

Een verhaal over met vallen en opstaan groeien naar balans, geluk en vrijheid.
Er is een tijd geweest, in ons OuweHuis, dat ik ’s morgens met een theeglas heet water op mijn teenslippers of in mijn klompen (jawel, géén half werk…!) de tuin in liep. Ik plukte dan wat verse munt, citroenmelisse, agastache of bergamot, vers uit de tuin, om er thee van te maken. Vervolgens liep ik door naar mijn koude kas, waar ik met mijn neus op de zaailingen stond om blaadjes te tellen. Met een gieter in mijn hand. Met veel liefde en geduld groeiden die miniscule plantjes uit tot ze groot genoeg waren om de tuin in te kunnen. Doorgaan met het lezen van “Moestuin – Maandag: zaaien in maart”
Dit is mijn tuin.
Hij is zestig meter diep en ligt op het zuiden, deze tuin was één van de belangrijkste redenen waarom we indertijd het huis kochten.
Doorgaan met het lezen van “Waarom ik niet altijd blij ben met mijn tuin”