Een verhaal over met vallen en opstaan groeien naar balans, geluk en vrijheid.
Als thuiswerkende ZZP’er en alleenstaande moeder lukt het me meestal prima om mijn afspraken met mijn opdrachtgevers en mijn verantwoordelijkheden als moeder met elkaar te combineren. Wat dat betreft heb ik mooi geluk gehad: ik heb drie halve en één hele middag per week vrij om voor mijn kind te zorgen, Zonne gaat maar één dag per week naar de BSO. Daar heeft ze het overigens prima naar haar zin dus die enkele keer dat ik een extra BSO-dagje bij moet kopen is voor haar geen probleem.
Echt wel dat ik een productieve week had, zowel qua werk als qua vrijwilligerswerk. Ik werd er blij en energiek van: vvan de goede gesprekken, samenwerken met anderen, de veranderende rol die ik steeds vaker toegemeten krijg. Blijjkbaar heb ik iets te vertellen, iets toe te voegen. Héél leuk.
Doorgaan met het lezen van “Een week voor pizza op vrijdag”
Die ene opdrachtgever belde. In het weekend. Een paar dagen voor kerst. Toen ik niet opnam stuurde hij een bericht. Hij had met spoed een aanvraag. Of ik ASAP een projectvoorstel met planning en kostenindicatie aan hem kon sturen. Maar hij liet alvast weten dat het in maart af moest zijn.
Doorgaan met het lezen van “We zien wel….”
Op de sporadische dagen dat ik ’s morgens een externe afspraak heb na, maak ik iedere ochtend een hondenboswandeling van een uur. Vaak wandel ik alleen. Bijna dagelijks kom ik dus in het bos: soms ietsjes meer aan de zuidkant, soms wat meer naar het Noorden. En vanzelfsprekend kom ik er met de regelmaat van de klok andere hondeneigenaren tegen.
Doorgaan met het lezen van “Ik hartje planborden”
Het begon met die éne aanvraag van het ministerie. Die klus was eigenlijk wel wat veelomvattend voor een eenpitter en ze hadden ook nog eens iets te veel haast maar de inhoud was fantastisch: vernieuwend, uitdagend, creatief en ook nog eens met een positieve maatschappelijke en duurzame impact.
Doorgaan met het lezen van “Het werkende leven…. voor even….”
Het ministerie waarvoor ik een opdracht uitvoer heeft haar eerste deelbetaling gedaan. Ik heb er hard voor gewerkt en ik word er goed voor betaald. Met deze betaling heb ik mijn belangrijkste en moeilijkste financiële doel van dit jaar gehaald: een buffer goed voor 8 maanden uitgaven.
Het is voor het eerst dat ik een inkomstenbuffer heb waar ik langer dan een maand of twee op kan terugvallen en die binnen afzienbare tijd nog in stand blijft ook.
Doorgaan met het lezen van “De wind mee”
Ik heb soms niet zo veel redenen nodig om de boel te laten versloffen: nu ik het “wat drukker” heb met werk laat ik veel goede gewoontes ineens voor wat ze zijn.
Doorgaan met het lezen van “Poeh wat ben ik moeoe!”
Vanavond werkte ik en dat was niet erg. Tenzij god bestaat natuurlijk, en dat die dan ook nog vindt dat je inderdaad niks mag doen op zondagavond. Dan zou het erg zijn. Maar aangezien ik op haar lijk, zal ze het wel prima vinden dat ik gewerkt heb vanavond. Ik ben immers gecreëerd naar haar gelijkenis. Als ze bestaat dan hè?
Maar ik dwaal af, genoeg over god…
Doorgaan met het lezen van “’s Avonds werken is niet erg”
Man man man man man man man man man man.
Ik ga het toch een partij druk hebben, de komende tijd! Niet normaal zeg.
Voor mijn doen dan, hè? Ik ben immers niks meer gewend, ik loop eigenlijk al jaren te lanterfanten. Sinds ik geen werknemers meer heb die me helemaal gek maken tenminste. En het voelt als een half mensenleven geleden dat ik werknemers had, hoewel dat eigenlijk pas een jaar of vijf geleden is.
Doorgaan met het lezen van “Wat zou jij doen?”
Inmiddels is de zomervakantie definitief voorbij en ga ik q4 tegemoet, van oudsher het drukste kwartaal van het jaar. In de afgelopen week kreeg ik meerdere aanvragen voor nieuwe opdrachten, ik was dan ook erg druk met het schrijven van offertes. In mijn vakgebied is dat meer dan alleen een prijsindicatie. Het is flink wat nadenkwerk en ik ben daar per offerte toch zeker een uur of zes tot tien zoet mee.
Doorgaan met het lezen van “Als je geen televisie kijkt dan houd je tijd over.”