Een zwartwitte wereld, bedenk ik me. Met hier en daar wat bruine herfstbladeren als je goed kijkt. Het is weliswaar bewolkt, maar het daglicht wordt gereflecteerd door de sneeuw die de grond bedekt. Zo kom ik wel aan mijn dagelijkse portie daglicht. Lees verder
Er is veel onderzoek gedaan naar waarom mensen bepaalde goede voornemens niet volhouden. Tijdens mijn psychologiestudie werkte ik aan een aantal van die onderzoeken mee. Het leukste onderzoek was nog wel, dat ik mensen liet deelnemen aan een “smaaktest” waarin ze diverse soorten koekjes proefden om deze vervolgens te beoordelen op zaken als “mondgevoel” en “geur”. Er waren twee condities: de helft van de proefpersonen dronken vantevoren een ijskoude milkshake, de andere helft niet.
College-studenten voerden smaaktests uit naar andere lekkere dingetjes: snoepjes, chocolaatjes, vla en zoutjes of zo. Ik weet het niet meer precies. Ook zij gaven de helft van hun proefpersonen vóór de smaaktest een milkshake.
Wat de proefpersonen echter niet wisten, was dat wij niets deden met die ingevulde smaakformulieren. Ons ging het erom of mensen die vantevoren die milkshake hadden gedronken al dan niet meer koekjes gingen proeven. Ook wilden we weten of onze proefpersonen aan de lijn deden of vonden dat zij dat zouden moeten doen.
Vandaag is het blijkbaar Blue Monday. De deprimerendste dag van het jaar. Iets over donkere dagen en zo.
Ik snap daar niks van. Vandaag gaat de zon namelijk 27 minuten later onder dan precies een maand geleden. Ik vind dat het tegendeel van deprimerend.
En wat mij dan nog extra blij maakt is dat het tegenwoordig weer (bijna) helemaal licht wanneer we na het tandenpoetsen de deur achter ons dichttrekken op weg naar school!
Wij wandelen tegenwoordig in een paar minuutjes naar school. Tot de verhuizing was dat 20-30 minuten. Dat wij nu zeeën van tijd hebben ’s morgens voelt echt als een cadeautje.
Mijn accountant heeft me al veel geld bespaard. Omdat ik een BV heb moet er sowieso een accountant worden ingevlogen voor controles, maar ook voor de aangifte inkomstenbelasting uit mijn eenmanszaak heeft hij altijd wel goede tips en betaal ik daardoor niet meer belasting dan dat ik zou moeten betalen.
Bovendien is het altijd leuk en handig om zo eens per jaar te kletsen over beleggen met iemand die dat zelf ook doet.
Sinds ik een paar jaar geleden overstapte van een (te) dure naar een goedkoper èn klantvriendelijker accountantskantoor, werkte ik met een online boekhoudprogramma. Het voordeel van dit programma is, dat we er beiden in kunnen werken en de één ziet wat de ander gedaan heeft. Een ander voordeel is dat er een koppeling gemaakt is met mijn zakelijke rekening. Zo zie je dus (in theorie) in één oogopslag welke rekeningen nog open staan en welke niet.
Nu heeft mijn zakelijke administratie niet zo veel om het lijf. Er gaan maar enkele facturen uit per maand en ook het aantal facturen voor inkopen is beperkt. Waar ik wekelijks een uurtje met mijn privé administratie bezig ben, is vierwekelijks een uurtje genoeg voor de zakelijke administratie, gezien de omvang.
Vaak wordt dat echter eens per zes weken en vervolgens ga ik altijd met frisse tegenzin aan de slag. Zo ook vorige week. En deze week. En dan heb ik mijn administratie nog stééds niet helemaal bijgewerkt en kan ik de BTW-aangifte niet doen.
Verdorie.
Zoals ieder jaar, heb ik ook dit jaar nogal een lijst met doelen en voornemens. Laatst hoorde ik op de radio dat veel voornemens na twee weken al gesneuveld zijn.
Nou scheelt het dat ik al 16 jaar geleden stopte met roken, dat is immers typisch zo’n voornemen dat júist in die eerste dagen heel zwaar kan wegen. Maar om die voornemens voor mezelf een beetje actueel te houden, is het wel af en toe goed om ze weer eens op een rijtje te zien en erover na te denken.
Bij deze, dus.
Op 15 november vertelde ik dat ik toch maar weer eens met een weekmenu ging werken.
We woonden toen nog in het boshuisje, maar niet lang meer. En bij het inpakken en uitpakken viel me op dat het me toch weer gelukt was om een aanzienlijke keukenvoorraad aan te leggen.
Ik verwacht blijkbaar een nieuwe wereldoorlog of overstroming. En dat terwijl ons huis boven de zeespiegel ligt…. …..
Al tijden kampt Zonnes school met een probleem bij het overblijven.
Eigenlijk is dat geen schoolprobleem: de school is weliswaar wettelijk verplicht om opvang te regelen, maar heeft dit uitbesteed aan de plaatselijke kinderopvangketen.
Laten we die kinderopvangketen even “KIK” noemen. Als ouder betaal ik €2,60 per overblijfdag aan KIK. Er is geen continurooster op Zonnes school, de middagpauze duurt een uur en vijf minuten. De opvangketen regelt voor die uren overblijfkrachten. Dit even voor het begrip, voor die mensen die het kunnen opbrengen om mijn geheel op basis van verontwaardiging geschreven blogartikel te willen volgen.
Er zijn dus jammergenoeg niet voldoende begeleiders. De schooldirectie heeft al een paar keer ouders opgeroepen om zich aan te melden als overblijfouder.
Ik vond dat gek. Ik krijg immers iedere maand een factuur van KIK. Ik begrijp dan dus niet dat ik als betalende klant zelf aan de slag zou moeten gaan. Ik vind het ook gek dat KIK de school zo ver krijgt om een KIK-probleem op te lossen.
