Een verhaal over met vallen en opstaan groeien naar balans, geluk en vrijheid.
Als thuiswerkende ZZP’er en alleenstaande moeder lukt het me meestal prima om mijn afspraken met mijn opdrachtgevers en mijn verantwoordelijkheden als moeder met elkaar te combineren. Wat dat betreft heb ik mooi geluk gehad: ik heb drie halve en één hele middag per week vrij om voor mijn kind te zorgen, Zonne gaat maar één dag per week naar de BSO. Daar heeft ze het overigens prima naar haar zin dus die enkele keer dat ik een extra BSO-dagje bij moet kopen is voor haar geen probleem.
Echt wel dat ik een productieve week had, zowel qua werk als qua vrijwilligerswerk. Ik werd er blij en energiek van: vvan de goede gesprekken, samenwerken met anderen, de veranderende rol die ik steeds vaker toegemeten krijg. Blijjkbaar heb ik iets te vertellen, iets toe te voegen. Héél leuk.
Doorgaan met het lezen van “Een week voor pizza op vrijdag”
Die ene opdrachtgever belde. In het weekend. Een paar dagen voor kerst. Toen ik niet opnam stuurde hij een bericht. Hij had met spoed een aanvraag. Of ik ASAP een projectvoorstel met planning en kostenindicatie aan hem kon sturen. Maar hij liet alvast weten dat het in maart af moest zijn.
Doorgaan met het lezen van “We zien wel….”
Op de sporadische dagen dat ik ’s morgens een externe afspraak heb na, maak ik iedere ochtend een hondenboswandeling van een uur. Vaak wandel ik alleen. Bijna dagelijks kom ik dus in het bos: soms ietsjes meer aan de zuidkant, soms wat meer naar het Noorden. En vanzelfsprekend kom ik er met de regelmaat van de klok andere hondeneigenaren tegen.
Doorgaan met het lezen van “Ik hartje planborden”
Het begon met die éne aanvraag van het ministerie. Die klus was eigenlijk wel wat veelomvattend voor een eenpitter en ze hadden ook nog eens iets te veel haast maar de inhoud was fantastisch: vernieuwend, uitdagend, creatief en ook nog eens met een positieve maatschappelijke en duurzame impact.
Doorgaan met het lezen van “Het werkende leven…. voor even….”
Het ministerie waarvoor ik een opdracht uitvoer heeft haar eerste deelbetaling gedaan. Ik heb er hard voor gewerkt en ik word er goed voor betaald. Met deze betaling heb ik mijn belangrijkste en moeilijkste financiële doel van dit jaar gehaald: een buffer goed voor 8 maanden uitgaven.
Het is voor het eerst dat ik een inkomstenbuffer heb waar ik langer dan een maand of twee op kan terugvallen en die binnen afzienbare tijd nog in stand blijft ook.
Doorgaan met het lezen van “De wind mee”
Ik heb soms niet zo veel redenen nodig om de boel te laten versloffen: nu ik het “wat drukker” heb met werk laat ik veel goede gewoontes ineens voor wat ze zijn.
Doorgaan met het lezen van “Poeh wat ben ik moeoe!”
Vanavond werkte ik en dat was niet erg. Tenzij god bestaat natuurlijk, en dat die dan ook nog vindt dat je inderdaad niks mag doen op zondagavond. Dan zou het erg zijn. Maar aangezien ik op haar lijk, zal ze het wel prima vinden dat ik gewerkt heb vanavond. Ik ben immers gecreëerd naar haar gelijkenis. Als ze bestaat dan hè?
Maar ik dwaal af, genoeg over god…
Doorgaan met het lezen van “’s Avonds werken is niet erg”
Man man man man man man man man man man.
Ik ga het toch een partij druk hebben, de komende tijd! Niet normaal zeg.
Voor mijn doen dan, hè? Ik ben immers niks meer gewend, ik loop eigenlijk al jaren te lanterfanten. Sinds ik geen werknemers meer heb die me helemaal gek maken tenminste. En het voelt als een half mensenleven geleden dat ik werknemers had, hoewel dat eigenlijk pas een jaar of vijf geleden is.
Doorgaan met het lezen van “Wat zou jij doen?”
Inmiddels is de zomervakantie definitief voorbij en ga ik q4 tegemoet, van oudsher het drukste kwartaal van het jaar. In de afgelopen week kreeg ik meerdere aanvragen voor nieuwe opdrachten, ik was dan ook erg druk met het schrijven van offertes. In mijn vakgebied is dat meer dan alleen een prijsindicatie. Het is flink wat nadenkwerk en ik ben daar per offerte toch zeker een uur of zes tot tien zoet mee.
Doorgaan met het lezen van “Als je geen televisie kijkt dan houd je tijd over.”
En reinheid. Oh ja. Maar dat vind ik zo’n ouderwets woord… en hoewel ik mijn eten wel graag van een schoon bord eet, ben ik nog nooit ziek geworden van een beetje vies zo nu en dan… Alles schoon vind ik niet persé beter, zeker niet wanneer dat me veel tijd zou kosten.
Maar oké. Ik dwaal al af voordat ik begonnen ben met te vertellen wat ik vandaag wil vertellen. Even opnieuw dan maar.
Doorgaan met het lezen van “Rust en regelmaat”
Vroeger, toen ik nog een team werknemers had en een daarbij horende omzet, was het een bijna wekelijks terugkerend fenomeen: de gillende deadline. Die dan bijna niet gehaald werd waardoor mijn fulltime werkweek ineens bijna het dubbele aantal uren kende.
Doorgaan met het lezen van “Stroomversnellingen: een vakantie moet je blijkbaar verdienen”
Al een tijdje ben ik aan het stoeien met mijn takenlijstjes. U weet wel, die takenlijstjes waar ik al eerder over schreef.
In de afgelopen twee jaar ben ik er een ster in geworden om de taken die ik mezelf toebedeeld heb, op een volslagen anarchistische manier elkaar te laten opvolgen. Alleen een aantal kind- en hondgerelateerde zaken gaven de dag ritme: opstaan, kook- en eetmomenten, het volgen van het schoolritme en het uitlaten van de hond. Daarbij is “uitstelgedrag” de laatste weken toch wel een negatieve factor geweest die me werkafmaakstress en negatieve energie opleverde. Met dank aan sociale media.
Ik kreeg een aanvraag voor een opdracht die wel wat uit mijn comfortzone lag: een secundaire analyse van big data. Tot drie keer toe hadden ze zelf geprobeerd een rapport te schrijven maar er bleef veel kritiek. Of ik het wilde doen maar dan wel met mitsen en maren.
Doorgaan met het lezen van “Eén week stress en één week vrij en even druk gehad…”
Er is veel onderzoek gedaan naar waarom mensen bepaalde goede voornemens niet volhouden. Tijdens mijn psychologiestudie werkte ik aan een aantal van die onderzoeken mee. Het leukste onderzoek was nog wel, dat ik mensen liet deelnemen aan een “smaaktest” waarin ze diverse soorten koekjes proefden om deze vervolgens te beoordelen op zaken als “mondgevoel” en “geur”. Er waren twee condities: de helft van de proefpersonen dronken vantevoren een ijskoude milkshake, de andere helft niet.
College-studenten voerden smaaktests uit naar andere lekkere dingetjes: snoepjes, chocolaatjes, vla en zoutjes of zo. Ik weet het niet meer precies. Ook zij gaven de helft van hun proefpersonen vóór de smaaktest een milkshake.
Wat de proefpersonen echter niet wisten, was dat wij niets deden met die ingevulde smaakformulieren. Ons ging het erom of mensen die vantevoren die milkshake hadden gedronken al dan niet meer koekjes gingen proeven. Ook wilden we weten of onze proefpersonen aan de lijn deden of vonden dat zij dat zouden moeten doen.
Vorige week maandag heb ik knalhard gewerkt. Dat was ook wel nodig want er kwamen overwachts wat kleine taakjes bij waardoor ik me voor het eerst sinds tijden ging afvragen of ik het wel allemaal zou redden.
De hondjerondjes schoot er vanzelfsprekend niet bij in en ook heb ik nog steeds gewoon voor mijn kind gezorgd en gekookt: sommige dingen gaan gewoon altijd door. Maar tussen die bezigheden in heb ik gewerkt. Ook ’s avonds. Tot middernacht.
Doorgaan met het lezen van “Marathon, pomodoro en aankeutelen afwisselen.”
Afgelopen weekend werkte ik mijn zakelijk administratie bij. Ik doe dat zo eens in de maand, de éne keer wat enthousiaster dan de andere keer. Door er af en toe een uurtje aan te besteden is het eens per kwartaal gemakkelijker om de administratie helemaal strak te krijgen voor de BTW-aangifte.
Privé houd ik alles perfect bij; zeker eens per week. Maar zakelijk is het een ander verhaal. Ik moet immers overal bewijzen van toevoegen: de factuur én de bankmutatie. En ondanks dat dat een stuk gemakkelijker geworden is sinds mijn boekhoudprogramma de bankmutaties automatisch inlaadt en ik tegenwoordig nog nauwelijks papieren facturen ontvang (alles zit dus in de inbox of zelfs al in het mapje “administratie”), heb ik toch een beetje een hekel aan die zakelijke administratie; het is gedoe. Ik moet immers ook alles boeken onder één van de vele boekhoudcategorieën en ik heb blijkbaar een andere logica dan de mensen die die categorieën bedacht hebben….
Doorgaan met het lezen van “Mijn inkomsten in 2018: primaprima!”
Met vele andere Nederlanders leverde ik vanavond mijn eigen bescheiden bijdrage aan de drukste avondspits van het jaar. Er stond, hoorde ik op de radio (want ja… ik luister heel ouderwets nog graag naar radio één wanneer ik in de file sta) ruim 1100 kilometer file.
Gelukkig voor mij, die dichtbij de Duitse grens woont en ook nog eens met een zachte chee praat, staan de meeste files in de Randstad. Mensen betalen daar niet alleen het dubbele voor een huis als dat van mij, maar ze doen ook nog eens veel langer over hun reis van huis naar werk en andersom. Dat is wel een beetje een oneerlijke wedstrijd trouwens want ik werk dus vanuit huis en heb maar één of hooguit twee keer per week een externe afspraak die ik bovendien bijna altijd buiten de filetijd om plan, bovendien zijn veel bezoeklocaties goed bereikbaar met OV.
Maar goed. Ik dwaal af. Ik wilde het vanavond even over iets anders hebben.
Een deel van mijn werk is dat ik regelmatig voor groepen sta. Meestal regel ik dat zelf: ik zorg dat er deelnemers zijn, regel de locatie, zorg voor versnaperingen enzovoorts.
Soms zijn er redenen om werving en regelwerk niet door mij te laten doen en het is inmiddels eerder regel dan uitzondering dat degene die dat dan overneemt, erachter komt dat dat toch moeilijker is dan verwacht.
Die zeven groepsbijeenkomsten die vorige week en deze week zouden plaatsvinden, dat werden er dus nog maar drie en het aantal deelnemers per groepsbijeenkomst is ook wat naar beneden bijgesteld.
…. Hoera, ik heb een nieuwe opdracht, en een hele leuke!
Dat dacht ik eergisteren… maar… het greep me óók een beetje naar de strot. Want já ik ga een onderzoek uitvoeren voor een onderwijsinstelling. Een hele leuke. En buiten mijn comfortzone dus ga ik veel leren. Het is ook een prima betaalde klus. Niet te veel, niet te weinig. Leuk onderwerp, leuke doelgroep om mee in gesprek te gaan, hele leuke methodiek.
En vervolgens vond ik gisteren weer een andere hele leuke aanvraag in mijn inbox. Iets met zieke mensen. Ook al zo’n interessant onderwerp….. Tja… tis de tijd van het jaar: de budgetten moeten altijd op in q4 en in dat kwartaal draai ik meestal de hoogste omzet. Goed nieuws voor mij, dus!
Mááár… Doorgaan met het lezen van “Samenwerken om werkdruk te voorkomen.”
Ondanks dat ik al twee keer een paar uur heb kunnen genieten van ons boshuisje en ondanks dat de grote verhuizing voorbij is valt het me toch best zwaar om alle ballen in de lucht te houden.
Werk gaat immers gewoon door. En dan wel in een strak tempo, want in het eerste kwartaal van dit jaar was de omzet immers afwezig. En daarmee ook het inkomen. Dat moet dus gecompenseerd worden met 12 maanden omzet draaien in 7 maanden tijd. Ik had weer twee offerte-aanvragen vorige week en daar werd ik blij van. Er moet immers geld verdiend worden.
Nou lopen er al een aantal andere opdrachten. Maar hee… dat ga ik makkelijk redden, dacht ik. Want ik werk geen 40 uur meer. Er zit dus meer dan genoeg rek in mijn werkweek. Toch?
