief en ze laten duidelijk merken dat ze jou zullen missen. Dat doet me wat, al die liefde voor jou: juffen die me spontaan vertellen dat ze je zullen missen… En ook als ik zie hoe enthousiast jij door dat éne jongetje, jouw beste vriendje, begroet wordt: met een dikke knuffel en opgewonden heen-en-weer gespring, dan huil ik een beetje, diep van binnen…

Ik weet echter dat jij weliswaar dol bent op sommige kinderen, maar er ook geen dag van wakker ligt als je ze een tijd niet meer ziet. Daar ben jij nog veel te klein voor. En jij zit zo heerlijk lekker in je vel: jou boeit het echt totáál niet waar mama je naar toe brengt als ze moet werken… Zo lang er maar iets te spelen is….

Vorige week gingen we kennis maken met jouw nieuwe juf. Het is een lieve juf en je voelde je overduidelijk meteen op je gemak: bij haar en in haar gezellige kleuterlokaal. Nadat ze je de tijd gaf om gewoon lekker op ontdekkingstocht te gaan en je vragen te stellen, ging jij in een hoekje, al liedjes zingend, zelfstandig spelen terwijl ik samen met haar kon bespreken hoe het er aan toe ging bij haar in de klas, en wanneer jij voor het eerst mag komen.

Je komt in een klas met 15 kleuters; aan het einde van het jaar zijn dat er 19 en hoeveel er vervolgens in 2016 instromen is nog niet bekend.
En: op maandag bakken jullie brood, dus op dinsdag hoef je geen broodtrommeltje mee te nemen. Fruit (biologisch) en thee wordt door de school geregeld, liga’s en andere koeken zijn verboden en op de boterhammetje graag alleen maar hartig beleg. Tomaatjes of ander rauwkost erbij mag wèl onbeperkt.

Kijk, zo hoor ik het graag…

De kindjes dragen sloffen in de klas en ook is me opgedragen om euritmie-schoentjes te kopen: met een stroeve zool. VrijeSchool dingen, ik ben erg benieuwd daarnaar.

In november ga jij beginnen: na de herfstvakantie waarin jij jarig bent. Jouw verjaardag vier ik graag, zoals tot nu toe nog altijd, in Frankrijk: in het bos.

En oh de juf voorzag geen problemen zoals ze jou inschatte: wennen leek niet nodig te zijn voor jou en ook zou het weinig problemen geven om jou meteen mee te laten draaien zonder wendagen.

Dat denk ik eerlijk gezegd ook wel.

Jij gaat dus gewoon na de herfstvakantie naar school. Maar eigenlijk vind ik dat helemaal nog niet zo gewoon!

Bijna een schoolkind…

~ mariimma ~ 4 reacties

Over zes weken word jij alweer vier, mijn meisje… Ach wat groot ben jij al. En stoer. En lief. En snel. En sterk. En zwááár. En slim. En gelukkig nog steeds heel schattig en voor altijd mijn kleine meisje, hoe hard je ook groeit…

Al maanden kijk jij uit naar deze verjaardag. Want als je vier bent, dan ben je groot. Dan mag je naar school. En school is heel leuk. Waarom jij denkt dat school leuker is dan het kinderdagverblijf wordt me niet helemaal duidelijk, maar ik maak handig gebruik van jouw wens om maar zo snel mogelijk vier jaar oud te worden en naar school toe te gaan…

Want… als je géén broccoli eet… dan groei je niet meer zo snel… en duurt het veel lánger tot je vier bent.
En als je naar school gaat moet je zelf je schoenen aan kunnen doen. En je billen kunnen afvegen. En je handen wassen. En je boterham kunnen smeren…

Ik ga maar niet terugvallen in clichés maar regelmatig snap ik er niets meer van… Wie heeft jou geleerd om tot 100 te tellen? En hoe komt het dat jij nu al weet dat als je zeven blokjes hebt en je wilde er eigenlijk maar vijf, dat je er dan twee moet terugleggen?? En hoezo… herken jij alle cijfers al en waar was ik toen jij blijkbaar leerde om puzzels te maken van meer dan 80 stukjes??
Gelukkig zijn er nog genoeg dingen die jij nog moet leren… want plotseling ken jij geen liedjes meer. En ook lijk je opeens niet meer te kunnen tekenen. Het lijkt er soms op dat je het wel heel moeilijk vind om iets te proberen dat je misschien wel niet zo goed kunt en ik weet niet zo goed hoe ik die onzekerheid of faalangst voor jou kan wegnemen.

Want ach meisje, je bent goed zoals je bent! Als ik de tekst van het liedje niet meer weet, dan verzin ik toch zelf wat raars? En soms lijken rondjes inderdaad op een ei, geen probleem, hoor! Ook wanneer je opeens heel erg moet plassen en het soms een beetje mis gaat, dan doen we gewoon een schone onderbroek aan, niets aan de hand, kan gebeuren. Al die paniek… ach meisje wat kun jij het jezelf soms moeilijk maken….

Ik hoop maar dat deze onzekerheid een fase is.

Die onzekerheid is er gelukkig lang niet altijd. Jij rende de hele zomer spontaan naar franse oude mannetjes met hondjes toe en je vond het geen enkel probleem dat die meneer geen Nederlands bleek te kunnen praten… jij hielp hem wel… En onlangs bleek opeens dat jij op je handen stond. En omsloeg. En het gewoon opnieuw probeerde, maar dan wel wat voorzichtiger.

Soms mis ik die geweldige schattige vrolijke peuter die jij nooit meer zult zijn. Maar ach, wat heb ik van jou genoten. En gelukkig krijg ik er een heerlijke kleuter voor terug!