Een verhaal over met vallen en opstaan groeien naar balans, geluk en vrijheid.
Vandaag was zo’n dag dat ik tevoren dacht dat het relaxed zou worden maar dat werd het niet. Niet dat ik veel stress had hoor. Ik ben niet zo stressgevoelig. Of niet zo stressgevoelig meer…. dat is bij mij met de leeftijd gekomen dus jonge menschen er is nog hoop.
meer
Ik liep een week of zes achter de feiten aan, daar vertelde ik hier al over. Nou kan ik wel tegen wat drukte, maar leuk was anders. Het voordeel is dan wel weer dat ik sinds ik weer “bij ben”, erg kan genieten van mijn dagen. Gewoon, de normale gang van zaken: een negenjarige dame die om 7 uur mijn bed in kruipt, samen kletsen, opstaan, ontbijtje, tanden poetsen, hondjerondje. En wanneer ik dan weer thuis kom dan heeft Betsy in de tussentijd de woonkamer gestofzuigd, met een poes, hond en kind in huis is dat altijd fijn.
En dan een kopje thee.
meer
Het begon in de week vóór Zonnes negende verjaardag. Ze wilde een speurtocht en een escaperoom en ik haalde samen met mijn zus alles uit de kast: puzzels, uv-stift, raadsels, gedichten. De zolder werd helemaal omgetoverd in een spannende magiërskamer met toverdranken, ratten, spinnen en geheimzinnige stenen en tekens. Een week lang hadden zus en ik nauw contact en werden plannen gesmeed en taken verdeeld. Werk schoof ik dus maar eventjes door.
Meer
Ja, ik heb het een beetje druk. Best leuk druk hoor. Veel nieuwe dingen en een paar bekende. Het meeste is werk, ik ga nu echt wel over die 35 uur per week heen die ik dit jaar maximaal wilde werken.
Doorgaan met het lezen van “Nooit meer echt hard werken. Maar wel een beetje hard.”
In de eerste maand na ieder kwartaal doe ik de aangifte omzetbelasting. Dat is voor mij ook het moment om even te bekijken hoe het zit met mijn inkomsten: wat zijn ze in het afgelopen kwartaal geweest, en hoe gaat het nieuwe kwartaal er naar alle waarschijnlijkheid uitzien en waar kom ik in dit jaar dan op uit?
Lees verder
De afgelopen weken werkte ik op 12 uur, verdeeld over drie ochtenden. En één keer op een avond maar dat was omdat ik iets was vergeten en dat moest wel af. Verder deed ik wat aan achterstallige administratie want er moest nog een IB-aangifte gedaan worden. Qua werk ruimde ik mijn mappenstructuur op, ging een keer lunchen op afstand en stuurde wat mailtjes. Kletste over wat werkgerelateerde onderwerpen Linkedin.
Lees verderTegen de verwachting in werd mij door vier verschillende opdrachtgevers een nieuwe klus in het vooruitzicht gesteld, allevier nog voor dit jaar. Twee daarvan zullen zeker uitmonden in een opdracht, de andere twee zijn kansrijk. Dat had ik dus niet verwacht, want corona en dan schuiven de budgetten. Onverwachts heb ik dus financieel mooie vooruitzichten, zeker als je bedenkt dat ik gewoon eigenlijk al genoeg geld verdiend heb dit jaar.
Vandaag ben ik vrij. Gewoon echt vrij. Ik deed immers vorige week die uitstelklus en vervolgens sleep ik één en ander op mijn gemakkie een beetje bij. Voor die andere opdracht hoef ik pas aan het einde van de week weer aan de slag.
Voor een opdrachtgever moest ik iets schrijven. Iets nieuws. Iets dat ik nog nooit gedaan had. Het moest er ruim voor half september zijn en waarschijnlijk zou het stuk nog wel een paar keer heen en weer gepingpongd worden.
Het was een opdracht die ik het liefste heb: iets nieuws, iets uitdagends, iets waarmee ik me kan ontwikkelen.
Ik had alleen geen plan van aanpak, ik kreeg nog even geen beeld van het eindresultaat.
lees verder
Terug van vakantie trof ik twee emails aan in mijn zakelijke inbox. Een enthousiast verhaal van een softwareontwikkelaar waar ik een nogal dure licentie afneem. De software was vernieuwd en verbeterd en de nieuwe prijs was 1050 euro. Dat vond ik toch wel een fikse kostenstijging; vorig jaar kostte de licentie me 900 euro.
Toen ik begin deze week een derde email kreeg met het verzoek tot “confirmation to renewal” besloot ik terug te reageren: kon de afzender me uitleggen wat er dan allemaal vernieuwd en verbeterd was om de kostenstijging te verklaren?
lees verderNa dit weekend gaat Zonne week naar school, dan is de vakantie voorbij. Eigenlijk heb ik wel wat gemengde gevoelens over deze maanden. Ik miste de vrijheid om leuke plannen te maken. Ik miste ook de toevallige ontmoetingen tijdens de vakanties waar ik normaal zo van kan genieten. Ik miste nieuwe landschappen, stadjes, dorpen en steden bezoeken. Vanwege de pandemie ging ik drukte immers nadrukkelijk uit de weg en we gingen veel minder lang weg.
Ik zag daarnaast ook weinig vrienden en familie: ik probeer de “bubbel” van contacten beperkt te houden tot dat virus een beetje uitgewoed is.
Zonne is een weekje op zomerkamp en ik heb – zoals altijd aan het begin van de zomervakantie – huisarrest. Deze week schrijf ik een rapport en werk ik de administratie bij en niet voor de eerste keer bedenk ik me dat ik dat handiger had kunnen timen: juist die éne week in het jaar dat Zonne “onder de pannen is” had ik immers leuke kindloze activiteiten kunnen plannen.
Lees verder
Normaliter ging ik zo eens per week op pad voor mijn werk. Omdat mijn opdrachtgevers in het hele land zitten was ik dan soms voor één vergadering toch wel bijna de hele dag onderweg.
Sinds 12 maart heb ik voor mijn werk mijn huis eigenlijk niet meer verlaten. Alle meetings gingen via het beeldbellen en eerlijk gezegd was dat voor mij best fijn. Vergeleken met een afspraak in de Randstad hield ik immers een halve dag aan reistijd over. Bovendien zijn veel zakelijke contacten veel ontspannender geworden, geen idee waar dat vandaan komt… misschien wel omdat er ineens kinderen in beeld waren, zo hier en daar? De pakken bleven in de kast hangen en het was volstrekt aanvaardbaar dat sommige deelnemers aan de vergadering het beeld uit liepen terwijl iemand anders aan het woord was. En dat je vervolgens op de achtergrond een koffiezetapparaat hoorde.
Lees verderOver het combineren van thuiswerk en thuisonderwijs was ik verdeeld enthousiast. In de eerste week, toen nog alles nieuw was, ging ik helemaal los op zelfbedachte lessen zoals “tuinles” en “kookles”. Ik schreef daar hier al over. Maar al snel kwam ik toch wel in de knel. Thuisonderwijs is veel minder leuk wanneer je een deadline hebt en niet aan je werk toekomt. Ik schreef daar hier over: het voelde als hardlopen door drijfzand.
Na vier weken zorgde ik voor een wifiverbinding door ons hele huis en ging Zonne zo nu en dan een uurtje op haar kamer werken. Drie weken later ging ik op kamers in eigen huis en nam ik mijn werkplek op zolder in gebruik met de uitdrukkelijke instructie “alleen bij bloed of botbreuken binnenkomen”. Wanneer ik op zolder aan het werk ben ga ik wel ieder uur even “preventief” kijken hoe het met haar is zodat ze toch even wat interactie heeft.
Om het kort te houden: die zolder was echt een goed idee. Ik overweeg nu de rest van het huis te verhuren (nee grapje). Zonne heeft haar eigen manier gevonden om de “bloed en botten regel” enigszins om te buigen: ze schuift gemiddeld één keer per dagdeel een briefje of een maaksel waar ze echt héél trots op is onder de deur door. Vanzelfsprekend vind ik zo’n briefje dan altijd binnen vijf minuten omdat ik toch toevallig van plan was om thee te zetten in de keuken en kan ik op zo’n moment gepast reageren. Ik vind dat een prima compromis.
Gisteren repareerde ik het lekkende wastafeltje op zolder. Deze was blijkbaar al lek voordat wij er überhaupt gingen wonen maar als je zo’n kraan nooit gebruikt dan merk je dat dus niet. Een ongebruikt wastafeltje is echter een garantie voor een onfrisse p#tlucht en toen ik dacht dat probleem op te lossen door er even wat water doorheen te laten lopen, kwam ik erachter dat dat water er aan de onderkant weer net zo hard uit kwam.
lees verder
U mag best weten dat ik even niet zo blij was, de afgelopen week. Thuisonderwijs en ook 24/7 een kind om me heen vind ik geen enkel bezwaar, integendeel, Zonne is nog steeds goed gezelschap. Het beste gezelschap dat ik me wensen kan zelfs. De weekenden verlopen dan ook heerlijk: we maken puzzels, we doen spelletjes en we hangen lekker in de tuin.
Ook als ik besluit een halve dag “vrij” te nemen en me te richten op het thuisonderwijs gaat het prima: rekensommen bedenken, kookles, stofzuigles, kruiswoordraadsels, een verhaal schrijven. Allemaal heel gezellig en leerzaam bovendien. Inmiddels kan ze zelfstandig de was doen en koffie zetten, ik maak daar dankbaar gebruik van. Het volgende leerdoel is wat mij betreft een ontbijt op bed.
Maar die schooltaken combineren met mijn eigen werk…. Dat vind ik dus echt lastig. Eigenlijk komt het erop neer dat mijn werkdagen onvergelijkbaar zijn met hoe ze éérst waren en ik ben nog niet echt blij met deze nieuwe versie.
lees verderAls thuiswerkende ZZP’er en alleenstaande moeder lukt het me meestal prima om mijn afspraken met mijn opdrachtgevers en mijn verantwoordelijkheden als moeder met elkaar te combineren. Wat dat betreft heb ik mooi geluk gehad: ik heb drie halve en één hele middag per week vrij om voor mijn kind te zorgen, Zonne gaat maar één dag per week naar de BSO. Daar heeft ze het overigens prima naar haar zin dus die enkele keer dat ik een extra BSO-dagje bij moet kopen is voor haar geen probleem.
Echt wel dat ik een productieve week had, zowel qua werk als qua vrijwilligerswerk. Ik werd er blij en energiek van: vvan de goede gesprekken, samenwerken met anderen, de veranderende rol die ik steeds vaker toegemeten krijg. Blijjkbaar heb ik iets te vertellen, iets toe te voegen. Héél leuk.
Doorgaan met het lezen van “Een week voor pizza op vrijdag”
Die ene opdrachtgever belde. In het weekend. Een paar dagen voor kerst. Toen ik niet opnam stuurde hij een bericht. Hij had met spoed een aanvraag. Of ik ASAP een projectvoorstel met planning en kostenindicatie aan hem kon sturen. Maar hij liet alvast weten dat het in maart af moest zijn.
Doorgaan met het lezen van “We zien wel….”
Op de sporadische dagen dat ik ’s morgens een externe afspraak heb na, maak ik iedere ochtend een hondenboswandeling van een uur. Vaak wandel ik alleen. Bijna dagelijks kom ik dus in het bos: soms ietsjes meer aan de zuidkant, soms wat meer naar het Noorden. En vanzelfsprekend kom ik er met de regelmaat van de klok andere hondeneigenaren tegen.
Doorgaan met het lezen van “Ik hartje planborden”
Het begon met die éne aanvraag van het ministerie. Die klus was eigenlijk wel wat veelomvattend voor een eenpitter en ze hadden ook nog eens iets te veel haast maar de inhoud was fantastisch: vernieuwend, uitdagend, creatief en ook nog eens met een positieve maatschappelijke en duurzame impact.
Doorgaan met het lezen van “Het werkende leven…. voor even….”