Een bericht van mijn makelaar, gisteren verzonden:
Geachte heer Makelaar, beste Pipo,
Aangezien er in deze casus op verschillende onderdelen fouten c.q. tekortkomingen zijn gemaakt, stuur ik u dit schrijven met als doel u een mogelijkheid te bieden om namens uw cliënten een oplossing te geven aan mijn opdrachtgever.
Ten eerste neem ik graag het verloop van de verkoop op chronologische wijze met u door om vooral om duidelijkheid te scheppen, waar hier mogelijk aan getwijfeld zou kunnen worden.
Een gesprek met mijn financieel adviseur over de nieuw af te sluiten hypotheek. Dat was een fijn gesprek, want wat héb ik veel geleerd in de afgelopen tien jaar, over hypotheken…!
Deze keer maakte ik de keuzes en de adviseur dacht met me mee, vergeleek aanbieders en zette de verschillen tussen de opties voor mij op een rijtje.
Hier zijn we op uitgekomen:
Als alles doorgaat (nee het is nog stééds niet helemaal goed geregeld, dankzij de pipo makelaar die blijft kleunen) ga ik begin september mijn huis opleveren. De sleutel van ons nieuwe huis, krijg ik echter pas eind oktober. Dan wil ik sowieso de vloer van de begane grond gaan aanpakken, en misschien nog wel meer.
We hebben dus een tijdelijke woning nodig. In eerste instantie baalde ik daar wel een beetje van, maar inmiddels kijk ik ernaar uit: een vakantiegevoel tussen twee hectische periodes – verhuizen, immers – in. Best relaxed eigenlijk!
Ik ging al een paar weken geleden op zoek naar een tijdelijke plek en al snel vond ik een mogelijkheid: een bungalowpark met gerieflijke huisjes, tegen een heel redelijke prijs. Met vaatwasser, wasmachine, alles erop en eraan. Twee slaapkamers. Dikke prima.
De huisjes liggen gewoon naast elkaar aan een straatje. Een soort wijkje, u kent het wel. Een bos is er in de buurt: je moet dan even een weg oversteken. Een drukke weg. Het bungalowpark ligt daar direct aan, eigenlijk.
Maar…..
… het is best ver weg van de school van Zonne…. een afstand die sowieso te ver is om standaard twee keer per dag met de fiets te gaan: een kwartier met de auto waarvan een groot deel op een 80-km weg.
En zo’n bungalow kan in het laagseizoen best een desolate plek zijn……
Er zijn in Nederland best veel mensen die passief inkomen* opbouwen. Een aantal daarvan blogt er ook regelmatig over.
Laatst schreef Lonneke er al over: over het verschil tussen FIRE en HOT.
Er zijn twee soorten doelen die je kunt nastreven bij de opbouw van passief inkomen: FIRE (Financial Independent Retire Early): mensen die hard werken en sober leven om passief inkomen op te bouwen, zodat ze eerder met pensioen kunnen gaan. Een mildere variant daarvan is HOT: Happy, Opportunity rich en Time rich.
Mensen die FIRE nastreven willen in een zo kort mogelijk tijd zo veel mogelijk passief inkomen opbouwen. Ze doen dit zo snel mogelijk zodat ze vervolgens nooit meer moeten werken.
Mensen die HOT nastreven, zoeken naar een balans tussen werken en investeren voor later en ook nu al kwaliteit van leven ervaren. Om die reden is “met vallen en opstaan balans vinden tussen later en nu” ook de subtitel van mijn blog. Lees verder
Nog 75 nachtjes slapen en dan lever ik ons huis leeg op. Dat betekent dus, nog 75 dagen opruimen. Ik ben namelijk van plan om precies nul items-die-ik-niet-meer-wil, mee te nemen naar ons nieuwe huis.
En hoewel het echt niet zo is dat ons huis uit zijn voegen barst van alle rommeltjes (moet je maar eens bij de buren kijken…..) is daar nog wel wat voor nodig….
Eerder maakte ik al een verhuisplan, dat ik aanvulde, veranderde en nog eens aanvulde. Het is nog lang niet af. Maar er is al iets en steeds als ik iets bedenk dat ik niet moet vergeten, vul ik dat plan gewoon lekker aan.
Een groot onderdeel van dat plan was het opruimen. Dat behoeft veel aandacht en ook veel tijd, dus ik kan maar beter vandaag nog beginnen….
Dus wrikte ik alle opruimklusjes uit het verhuisverhaal. Ik maakte het begin van een lijst die ik maar even lekker hip “75 dagen opruimchallenge” noemde. Kan je mooi meedoen. De lijst is overigens compleet persoonlijk en op maat, waarbij ik de dingen die voor mij op dit moment de meeste ergernis opleveren én de klusjes waar ik gewoon eigenlijk heel erg tegenop zie, vooraan staan. Want als ik dáár mee aan de slag ga, is het succesgevoel het grootste, immers!
De lijst is ook nog lang niet af. Een te lange lijst werkt voor mij te verstikkend en ’t kost me ook gewoon te veel tijd om er effetjes eentje te maken. Lees verder
Het is inmiddels meer dan een jaar geleden dat ik moest besluiten om een nieuwe school voor Zonne te zoeken. Daar ging een hele worsteling aan vooraf:
Uiteindelijk besloot ik dat er voor Zonne geen plek was op deze school. Inmiddels was het leerlingenaantal al afgenomen omdat meer ouders tot die conclusie kwamen, maar de twee opties (optie 1: klachtenprocedure en vervolgens Zonne als jongste in een eerste klas van 35, met de heersende opinie dat ze niet schoolrijp was òf optie 2: nog een jaar kleuteren tussen jongere kinderen die qua ontwikkeling niet aansloten bij Zonne) voelde niet goed. Bovendien was door het geknul van de IB-er en de directie, al mijn vertrouwen in enige professionaliteit weg.
Voortgang:
Nog 77 nachtje slapen tot de overdracht van het oude huis, dan nog twee maandjes wachten op het nieuwe huis.
De laatste tijd komt het regelmatig voor dat ik gesprekken heb met moeders, of verhalen lees van moeders, waaruit duidelijk wordt dat ze zich zorgen maken.
Zorgen over ruziënde kinderen. Zorgen over of iedereen het wel leuk heeft. Over of de vakantiebestemming wel goed genoeg is voor het hele gezin. Of samen spelen op het schoolplein wel tof gaat.
Zo was er vorige week een incidentje tussen Zonne en Cindy* op de BSO. Lees verder
Vorige week besloot ik om een nieuwe auto te kopen en mijn huidige in te ruilen. Het blauwe autootje heeft immers kuren. Dus ik zocht een nieuwe. Wegens geen verstand van auto’s en slechte ervaringen bij aankopen via een particulier, besloot ik om de auto bij een bedrijf te kopen. Gewoon, een klein autootje, niet te jong, niet te duur, maar wel nog met een paar maanden garantie. En dan mijn huidige inruilen, was ik daar mooi vanaf.
Eigenlijk een super onhandige timing want over een half jaar zou ik zonder kunnen wegens nieuw huis op loopafstand van school, Sunnybus beschikbaar als vervoermiddel en er geen bal om geven dat je met een ouwe bus in zakelijke outfit naar externe afspraken gaat, zo eens of twee keer per week. En een auto via Greenwhee1s kan ook altijd nog, of via Snappc@r.
Voor kleine ritje van en naar school is een autootje wel fijn. Maar deze moest weer naar de APK, in juni ergens. Volgende week of zo. Dacht ik.
Dat bleek dus vorige week te zijn… hm….
… tja… wat moet je dan….?
Je kunt gewoon lekker in een hangmatje gaan genieten, natuurlijk.
Maar misschien moet je daarnaast ook wel gaan nadenken over moeilijke en/of enge dingen. B.E.L.E.G.G.E.N. bijvoorbeeld.
In die zin snap ik best dat er nog veel bloggers zijn die over hun aflosperikelen blijven schrijven. Je wordt er namelijk blij van, van dat aflossen. Je vaste lasten dalen voor altijd en je schuld wordt kleiner. En dat blije gevoel is een stuk leuker dan je in iets verdiepen in wat nieuw is en onzeker bovendien.
Het begin is misschien enigszins hetzelfde:
En verder….? Lees verder
