Al een tijdje ben ik aan het stoeien met mijn takenlijstjes. U weet wel, die takenlijstjes waar ik al eerder over schreef.
In de afgelopen twee jaar ben ik er een ster in geworden om de taken die ik mezelf toebedeeld heb, op een volslagen anarchistische manier elkaar te laten opvolgen. Alleen een aantal kind- en hondgerelateerde zaken gaven de dag ritme: opstaan, kook- en eetmomenten, het volgen van het schoolritme en het uitlaten van de hond. Daarbij is “uitstelgedrag” de laatste weken toch wel een negatieve factor geweest die me werkafmaakstress en negatieve energie opleverde. Met dank aan sociale media.
