Eigenlijk heb ik in 2018 alle financiële doelen die ik zes jaar geleden gesteld heb, gehaald. Of .. zelfs… ik haalde dat al eerder dan in 2018, namelijk op het moment dat mijn woning niet langer meer onder water stond. Oorspronkelijk was dát namelijk mijn enige financiële doel, zes jaar geleden.
Ik zou dus gewoon hebben kunnen stoppen met mijn uitgaven in de gaten houden en nadenken en leren over beleggen, crowdfunden etcetera.
Maar hoe het soms dus gaat met doelen, in ieder geval met die van mij…: je wil vanzelf méér méér méér. Je moet immers íets met je leven, toch?
En aangezien die méér-méér-méér-neiging in dit geval Verstandiger is dan toen ik laatst voor 15.000 euro een complete glamping-uitrusting wilde kopen, ga ik er maar lekker mee door.
Al vanaf onze aankomst op de camping was Zonne dik bevriend met “Julia”, een meisje dat maar een paar dagen jonger was dan Zonne. Julia was er samen met haar beide ouders en een jonger broertje, hun caravan stond schuin tegenover onze Sunnybus.
We kwamen op dezelfde dag aan op de camping en gingen op bijna dezelfde dag weer naar huis.
De meiden vonden dezelfde dingen leuk. Iedere ochtend gingen ze samen dansen met het recreatieteam (yup.. zo’n camping waarvan ik zei dat ik er nog niet dood gevonden wilde worden… maar hee… de animatie voor kids was minder plastic dan op sommige plekken, echt..!). Vervolgens zochten de dames elkaar gedurende de dag verschillend keren op en speelden heerlijk samen.
Best Friends For Two Weeks, dus….!
Veel mensen gebruiken de “enveloppenmethode” of “potjesmethode” om hun geld te beheren. Eén envelop voor de boodschappen, een andere voor kleding, enzovoorts. In een enkel geval heb ik weleens gelezen dat iemand daar ook daadwerkelijk enveloppen voor gebruikt met daarin ook echt cash geld. Maar er zijn ook banken die dit mogelijk maken met aparte rekeningen. Ik neem aan dat de potjesspaarders dat dan op deze manier doen.
Sommige mensen doen dit voor de dagelijkse / wekelijkse uitgaven. Andere mensen hebben alleen potjes met reserveringen. Voor een nieuwe auto, de vakantie, de zorgverzekering, zorgkosten etcetera.
Persoonlijk ben ik daar niet zo van. Ik vind het onoverzichtelijk, waardoor je – denk ik dan – geen idee hebt hoeveel geld je in totaal eigenlijk wel niet op al die rekeningen of in al die potjes hebt zitten. Ik heb er immers voor gekozen om niet te weinig, maar óók niet te veel spaargeld te hebben: bij mij gaat het geld dat ik “over” heb naar beleggingen. Lees verder
Wie kent ze niet: van die avonden waarin je opeens een geweldig idee hebt en dat je dan even heel internet leeg shopt om dat idee METEEN NU te verwezenlijken.
“Vroeger” deed ik dat dan ook gewoon. Ik kocht voor veel geld heel veel kleren, bijvoorbeeld. Ik paste alles, deed de helft terug in de doos om er dan na drie maanden achter te komen dat die doos nog “ergens” stond en ik inmiddels te laat was om hem terug te sturen.
Zeg maar “dag” tegen die aflossing van je hypotheek of wat extra beleggingen, dus…. en “dag” tegen drie maanden inkomen, over 20 jaar….!
Tja… dat waren nog eens tijden……
Maar goed. De mens is een gewoontedier en ook ik ben gewoon alleen maar menselijk. Ik shop dus nog steeds weleens het internet leeg. Afgelopen weekend bijvoorbeeld. Ik bedacht me toen ineens dat ik de Sunnybus zou gaan verkopen zonder daarvoor een auto terug te kopen. Maar wèl wat anders… namelijk….
Een tijdje geleden schreef ik een blogartikel over het taboe van praten over je inkomen. Dit naar aanleiding van enkele artikelen die ik gelezen had over het inkomen van bloggers, waarin net gedaan werd of er openheid van zaken werd gegeven maar er uiteindelijk toch geen bedragen genoemd werden.
Ik liet vervolgens in mijn artikel weten wat mijn inkomen in 2017 is geweest en vervolgens nodigde ik mijn lezers uit om ook openheid van zaken te geven òf om me uit te leggen waarom zij er geheimzinnig over deden.
…. want zojuist bezorgde het verhuisbedrijf de dozen……!
