Categorie archief: vrijeschool

Terugkijkend: de scholenswitch

Posted on by
10

Het is inmiddels meer dan een jaar geleden dat ik moest besluiten om een nieuwe school voor Zonne te zoeken. Daar ging een hele worsteling aan vooraf:

  • De oude school had een fout gemaakt in aannamebeleid van kleuters omdat men ervan uitging dat er een nevenvestiging zou worden geopend. Er waren meer kleuters aangenomen op de school dan dat men er kwijt kon.
  • Zonder dat ik dat wist van dat aannamebeleid, sprak in in februari met de juf over of Zonne al dan niet naar de eerste klas zou gaan of niet. Herfstkinderen waren immers bespreekgevallen, volgens de regels van de school. Juf zag eigenlijk geen redenen om Zonne een derde jaar te laten kleuteren. Ze vroeg na overleg met college kleuterjuffen een “leervoorwaardeonderzoek” aan: een soort test dat de intern begeleidster van de school uitvoert op iedere “oudste kleuter”.
  • De nevenvestiging ging niet door. Directie werd door één ouder die koppen had geteld, dringend gevraagd om ouders te informeren over leerlingenaantallen. Directie stelde dit uit. Pas in maart werd bekend gemaakt dat er in het jaar erna twee eerste klassen (=groep 3) van 35+ kinderen zouden komen. Ouders raakten overstuur. Op dat moment ging ik ervan uit dat Zonne bij die 35 geteld was. Dat bleek niet het geval te zijn.
  • Juf kreeg een burnout en bleef thuis. Ik kreeg geen informatie over enige voortgang wat betreft het besluit in welke klas Zonne terecht zou komen. Veel later hoorde ik dat de “casus Zonne” voor haar de druppel was geweest: haar mening bleek er niet toe te doen.
  • Pas in mei hoorde ik dat de IB-er vond dat Zonne niet schoolrijp was omdat ze niet vloeiend genoeg zou huppelen, haar organen nog niet geïncarneerd waren en ze tijdens de test zou hebben gevraagd wat de volgende opdracht was. Ze had Zonne een uurtje gezien.
  • Ik herkende mijn kind niet in de visie van de IB-er. Op mijn zorgen over haar sociaal-emotionele ontwikkeling in een klas met allemaal veel jongere kinderen werd niet ingegaan. Ik ging in gesprek met directie die de IB-er blind volgde. Ging in gesprek met de antroposofische schoolarts die de IB-er blind steunde. Ging in gesprek met juffen van de antroposofische kleuterBSO die vonden dat juf en ik het goed gezien hadden en Zonne wél schoolrijp was. Kwam erachter dat het schoolbeleid t.a.v. herfstkinderen met terugwerkende kracht (in een ander lettertype, hoe knullig) was aangepast en er een “harde leeftijdsgrens” gesteld was van 1 oktober, terwijl Zonne van 16 oktober was.

Uiteindelijk besloot ik dat er voor Zonne geen plek was op deze school. Inmiddels was het leerlingenaantal al afgenomen omdat meer ouders tot die conclusie kwamen, maar de twee opties (optie 1: klachtenprocedure en vervolgens Zonne als jongste in een eerste klas van 35, met de heersende opinie dat ze niet schoolrijp was òf optie 2: nog een jaar kleuteren tussen jongere kinderen die qua ontwikkeling niet aansloten bij Zonne) voelde niet goed. Bovendien was door het geknul van de IB-er en de directie, al mijn vertrouwen in enige professionaliteit weg.

Lees verder →

Ik wens u laconiekheid toe

Posted on by
32

De laatste tijd komt het regelmatig voor dat ik gesprekken heb met moeders, of verhalen lees van moeders, waaruit duidelijk wordt dat ze zich zorgen maken.

Zorgen over ruziënde kinderen. Zorgen over of iedereen het wel leuk heeft. Over of de vakantiebestemming wel goed genoeg is voor het hele gezin. Of samen spelen op het schoolplein wel tof gaat.

Mokkende kinderen.

Zo was er vorige week een incidentje tussen Zonne en Cindy* op de BSO.  Lees verder →

De mythe van de Vrije School

Posted on by
28

Zonne heeft twee jaar op de Vrije School gezeten en nu bijna één jaar op een school met meer regulier onderwijs. Freinet, voor de geïnteresseerde. Ook niet echt helemaal regulier dus, maar wél een school die geen onderdeel is van een levensovertuiging, zoals dat met de Vrije School het geval is.

Toen ik voor deze school koos, schreef ik:

Eigenlijk ben ik al verliefd geraakt op de enige school die ik tot nu toe bezocht. De school waar het motto is “Worden wie je bent”. De school die niet meegaat in de digitaliseringshype en gewoon nog een krijtbord heeft. Waar de juf een mooie tekening op maakt. En dat de kinderen dat dan zien en leren dat niet alles er “zomaar” is met één druk op de knop, maar dat er voor mooie tekeningen echt moeite wordt gedaan. Een school waar alle kinderen dansles krijgen en ook blokfluit leren spelen. En handwerken. Een school waar het speelplein een ontdekplek is met allemaal verschillende hoekjes en heel veel bomen. De school waar de oudere kinderen meerstemmig hebben leren zingen. Een school waar veel verhalen verteld worden en ieder jaar een andere thema centraal staat: sprookjes, de oude Romeinen, Donar en Wodan, etcetera. Een school ook waar de lessen samenhangen met de seizoenen waarin je leeft en waarin je niet alleen op papier tot honderd leert tellen, maar ook honderd stapjes doet op het schoolplein om te ervaren hoeveel dat dan is, honderd.

Wauw wat was ik naïef….

En dan is er dus zo’n, FB-groep met zelfverklaarde deskundigen die mij dan afzeiken over deze naïviteit….. alsof ik een uitzondering zou zijn….

Natuurlijk heb ik me ná dat moment nog meer verdiept in de antroposofie. Daarbij ging ik er vanuit dat de mensen van deze school inmiddels óók in de 21e eeuw waren aanbeland. Maar dat bleek niet het geval te zijn.

Nog steeds zie ik echt nog wel de mooie dingen van deze school. Echt. De ruimte voor kunstonderwijs bijvoorbeeld. En dat alle kinderen ook iets met handwerken doen en dat er een krijtbord is. De verhalen. Het thema-onderwijs. De meeste docenten vond ik fantastisch bevlogen en de sfeer in de (meeste) klassen ook.

Daarom koos ik ook ná deze school voor een school met thema-onderwijs. En dat die groene speelpleinen cool zijn dan heeft de gemeente inmiddels ook wel door: in mijn stad is er een plan waarin àlle schoolpleinen groener worden.

Lees verder →

Een nieuwe school

Posted on by
5

De keuze voor de nieuwe school is gemaakt en Zonne is er geaccepteerd en ingeschreven, een hele opluchting!

Op het hoogtepunt van de hittegolf had ik er een rondleiding en – gelukkig – ik was enthousiast. Inmiddels besef ik namelijk dat de wensen die ik heb voor een school voor Zonne, lang niet zo gemakkelijk te verwezenlijken zijn als dat ik denk: klassen van minder dan 32 kinderen (bij voorkeur 28 of zo) en een onderwijs-aanbod dat verder gaat dan alleen cognitieve vaardigheden.

Om die laatste reden viel de buurtschool dus af. En.. tja… als je dan in een stad woont met tig scholen dan kom je in het luxeprobleem terecht dat “keuzestress” heet. Ik had echt niet verwacht dat het zo moeilijk zou zijn om een school te vinden waar de klassegrootte niet de spuigaten uit loopt en waar kinderen zich breed kunnen ontplooien, maar de werkelijkheid bleek toch wel wat weerbarstiger. Dat had er natuurlijk ook wel mee te maken dat we in mijn stad in ingewikkeld school-inschrijf-systeem hebben. En dat ik steeds weer koos voor de scholen die vol bleken te zitten. En dan die timing, zo in de laatste weken van het schooljaar, maakte dat er niet makkelijker op! Lees verder →

Het besluit

Posted on by
16

We gaan weg, Zonne en ik. Weg van deze school.

Want hoe super de docenten ook zijn, en hoe blij ik word van de visie op onderwijs, mijn meisje past blijkbaar niet in dit systeem. Of misschien wel in dit systeem, maar niet hoe het systeem door de school wordt geïnterpreteerd. Ik krijg namelijk steeds meer het idee dat er een groot verschil is tussen theorie en praktijk…
Mijn kind past niet op deze school omdat ze in de tweede week van oktober jarig is. En omdat de school halsstarrig blijft vasthouden aan het belang van vloeiend huppelen.

Jammer.

Het eerlijke verhaal zou zijn geweest: “Sorry, twee jaar geleden hebben we vooruitlopend op een nevenvestiging aan de overkant van de rivier, besloten om meer kleuters aan te nemen. Maar nu gaat die vestiging niet door. En daarom krijgen we volgend jaar twee eerste klassen van 35 kinderen. Daar kunnen we niet nóg meer kinderen aan toevoegen. Dus ook jouw dochter niet, die een herfstkind is en daar kunnen we dus twee kanten mee op.”

Daar had ik best nog begrip voor kunnen opbrengen.

Als ze dat eerlijk gezegd hadden, mijn zorgen over Zonne’s sociaal-emotionele ontwikkeling in zo’n kleuterklas erkend hadden (deze zorgen heeft de juf ook, die me gisteren nog vertelde dat ze er met haar hoofd niet bij kan dat juist déze zorgen niet genoemd en gehoord worden als reden voor een derde kleuterjaar omdat immers voor beide opties: doorgaan als jongste in een mega-klas of doorkleuteren als oudste in een kleuterklas, er wat zorgen zijn…), dan had ik de gok gewaagd.

Lees verder →

Het dilemma

Posted on by
50

Ze mag van school dus niet door naar de eerste klas, volgend jaar. Ondanks dat ze wat mij betreft meer dan schoolrijp is, wat ook bevestigd is door allerlei mensen die daar helaas niet over gaan, hoewel deskundig genoeg. Haar juf, bijvoorbeeld…….

Het eerlijke verhaal zou zijn geweest dat de school een fout gemaakt heeft in haar aannamebeleid van nieuwe leerlingen, waardoor er nu twee eerste klassen van 34 kinderen zullen ontstaan volgend jaar. Zonne zou daar dan nog bij komen en dat kan de school zich niet permitteren. Ouders zijn al voldoende van de wap door het bericht van de plofklassen.

Het verhaal dat me verteld is dat deze school de strenge grens stelt op 1 oktober. Mijn dochter is van daarna.
Dit is een discutabel verhaal: de school zegt dat dit het beleid is, terwijl dit nergens gecommuniceerd is / wordt en er bovendien in eerdere jaren wél kinderen die een paar weekjes later geboren zijn dan die datum van 1 oktober, als vijfjarige naar de eerste klas gegaan zijn. Het staat zelfs zo beschreven in het pedagogisch beleid: kinderen die vóór 1 januari geboren zijn (en dat is Zonne), hebben recht op een zogenaamd “leervoorwaardenonderzoek” voor de overgang naar klas één. Er wordt per kind gekeken. Dat is gecommuniceerd. Maar blijkbaar toch niet want ineens komt daar die strenge leeftijdsgrens om de hoek. Waarvan de kleuterjuffen niets wisten, toch een saillant detail….

Ondanks dat er nú, op 16 mei, terwijl ik al maanden vraag om duidelijkheid, volgens de school ineens tóch een keiharde leeftijdsgrens is (of wel of niet), hebben ze een test afgenomen, een zogenaamd “leervoorwaardenonderzoek”. Dat hadden ze dan nooit moeten doen, toch?
Uit de test zou zijn gebleken dat mijn kind, dat huppelend door het leven gaat, “niet vloeiend genoeg” zou kunnen huppelen. En dat haar regelmatige buikpijn veroorzaakt zou worden doordat ze te veel  “in haar hoofd zit” en te weinig “in haar gevoel”. Haar organen zouden nog niet voldoende geïncarneerd zijn voor de eerste klas. En een kind dat niet vloeiend genoeg huppelt en te veel “in haar hoofd zit”, moet langer kleuteren. Vinden ze.
Mijn meisje had ook een paar keer gedurende het onderzoek, terwijl de mevrouw zat te schrijven, gevraagd “wat gaan we nu doen?”. Dat vond de antroposofische IB-er jong, niet-schoolrijp gedrag. Op mijn vraag wat een schoolrijp kind dan doet tijdens deze momenten, werd geantwoord dat die naar buiten zou gaan kijken en wellicht een opmerking zou maken over wat daar te zien was.

Hm….

Lees verder →