Het is inmiddels meer dan een jaar geleden dat ik moest besluiten om een nieuwe school voor Zonne te zoeken. Daar ging een hele worsteling aan vooraf:
- De oude school had een fout gemaakt in aannamebeleid van kleuters omdat men ervan uitging dat er een nevenvestiging zou worden geopend. Er waren meer kleuters aangenomen op de school dan dat men er kwijt kon.
- Zonder dat ik dat wist van dat aannamebeleid, sprak in in februari met de juf over of Zonne al dan niet naar de eerste klas zou gaan of niet. Herfstkinderen waren immers bespreekgevallen, volgens de regels van de school. Juf zag eigenlijk geen redenen om Zonne een derde jaar te laten kleuteren. Ze vroeg na overleg met college kleuterjuffen een “leervoorwaardeonderzoek” aan: een soort test dat de intern begeleidster van de school uitvoert op iedere “oudste kleuter”.
- De nevenvestiging ging niet door. Directie werd door één ouder die koppen had geteld, dringend gevraagd om ouders te informeren over leerlingenaantallen. Directie stelde dit uit. Pas in maart werd bekend gemaakt dat er in het jaar erna twee eerste klassen (=groep 3) van 35+ kinderen zouden komen. Ouders raakten overstuur. Op dat moment ging ik ervan uit dat Zonne bij die 35 geteld was. Dat bleek niet het geval te zijn.
- Juf kreeg een burnout en bleef thuis. Ik kreeg geen informatie over enige voortgang wat betreft het besluit in welke klas Zonne terecht zou komen. Veel later hoorde ik dat de “casus Zonne” voor haar de druppel was geweest: haar mening bleek er niet toe te doen.
- Pas in mei hoorde ik dat de IB-er vond dat Zonne niet schoolrijp was omdat ze niet vloeiend genoeg zou huppelen, haar organen nog niet geïncarneerd waren en ze tijdens de test zou hebben gevraagd wat de volgende opdracht was. Ze had Zonne een uurtje gezien.
- Ik herkende mijn kind niet in de visie van de IB-er. Op mijn zorgen over haar sociaal-emotionele ontwikkeling in een klas met allemaal veel jongere kinderen werd niet ingegaan. Ik ging in gesprek met directie die de IB-er blind volgde. Ging in gesprek met de antroposofische schoolarts die de IB-er blind steunde. Ging in gesprek met juffen van de antroposofische kleuterBSO die vonden dat juf en ik het goed gezien hadden en Zonne wél schoolrijp was. Kwam erachter dat het schoolbeleid t.a.v. herfstkinderen met terugwerkende kracht (in een ander lettertype, hoe knullig) was aangepast en er een “harde leeftijdsgrens” gesteld was van 1 oktober, terwijl Zonne van 16 oktober was.
Uiteindelijk besloot ik dat er voor Zonne geen plek was op deze school. Inmiddels was het leerlingenaantal al afgenomen omdat meer ouders tot die conclusie kwamen, maar de twee opties (optie 1: klachtenprocedure en vervolgens Zonne als jongste in een eerste klas van 35, met de heersende opinie dat ze niet schoolrijp was òf optie 2: nog een jaar kleuteren tussen jongere kinderen die qua ontwikkeling niet aansloten bij Zonne) voelde niet goed. Bovendien was door het geknul van de IB-er en de directie, al mijn vertrouwen in enige professionaliteit weg.
